ระลอกแรกกับฉากที่พี่ไม้เจอศพ โอ้ยยยย ซึ้งมากกกกกกกก อยากให้มีคนอย่างพี่ไม้จริงๆบนโลกนี้ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพี่นิว เล่นดีจริงๆ

ระลอกสอง ฉากแม่กลอยตาย น้าปูดำแสดงเก่งมากชอบฉากคลานตกบันได มันสมจริงมาก เหมือนคนอัมพาตคลานจริงๆ พอกาหลงมาเห็นแม่ตายต่อหน้าต่อตา ทั้งเสียงกี๊ด(เสียงหุยยย ภาษาเหนือ) และอารมณ์ร้องไห้ที่เห็นแม่ตายต่อหน้าต่อตา ก็ปฏิเสธอีกไม่ได้จริงๆว่าปุ้กลุ้กเล่นดีมากกกถึงมากที่สุด

ระลอกสาม ฉากตักบาตร+เผาแม่กลอย ปรบมือให้นักแสดงทุกคน ทุกอย่างมันดูสมบูรณ์ ไม่น้อยเกินไม่มากเกิน ไม่พีคจนล้นแต่ก็ไม่น้อยจนไม่ได้อารมณ์กำลังพอดี

ระลอกสี่ ฉากที่กาหลงลาพี่ไม้ แต่พี่ไม้ไม่ยอม ฉากนี้สั้นๆ แต่สั่นสะท้านหัวใจ ถ้าเปรียบกับการยิงแก๊สน้ำตา คงยิงแค่ไม่กี่นาทีแต่ยิงถี่สัก10ลูก คู่นี้เขาเคมีเข้ากันจริง ชอบเวลาพี่นิวน้ำตาไหล มันรู้สึกเฟลในใจดี 555

สรุปวันนี้ ดูเพลินมากกก ก้มดูนาฬิกาในมือถืออีกที จะจบแล้วหรอ มันลื่นไหล ฟินแบบคงเส้นคงวา ไม่พีคมากกกแบบวันพุธแล้ว แต่พีคในแบบที่พอเหมาะ แต่วันนี้กินน้ำตาเราไปเยอะจริงๆ

ชอบที่โขงพูด คนตายก็อยู่ส่วนตาย คนเป็นก็ต้องอยู่ต่อไป อยู่เพื่อวันนี้ อยู่เพื่อวันข้างหน้า เราอ่อนแอได้แต่อย่าลืมคนข้างหลัง คนที่หวังให้เราเป็นที่พึ่ง .... การตายไม่เหมือนการเจ็บ การจากธรรมดา ที่ใช้เวลาสักพักก็หายก็กลับมาเจอกัน แต่การตายคือการจากกันตลอดการ คิดถึงก็ไปหาไม่ได้อยากเจอก็ไม่มีให้เห็น อยากทำอะไรดีดีให้แต่มันก็ไม่มีคนๆนั้นตัวเป็นๆแล้ว เพราะฉะนั้นสิ่งที่ควรทำคือพักฟื้นให้หัวใจหายไวและสมบูรณ์ที่สุด เป็นกำลังใจให้คนที่คนสำคัญในชีวิตเคยจากไปนะ

แต่เราต้องขอบคุณความตายด้วยนะ เพราะมันทำให้ฉากสุดท้ายของชีวิตสมบูรณ์แบบ (ฉันดราม่าอะไรเนี่ย)

รักเรือนกาหลง........จุ้บบบบบ จุ้บบบ