กฎหมายน่ารู้
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ๒๕๕๐
มาตรา ๓ อํานาจอธิปไตยเปนของปวงชนชาวไทย พระมหากษัตริย์ผู้ทรงเปนประมุข ทรงใช้อํานาจนั้นทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล ตามบทบัญญัติแหงรัฐธรรมนูญนี้
มีคำสำคัญดังนี้
1.อธิปไตย [อะทิปะไต, อะทิบปะไต] น. อํานาจสูงสุดของรัฐที่จะใช้บังคับ บัญชาภายในอาณาเขตของตน. (ป. อธิปเตยฺย ว่า ความเป็น ใหญ่ยิ่ง). (อ. sovereignty).
2.ปวงชนชาวไทย
ปวง ว. ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, เช่น ปวงชน, มักใช้เข้าคู่กับคํา ทั้ง เป็น ทั้งปวง
เช่น ชนทั้งปวง.
(แปลว่าชาวไทยทั้งหมด)
3.พระมหากษัตริย์ กษัตริย์ [กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์,
4.ประมุข [ปฺระมุก] น. ผู้เป็นใหญ่เป็นหัวหน้าของประเทศหรือศาสนาเป็นต้น.
(ส. ปฺรมุข; ป. ปมุข).
5.ทรงใช้ [ซง] ใช้นําหน้าคํากริยาสามัญให้เป็นราชาศัพท์
เช่น ทรงทราบ ทรงยินดี ทรงขอบใจ
แปลว่า
อำนาจสูงสุดของรัฐที่จะใช้บังคับบัญชาภายในประเทศ(ไทย)เป็นของประชาชนทุกคน ซึ่งประชาชนทั้งหมด มอบให้ (โดยนัยยะ) พระเจ้าแผ่นดินเป็นผู้ใช้อำนาจสูงสุดของรัฐที่จะใช้บังคับบัญชาภายในประเทศ (ใช้อำนาจเชิงสัญลักษณ์ผ่านการลงพรปรมาภิทัย และมีตัวแทนแต่ละอำนาจมารับสนองพระบรมราชโองการ )
โดยผ่านทาง
1.รัฐสภา ( สส. + สว. ใช้อำนาจนิติบัญญัติในการออกกฎหมาย)
2.คณะรัฐมนตรี ( ใช้อำนาจบริหารราชการแผ่นดิน)
3.ศาล (อำนาจตุลาการ ใช้พิจารณาตัดสินข้อพิพาท คดีความต่างๆ)
ดังนั้น นอกจากพระมหากษัตริย์แล้ว ไม่มีใครจะใช้อำนาจอธิปไตยของประชาชน (ทั้งหมด) นี้ได้ และจะต้องใช้ผ่าน 3 องค์กรหลักเท่านั้น และใช้ตามบทบัญญัติของ รธน. นี้ ( 50 ) เท่านั้น
ถ้าจะจัดตั้งองค์กรอะไรนอกจากนี้จำเป็นจะต้องต้องแก้ รธน. หรือไม่ก็ต้องฉีก(ยกเลิก) รธน. ฉบับปัจจุบันทิ้ง
กฎหมายน่ารู้ เกียวกับ รธน. 2550 ม.3 ที่ สุเมพ อ้างถึง
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ๒๕๕๐
มาตรา ๓ อํานาจอธิปไตยเปนของปวงชนชาวไทย พระมหากษัตริย์ผู้ทรงเปนประมุข ทรงใช้อํานาจนั้นทางรัฐสภา คณะรัฐมนตรี และศาล ตามบทบัญญัติแหงรัฐธรรมนูญนี้
มีคำสำคัญดังนี้
1.อธิปไตย [อะทิปะไต, อะทิบปะไต] น. อํานาจสูงสุดของรัฐที่จะใช้บังคับ บัญชาภายในอาณาเขตของตน. (ป. อธิปเตยฺย ว่า ความเป็น ใหญ่ยิ่ง). (อ. sovereignty).
2.ปวงชนชาวไทย
ปวง ว. ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, เช่น ปวงชน, มักใช้เข้าคู่กับคํา ทั้ง เป็น ทั้งปวง
เช่น ชนทั้งปวง.
(แปลว่าชาวไทยทั้งหมด)
3.พระมหากษัตริย์ กษัตริย์ [กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์,
4.ประมุข [ปฺระมุก] น. ผู้เป็นใหญ่เป็นหัวหน้าของประเทศหรือศาสนาเป็นต้น.
(ส. ปฺรมุข; ป. ปมุข).
5.ทรงใช้ [ซง] ใช้นําหน้าคํากริยาสามัญให้เป็นราชาศัพท์
เช่น ทรงทราบ ทรงยินดี ทรงขอบใจ
แปลว่า
อำนาจสูงสุดของรัฐที่จะใช้บังคับบัญชาภายในประเทศ(ไทย)เป็นของประชาชนทุกคน ซึ่งประชาชนทั้งหมด มอบให้ (โดยนัยยะ) พระเจ้าแผ่นดินเป็นผู้ใช้อำนาจสูงสุดของรัฐที่จะใช้บังคับบัญชาภายในประเทศ (ใช้อำนาจเชิงสัญลักษณ์ผ่านการลงพรปรมาภิทัย และมีตัวแทนแต่ละอำนาจมารับสนองพระบรมราชโองการ )
โดยผ่านทาง
1.รัฐสภา ( สส. + สว. ใช้อำนาจนิติบัญญัติในการออกกฎหมาย)
2.คณะรัฐมนตรี ( ใช้อำนาจบริหารราชการแผ่นดิน)
3.ศาล (อำนาจตุลาการ ใช้พิจารณาตัดสินข้อพิพาท คดีความต่างๆ)
ดังนั้น นอกจากพระมหากษัตริย์แล้ว ไม่มีใครจะใช้อำนาจอธิปไตยของประชาชน (ทั้งหมด) นี้ได้ และจะต้องใช้ผ่าน 3 องค์กรหลักเท่านั้น และใช้ตามบทบัญญัติของ รธน. นี้ ( 50 ) เท่านั้น
ถ้าจะจัดตั้งองค์กรอะไรนอกจากนี้จำเป็นจะต้องต้องแก้ รธน. หรือไม่ก็ต้องฉีก(ยกเลิก) รธน. ฉบับปัจจุบันทิ้ง