อ่านเจอ "วัฏฏังคุลีราชชาดก ว่าด้วยอานิสงค์การสร้างพระพุทธรูป"

ว่ามีที่มาจาก

ปัญญาสชาดก เป็นวรรณกรรมทางพระพุทธศาสนาเรื่องเอกที่พระเถระนักปราชญ์ชาวเชียงใหม่ได้รวบรวมเรื่องราวปรัมปราที่เป็นนิทานพื้นถิ่นแพร่หลายในยุคนั้น แล้วนำมารจนาเป็นชาดกขึ้นในระหว่างปี พ.ศ. 2000 - 2200 โดยเขียนไว้ด้วยภาษาบาลี มีทั้งคำประพันธ์ที่เป็นร้อยแก้วและบทคาถาหรือบทร้อยกรองทั้งสิ้น 50 ชาดก
[ที่มา: วิกิพีเดีย]

ถึงว่าเห็นหลวงพ่อเกษมเอาเป็นเอาตายกับเรื่องนี้มาก
แต่แปลกนะที่ชาวพุทธทำกันสม่ำเสมอตลอดมา.... เอ๊ะยังไง?