สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 23
ขอบคุณที่แชร์ คำสอนดีๆ ครับ
ตอนเด็กๆ ผมเห็นเพื่อนมีปืนเด็กเล่น
วิ่งไปบอกพ่อ พ่อบอก " เดี๋ยวพ่อทำปืนไม้ให้เล่นนะลูก "
เห็นเพื่อนมีดาบพลาสติกสวยๆ " พ่อบอก เดี๋ยวพ่อทำดาบไม้ให้เล่นนะลูก "
โตขึ้นเป็นวัยรุ่นหน่อย เห็นเพื่อนมีรองเท้าสตั๊ด ดีๆ ใส่เตะบอล
พ่อบอก " เองเท้าเปล่า เองเล่นเก่งกว่าพวกนั้น อีกนะลูก "
เห็นเพื่อนมีมอไซด์ พ่อบอก " จักรยานก็ไปถึงเหมือนกันลูก ไม่เปลืองน้ำมัน ด้วย "
----------------------------------------------------------------
ย้อนไปเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ก่อนจากบ้านมาเรียนที่ กรุงเทพฯ
ผมยังจำคำสอน ของแม่ได้เสมอ
ที่แกบอกว่า
" เรียนให้จบนะลูก อย่าติดยา อย่าเป็นคนเลว ชีวิตเป็นของลูก
อยู่อย่างพอดี ไม่ต้องมีเท่าคนอื่นเขา แค่หาเท่าที่เราหาได้ แค่มีเท่าที่เรามี "
ผู้หญิงแก่ๆ อ้วนๆ มือเหี่ยวๆ คนนึง ถือถุงหมูยอ ส่งผมขึ้นรถทัวร์
10 ปีผ่านไป ผมเรียนรู้ชีวิต ผมเข้าใจชีวิตมากขึ้น
ไม่ว่าจะเจอกับสถานการณ์ไหน ผมยอมรับมัน เข้าใจมัน
และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
เกิดมาทั้งชีวิต ไม่เคยใช้ของ Brand name แพงๆ กะเค้าหรอก
ทุกวันนี้ ยังใช้มือถือเก่าๆ โทรคุยกะแม่ บนรถไฟฟ้า อย่างภาคภูมิใจ
ไม่สนใจว่าใครจะมอง ไม่สนใจว่าใครจะขำ
เพราะอย่างน้อย แม่คงไม่ได้อยากเห็นตัวการ์ตูน สติกเกอร์ไรนั่นหรอก....!!
แต่แม่อยากฟังเสียงเรา อยากฟังสิ่งที่เราพูด
แม่รับรู้ได้ ถึงน้ำเสียงเรา ว่า " ลูกของแม่ สุข หรือ ทุกข์ หรือกำลังร้องไห้ "
ตอนเด็กๆ ผมเห็นเพื่อนมีปืนเด็กเล่น
วิ่งไปบอกพ่อ พ่อบอก " เดี๋ยวพ่อทำปืนไม้ให้เล่นนะลูก "
เห็นเพื่อนมีดาบพลาสติกสวยๆ " พ่อบอก เดี๋ยวพ่อทำดาบไม้ให้เล่นนะลูก "
โตขึ้นเป็นวัยรุ่นหน่อย เห็นเพื่อนมีรองเท้าสตั๊ด ดีๆ ใส่เตะบอล
พ่อบอก " เองเท้าเปล่า เองเล่นเก่งกว่าพวกนั้น อีกนะลูก "
เห็นเพื่อนมีมอไซด์ พ่อบอก " จักรยานก็ไปถึงเหมือนกันลูก ไม่เปลืองน้ำมัน ด้วย "
----------------------------------------------------------------
ย้อนไปเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ก่อนจากบ้านมาเรียนที่ กรุงเทพฯ
ผมยังจำคำสอน ของแม่ได้เสมอ
ที่แกบอกว่า
" เรียนให้จบนะลูก อย่าติดยา อย่าเป็นคนเลว ชีวิตเป็นของลูก
อยู่อย่างพอดี ไม่ต้องมีเท่าคนอื่นเขา แค่หาเท่าที่เราหาได้ แค่มีเท่าที่เรามี "
ผู้หญิงแก่ๆ อ้วนๆ มือเหี่ยวๆ คนนึง ถือถุงหมูยอ ส่งผมขึ้นรถทัวร์
10 ปีผ่านไป ผมเรียนรู้ชีวิต ผมเข้าใจชีวิตมากขึ้น
ไม่ว่าจะเจอกับสถานการณ์ไหน ผมยอมรับมัน เข้าใจมัน
และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
เกิดมาทั้งชีวิต ไม่เคยใช้ของ Brand name แพงๆ กะเค้าหรอก
ทุกวันนี้ ยังใช้มือถือเก่าๆ โทรคุยกะแม่ บนรถไฟฟ้า อย่างภาคภูมิใจ
ไม่สนใจว่าใครจะมอง ไม่สนใจว่าใครจะขำ
เพราะอย่างน้อย แม่คงไม่ได้อยากเห็นตัวการ์ตูน สติกเกอร์ไรนั่นหรอก....!!
แต่แม่อยากฟังเสียงเรา อยากฟังสิ่งที่เราพูด
แม่รับรู้ได้ ถึงน้ำเสียงเรา ว่า " ลูกของแม่ สุข หรือ ทุกข์ หรือกำลังร้องไห้ "
สมาชิกหมายเลข 1733806 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 871547 ซึ้ง, Bake de Lichz ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1114592 ซึ้ง, มาม๊าน้องจีด้า ซึ้ง, *brandy* หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 974898 ซึ้ง, คำพูดมากมาย ความหมายนิดเดียว ซึ้ง, Badbiggie ถูกใจ, มะพร้าวห้าวริมทะเล หลงรักรวมถึงอีก 106 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 15
คุณพ่อของเรามีบริษัทส่วนตัวที่เปิดมาตั้งแต่สมัยคุณทวด นำเข้า ส่งออก สินค้าต่างๆ หลากหลายชนิด ฐานะก็โอเค แต่เราไม่เคยได้อะไรมาง่ายๆเลย เพื่อนๆเราอู้ฟู่ทุกคน แต่เราต้องทำงานในบ้าน (กวาดสวน ล้างรถ ฯลฯ) เพื่อเกิบเงินซื้อของที่อยากได้ แต่ก็ถูกสอนมาไม่ให้ฟุ้งเฟ้อ เลยไม่เคยอยากได้อะไรเกินตัวค่ะ พอจบ ก็เข้าไปช่วยคุณพ่อทำงาน ไฟแรงมาก แต่พ่อให้เริ่มด้วยงานทำความสะอาดบริษัทฯ ส่งจดหมาย ส่งสินค้าใหเลูกค้า ฯลฯ ตอนแรกน้ำตาไหล ว่าคุณพ่อใจร้ายจัง แต่ต่อมาจึงได้รู้ว่า การคุมคนมากๆ เราต้องรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เค้าทำ เพื่อเราจะได้เข้าใจในงานของเขา และสอนเค้าได้ ขอบคุณคุณพ่อมากมากค่ะ ที่สอนหนูทุกอย่าง หนูดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกสาวคุณพ่อค่ะ และตอนนี้อายุ 40 กว่าแล้ว ไม่เคยถือกระเป๋าแบรนด์เนม ไม่เคยฟุ้งเฟ้อ ชอบช้อปแพลตตินั่ม รถที่ขับเก่ากว่ารถลูกน้องอีก แต่มีความสุขที่สุดค่ะ
me prompt ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 871547 ซึ้ง, มาม๊าน้องจีด้า ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 974898 ซึ้ง, อยากเลี้ยงน้องไซแต่ไม่มีตัง ซึ้ง, Badbiggie ซึ้ง, *Etak ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1104516 ถูกใจ, Oyazumi ถูกใจ, KatGaL ถูกใจรวมถึงอีก 12 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 4
เงินเปนสิ่งที่ต้องใช้ความสามารถ และกำลังในการหา คนที่ใช้เงินอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง คือ พวกที่ไม่ได้หาเงินเอง หรือฟลุ๊คได้เงินมาง่ายๆ คนพวกนี้ร้อยทั้งร้อยเปนคนกระจอกไม่มีความสามารถอะไร ไม่มีความภูมิใจอะไรในตัวเอง ต้องเอาสิ่งต่างๆของต่างๆมาล้อมรอบตัวเองให้คนนับถือหรือเพื่อความมั่นใจว่าตัวเองเหนือคนอื่นหรือเปนคนมีคุณค่า เมื่อคุณโตเปนผู้ใหญ่และได้เห็นอะไรๆ คุณจะเข้าใจสิ่งที่ผมพูด
มาม๊าน้องจีด้า ถูกใจ, *brandy* ถูกใจ, Badbiggie ถูกใจ, *Etak ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1104516 ถูกใจ, ปัญญาดีเกิ๊น ถูกใจ, RASTING ถูกใจ, rararasummer ถูกใจ, AnnyongBonjour ถูกใจ, อิฐมอญ ถูกใจรวมถึงอีก 10 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
คำสอนของป๊าหนู แค่อยากแชร์เรื่องราวธรรมดาๆของตัวเองค่ะ :-)
เห็นรุ่นใกล้เคียงกันส่วนใหญ่มักใช้จ่ายในระดับที่แบบว่า.. สุดยอดมากๆ อย่างเช่น
กระเป๋าแบรนด์เนม (แนวแบบ Alexander wang, Balenciaga, etc. )
เสื้อผ้าแบรนด์แนม (สไตล์ฮิตๆ brand Thai designer (milin,sretsis,etc..))
บางคนรวมทั้งตัวเป็นแสน เรานี่อย่างอึ้ง ยอมรับว่าเป็นคนชอบแฟชั่นเหมือนกัน
แต่จ่ายในระดับที่ตัวเองสามารถ (รายได้จากทางบ้าน+รับจ๊อบ 15,000-16,000/เดือน)
กว่าจะตัดสินใจซื้อกระเป๋าได้ใบนึงนี่นั่งคิด นอนคิด ยืนคิด ตีลังกาคิด
ตอนนี้เลยมีกระเป๋าที่ตัวเองชอบแค่ใบเดียว5555 แต่เห็นบางคนเปลี่ยนกันบ่อยจัง
เสื้อผ้าก็แหวกแนวสุดยอดไม่ซ้ำใคร(แพง) +ไลฟ์สไตล์อีก เห็นแล้วก็ชอบนะ ถ้าเป็นได้ก็คงสนุกน่าดู
เคยคุยกับพ่อ เปิด ig สาวๆ ชีวิตดีให้ดู พ่อบอกว่า จะเอามั้ย รีบใช้สิทธิตอนเป็นนิสิตให้คุ้ม
milin ตัวละ 5,000 ตัวละ 10,000 บาลองบาแลงใบละ 50,000 ป๊ามีปัญญาซื้อให้เป็นสิบใบ
แต่แกเรียนจบมา เงินเดือน ป.ตรีเดี๋ยวนี้ 15,000-20,000 ก็บุญแล้ว ไหนจะค่าน้ำมัน ค่าข้าว
และอีกเยอะแยะ แกจะทำใจได้เหรอ? เพราะจุดเริ่มต้น ต้องไปเป็นลูกน้องเค้าก่อนทั้งนั้น
พ่อบอกว่า บางคนเค้ารวย แบบไม่ต้องคิดอะไรมาก จบมาฝากเข้าทำงานสบายๆ ชีวิตสวยหรู
ชีวิตแบบนั้นเป็นความใฝ่ฝันของเด็กที่ยังไม่รู้จักโต ไม่รู้จักใช้ชีวิต ถามหน่อยว่าพวกเค้าใช้ชีวิตคุ้มเหรอ?
ป๊าเคยจน เคยลำบากมากมาก่อน เงินสักสลึงยังต้องประหยัด เดินเป็นกิโลแทนการนั่งรถเมล์
แต่ความคิดแบบเราในตอนนี้เนี่ยแหละ อยากรวย อยากสบายแบบคนอื่น เป็นแรงผลักดันจนมาทุกวันนี้
เมื่อก่อนเห็นเพื่อนอวดรถโก้ๆกัน ก็แอบน้อยใจอยากมีบ้าง ตอนนี้รถป๊าแพงกว่าพวกมันอีก หาเองด้วย
ไม้กอล์ฟก็อย่างดี บลาๆ (โหมดอวดของ) ส่วนแก แกสบายขนาดนี้ แต่ยังมีความทะเยอะทะยาน
ไม่ขี้เกียจ ไม่หลงแสงสีจนเกินไปป๊าถือว่าดี แต่อยากให้เก็บตรงนี้มาเป็นแรงผลักดัน เพราะเราจะรู้สึกถึง
คุณค่า ของสิ่งของที่ตอบสนองความต้องการ ก็ต่อเมื่อเราได้มาด้วยตัวเอง ถึงบางคนพ่อแม่ซื้อให้
แต่ยังพูดว่าชั้นก็เห็นคุณค่าของเงินนะ ขอบอกว่าเด็กพวกนี้ยังเทียบไม่ได้กับคนที่หามาเองสักนิด
ฟีลลิ่งมันต่างกันเข้าใจมั้ยแกรรรรรร เชื่อป๊าเถอะ ไม่ได้งก แต่หวังดีจริงๆ
และเราก็เริ่มคิดได้ (ช้าชิบ) บางคนคิดได้ตั้งแต่เด็กๆแล้ว T.T เฮ้อ พอฟังป๊าพูดแบบนี้
ทัศนคติบางอย่างก็เปลี่ยนไปเยอะเลยค่ะ ป๊าบอกเสมอว่าการโดนดูถูกดูแคลนจากคนอื่น
ถือเป็นการให้ทานหากเราปลงได้ ไม่จองเวรต่อเขา เพราะป๊าเชื่อเสมอว่าการกระทำ พิสูจน์ให้เห็น
ได้มากกว่าปากเปล่า ตอนนี้ป๊าเรามีทุกอย่างที่เคยอยากได้ ใช้ชีวิตเต็มที่ จนถึงภาวะเข้าสู่ธรรมะแล้วค่ะ
อยากบอกว่า เราคิดได้แล้ว55555 มันเป็นความภูมิใจอย่างหนึ่งถึงจะช้าหน่อยก็เถอะ
อยากแชร์ให้เพื่อนๆ ที่ผ่านมาได้อ่านและแลกเปลี่ยนทัศนคติกันบ้าง
ปล. มันอาจดูไม่ค่อยมีอะไรสำหรับบางคน แต่คำพวกนี้มีผลต่อทัศนคติของเรามากค่ะ ^^
ปล2. อยากทราบปกติเพื่อนๆที่เป็นนักศึกษา(จะชีวิตดีหรือปกติก็ได้) รายรับ เท่าไหร่กันคะ
ชี้แจง ศัพท์เพียงในกระทู้นี้ เพื่อนความเข้าใจมากยิ่งขึ้น ไม่มีเจตนาร้าย
- ชีวิตดี = ไลฟ์สไตล์ที่ต้องแลกด้วยเงินมหาศาล เช่น ขับรถแพงๆ กระเป๋าหลายหมื่น กินข้าวมื้อละเกือบพัน / พันอัพ ฯลฯ