สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12
สั้นๆครับ มันมีนัยยะทางการเมือง และวัฒนธรรมทางด้านการประพันธ์ของจีน
คนจีนในยุคโบราณ ชอบวรรณกรรมประเภทที่ตัวเอกต้องต่อสู้กับลิขิตฟ้า พบอุปสรรค และเป็นผู้ต่อสู้เพื่อต่อต้านการกดขี่ของภาครัฐ หรือ หากว่าตัวเอกจะเป็นภาครัฐเอง ก็ต้องป็นผู้นำที่มีจิตใจเมตตา เป็นผู้ทรงธรรม ตรงนี้เล่าปี่คือตัวเลือกที่เหมาะที่สุดในผู้นำทั้งสาม
อีกข้อคือ หลอก้วนจงเชิดชูแนวคิดเจิ้งถ่ง การสืบสันตติวงศ์ที่ถูกต้อง (ซึ่งเป้นแนวคิดที่นักปราชญ์สายหยูคิดเหมือนกันหมด) เล่าปี่เป็นเชื้อสายปลายแถวของสกุลเล่า ก็ถือว่าเข้าตามนั้น ฝ่ายโจโฉนั้นยิ่งมีพื้นเพไม่ค่อยดีคือเป็นลูกหลายขันที และชนชั้นปกครองมาก่อน และหลอก้วนจง ไปเอาภาพความโหดของจูหยวนจางมาทับซ้อนกับโจโฉด้วย ส่วนเล่าปี่เองก็เป็นตัวแทนของจางซื่อเฉิง เจ้านายเก่าของหลอก้วนจงเอง แน่นอนครับ ตัวหลอก้วนจงก็เอาตัวเขาเองไปใส่ไว้ในขงเบ้ง
ทั้งหมดนี้คือในนิยายสามก๊ก
แล้วในประวัติศาสตร์ เฉินโซ่วนั้นไม่ได้บันทึกเรื่องราวเป้นนิยายที่ต้องมีพระเอกตัวร้าย แต่เป็นชีวประวัติบุคคลในยุคสามก๊ก เพียงแต่เขาเป็นขุนนางเก่าของจ๊กก๊ก จึงมีข้อมูลให้เขียนมากกว่า ที่สำคัญคือ สุมาเอี๋ยนได้แผ่นดินมาด้วยการโค่นล้มตระกลโจ การจะเขียนถึงโจโฉในทางร้ายๆมากกว่าดี ก็เป้นเรื่องปกติ
ถามว่าทำไมเฉินโซ่ว ไม่พยายามเขียนเรื่องของสุมาอี้ไปเยอะๆ ให้เด่นไปเลย ก็แน่นอนว่า "การจะเขียนถึงพระเจ้าจิ้นซวนตี้หรือสุมาอี้ ซึ่งเป็นปู่ของสุมาเอี๋ยน ผู้เป็นฮ่องเต้ที่สั่งให้เฉินโซ่วเรียบเรียงจดหมายเหตุสามก๊กนั้น การเขียนจะต้องโคตระอภิมหาระวังสุดๆ" ไม่งั้นหัวหลุด เรามีตย.ของนักเขียนและนักประวัติศาสตร์จีนมากมายที่มีปัญหากับฮ่องเต้ในการเขียนจดหมายเหตุมาแล้ว ในภายหลังถึงกับมีธรรมเนียมว่า "ห้าม" ฮ่องเต้อ่านจดหมายเหตุพงศาวดารในยุครัชสมัยของตนเอง เพื่อป้องกันการแก้ไขเรื่องราวในเชิงลบ เพราะต้องการจะให่เป็นคันฉ่องหรือกระจกสะท้อนบทเรียนแก่ฮ่องเต้รุ่นถัดไป
เรื่องนี้คือสาเหตุที่ทำให้ ซือหม่าเซ๊ยน บิดาแห่งประวัติศาสตร์จีนโดนตอนเป้นขันทีมาแล้ว
หรือเอาง่ายๆ อย่างเช่นพระเจ้าถังไท่จง หรือหลี่ซื่อหมิน หลายคนที่รู้ประวัติศาสตร์จีนรู้กันดีว่า นี่คือฮ่องเต้มหาราชที่ยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์จีน 4000 ปี และแทบจะเป็นพระองค์เดียวที่กล้ารับฟังคำทัดท้านไปจนถึงตำหนิแรงๆจากขุนนางได้ โดยไม่สั่งประหาร ถามว่าถังไท่จงประเสริฐขนาดนี้ ยังเกือบจะมีปัญหาเพราะถังไท่จงเองก็ขออ่านจดหมายเหตุพงศาวดารในยุคตนเองเพื่อดูว่าผู้บันทึกได้เขียนทุกสิ่งไปครบหรือไม่ ขาดตกอะไรไปบ้าง เรื่องนี้ทำให้ เสนาบดีฝานเสียนหลิง และายอาลักษณ์จู่ซุ่ยเหลียงเสียววาบจะหัวหลุดไปไม่รู้กี่ครั้ง แต่ยังโชคดีที่ถังไท่จงเมื่อได้อ่านพงศาวดารในสมัยของตนเองแล้ว ก็ยอมรับความจริงแล้วขอให้บันทึกเรื่องไม่ดีของตนในการสังหารพี่ชายทั้งสองและกดดันพ่อลงจากบัลลังก์ให้ลงไปครบด้วย
คนจีนในยุคโบราณ ชอบวรรณกรรมประเภทที่ตัวเอกต้องต่อสู้กับลิขิตฟ้า พบอุปสรรค และเป็นผู้ต่อสู้เพื่อต่อต้านการกดขี่ของภาครัฐ หรือ หากว่าตัวเอกจะเป็นภาครัฐเอง ก็ต้องป็นผู้นำที่มีจิตใจเมตตา เป็นผู้ทรงธรรม ตรงนี้เล่าปี่คือตัวเลือกที่เหมาะที่สุดในผู้นำทั้งสาม
อีกข้อคือ หลอก้วนจงเชิดชูแนวคิดเจิ้งถ่ง การสืบสันตติวงศ์ที่ถูกต้อง (ซึ่งเป้นแนวคิดที่นักปราชญ์สายหยูคิดเหมือนกันหมด) เล่าปี่เป็นเชื้อสายปลายแถวของสกุลเล่า ก็ถือว่าเข้าตามนั้น ฝ่ายโจโฉนั้นยิ่งมีพื้นเพไม่ค่อยดีคือเป็นลูกหลายขันที และชนชั้นปกครองมาก่อน และหลอก้วนจง ไปเอาภาพความโหดของจูหยวนจางมาทับซ้อนกับโจโฉด้วย ส่วนเล่าปี่เองก็เป็นตัวแทนของจางซื่อเฉิง เจ้านายเก่าของหลอก้วนจงเอง แน่นอนครับ ตัวหลอก้วนจงก็เอาตัวเขาเองไปใส่ไว้ในขงเบ้ง
ทั้งหมดนี้คือในนิยายสามก๊ก
แล้วในประวัติศาสตร์ เฉินโซ่วนั้นไม่ได้บันทึกเรื่องราวเป้นนิยายที่ต้องมีพระเอกตัวร้าย แต่เป็นชีวประวัติบุคคลในยุคสามก๊ก เพียงแต่เขาเป็นขุนนางเก่าของจ๊กก๊ก จึงมีข้อมูลให้เขียนมากกว่า ที่สำคัญคือ สุมาเอี๋ยนได้แผ่นดินมาด้วยการโค่นล้มตระกลโจ การจะเขียนถึงโจโฉในทางร้ายๆมากกว่าดี ก็เป้นเรื่องปกติ
ถามว่าทำไมเฉินโซ่ว ไม่พยายามเขียนเรื่องของสุมาอี้ไปเยอะๆ ให้เด่นไปเลย ก็แน่นอนว่า "การจะเขียนถึงพระเจ้าจิ้นซวนตี้หรือสุมาอี้ ซึ่งเป็นปู่ของสุมาเอี๋ยน ผู้เป็นฮ่องเต้ที่สั่งให้เฉินโซ่วเรียบเรียงจดหมายเหตุสามก๊กนั้น การเขียนจะต้องโคตระอภิมหาระวังสุดๆ" ไม่งั้นหัวหลุด เรามีตย.ของนักเขียนและนักประวัติศาสตร์จีนมากมายที่มีปัญหากับฮ่องเต้ในการเขียนจดหมายเหตุมาแล้ว ในภายหลังถึงกับมีธรรมเนียมว่า "ห้าม" ฮ่องเต้อ่านจดหมายเหตุพงศาวดารในยุครัชสมัยของตนเอง เพื่อป้องกันการแก้ไขเรื่องราวในเชิงลบ เพราะต้องการจะให่เป็นคันฉ่องหรือกระจกสะท้อนบทเรียนแก่ฮ่องเต้รุ่นถัดไป
เรื่องนี้คือสาเหตุที่ทำให้ ซือหม่าเซ๊ยน บิดาแห่งประวัติศาสตร์จีนโดนตอนเป้นขันทีมาแล้ว
หรือเอาง่ายๆ อย่างเช่นพระเจ้าถังไท่จง หรือหลี่ซื่อหมิน หลายคนที่รู้ประวัติศาสตร์จีนรู้กันดีว่า นี่คือฮ่องเต้มหาราชที่ยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์จีน 4000 ปี และแทบจะเป็นพระองค์เดียวที่กล้ารับฟังคำทัดท้านไปจนถึงตำหนิแรงๆจากขุนนางได้ โดยไม่สั่งประหาร ถามว่าถังไท่จงประเสริฐขนาดนี้ ยังเกือบจะมีปัญหาเพราะถังไท่จงเองก็ขออ่านจดหมายเหตุพงศาวดารในยุคตนเองเพื่อดูว่าผู้บันทึกได้เขียนทุกสิ่งไปครบหรือไม่ ขาดตกอะไรไปบ้าง เรื่องนี้ทำให้ เสนาบดีฝานเสียนหลิง และายอาลักษณ์จู่ซุ่ยเหลียงเสียววาบจะหัวหลุดไปไม่รู้กี่ครั้ง แต่ยังโชคดีที่ถังไท่จงเมื่อได้อ่านพงศาวดารในสมัยของตนเองแล้ว ก็ยอมรับความจริงแล้วขอให้บันทึกเรื่องไม่ดีของตนในการสังหารพี่ชายทั้งสองและกดดันพ่อลงจากบัลลังก์ให้ลงไปครบด้วย
สมาชิกหมายเลข 2120743 ถูกใจ, สามลมอิสระ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5314833 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4986108 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1476906 ถูกใจ, poringsanta ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3346400 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2877186 ถูกใจ, wayzombie ถูกใจ, แพ้คนอวบ ถูกใจรวมถึงอีก 144 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทำไม เล่าปี่ ต้องเป็นพระเอกด้วยครับ ไหนว่าผู้ชนะเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์ไง ??
ส่วนสุมาอี้กว่าจะมาก็เกือบจบเรื่องหละ ส่วนโจโฉก็ตัวโกง
ผมงงครับทั้งที่ตระกูลสุมาอี้รวบรวมประเทศจีนได้
ทำไมถึงไม่เป็นพระเอกครับ (ยกเว้นหงสาจอมราชันย์นะครับ)