ผมตั้งกระทู้นี้มาเพื่อเล่าประวัติเก่าๆ ที่เรายังจำกันได้ในสมัยมัธยม เพื่อมาแชร์ความทรงจำกันดีกว่านะ
สำหรับผมเป็นเรื่องเมื่อตอน อยู่ ม.2 และเป็น งานวัฒนธรรมโรงเรียน ชมรมที่ผมอยู่คือชมรมการแสดง
(จำใจที่จะอยู่ชมรม เพราะ แฟน(ในตอนนั่น)บังคับให้อยู่ด้วย)
ซึ่ง ปรากฏว่า คิดการแสดงกันไม่ได้ และบังเอิญว่าผมอ่าน นิยายเรื่อง Romeo & juliet
ทางครูประจำชมรมเค้าเห็นว่าเป็นการแสดงที่ไม่ค่อยได้เจอในงานโรงเรียน
(ในวันวัฒนธรรมโรงเรียนในปีนั่นตรงกับวันวาเรนไทน์พอดี) ทุกคนก็เลยตัดสินใจที่จะเล่น
พอถึงบทคัดเลือกนักแสดง ผมก็ตกใจที่ แฟนผมโดนคัดเลือกเป็น Juliet ผมก็เลยบอกแฟนว่ายินดีด้วย
แล้วบทพระเอก ผมก็โดนบังคับเล่นอีกก็เลยกลายมาเป็นคู่รัก มาเล่นเป็นพระเอกและนางเอกของเรื่องนี้
ตอนซ้อมก็ซ้อมกันปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นผ่านไปได้ด้วยดี และในวันงานวัฒนธรรม ก็เริ่มขึ้นหลังจากที่
คัดเลือกละครเวทีที่จะเล่น ประมาณ 7 วัน(1อาทิตย์) ตอนแรกผมก็ไม่นึกว่า จะมีคนมาชมพวกเราแสดงมากนัก
แต่กลับผิดพลาดทางเทคนิคที่ว่ามาผู้ชมอยู่ ประมาณ 2500 ขึ้นไป ทำให้ผมตื่นเต้นและกลัวในการแสดง
(ก็ครั้งแรกในการแสดงให้คนหมู่มากได้รับชม ยังไงก็อย่าหาว่าผม อ่อนประสบการณ์นะ ขอรับ)
การแสดงเป็นไปโดยเปลี่ยนบทเล็กน้อย จากสมัยของยุคนั่นยังไม่มีปืน ก็ต้องมีปืน
(ในการแสดงใช้ปืนอัดลมถือมาไล่ยิงกัน(โดนที่ไม่มีลูกกระสุน)พร้อมเสียงเอฟเฟคปืน)
ทำให้ผู้ชมตื่นเต้นละเข้ามาดูกันมากขึ้น (แต่มันก็ยังไม่ถึงบทประทับใจเพราะงั้นตัดบทเลยละกัน)
พอถึงฉากในการสาบานแต่งกันมันจะต้องมีฉากจูบ ผมก็ลืมไปว่ามันมีฉากนี้ด้วย
(ตอนซ้อมไม่ได้คิดว่าจะมีฉากนี้ในการแสดงเลยไมไ่ด้ซ้อม)
ใจผมก็เลยตื่นเต้นเกือบจะทำให้การแสดงล้มเหลว แต่ก็มีตอนฉากผ้าม่าน มาบังจึงทำให้ผมคิดได้
ในฉากนั่นว่าแกล้งทำเป็นเหมือนจูบจริงโดนใช้เงาจองตัวเราเป็นการจูบให้คนเห็นเป็นเงาแต่ที่จิงไม่ได้จูบ
เป็นฉากที่เกือบประทับใจแล้วตอนที่จะเป็นฉากจบที่พระเอกและนางเอกต้องดื่มยาพิษในฉากนั่น
ผมต้องเป็นคนสารภาพความในใจก่อนจะดื่มยาพิษผมพูดตามบทว่า "ไม่ว่าด้วยเหตุไหนที่เราได้มารักกันและได้แต่งงานกัน
ไม่ว่าจากนี้และตลอดไปอีก กี่ภพ เราก็จะอยู่คู่กันตลอดไป"เนื่องด้วยพระเอกคิดว่านางเอกได้ตายไปแล้ว
ก็เลยดื่มยาพิษลงไปครึ่งหนึ่งของยาพิษขวดนั่นต่อมานางเอกตื่นขึ้นและก็พูดออกมาว่า"เหตุฉะไหน พี่ถึงได้จากน้องไปแบบนั่น
ทั้งที่เรา 2 คนจะได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว ถ้าหาพี่จากน้องไปแบบนี้ น้องก็ขอตายพร้อมพี่ด้วยอีกคน"และพระเอกกับนางเอกก็ตายใน
โรงศพเดียวกัน และตอนฉากจบผมก็ได้ยินเสียงกระซิปข้างหูว่า "ขอให้เรา 2 คนรักกันแบบนี้ให้เหมือนในบทละครได้ไหม"
ผมก็เลยตอบไปว่า "ได้สิ" นี้คือฉากที่ผมประทับในมาก จนถึงทุกวันนี้ แม้เค้าคนนั่นจะเสียชีวิตไปแล้วผมก็ยังจำภาพนะ้นได้อยู่
แล้วของคุณทุกคนเป็นแบบไหนมาแบ่งปันกันได้นะขอรับ
มาเล่าประวัติที่ประทับใจในตอนเก่าๆสมัยเรียนอยู่ มัธยมต้นกันดีกว่า
สำหรับผมเป็นเรื่องเมื่อตอน อยู่ ม.2 และเป็น งานวัฒนธรรมโรงเรียน ชมรมที่ผมอยู่คือชมรมการแสดง
(จำใจที่จะอยู่ชมรม เพราะ แฟน(ในตอนนั่น)บังคับให้อยู่ด้วย)
ซึ่ง ปรากฏว่า คิดการแสดงกันไม่ได้ และบังเอิญว่าผมอ่าน นิยายเรื่อง Romeo & juliet
ทางครูประจำชมรมเค้าเห็นว่าเป็นการแสดงที่ไม่ค่อยได้เจอในงานโรงเรียน
(ในวันวัฒนธรรมโรงเรียนในปีนั่นตรงกับวันวาเรนไทน์พอดี) ทุกคนก็เลยตัดสินใจที่จะเล่น
พอถึงบทคัดเลือกนักแสดง ผมก็ตกใจที่ แฟนผมโดนคัดเลือกเป็น Juliet ผมก็เลยบอกแฟนว่ายินดีด้วย
แล้วบทพระเอก ผมก็โดนบังคับเล่นอีกก็เลยกลายมาเป็นคู่รัก มาเล่นเป็นพระเอกและนางเอกของเรื่องนี้
ตอนซ้อมก็ซ้อมกันปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นผ่านไปได้ด้วยดี และในวันงานวัฒนธรรม ก็เริ่มขึ้นหลังจากที่
คัดเลือกละครเวทีที่จะเล่น ประมาณ 7 วัน(1อาทิตย์) ตอนแรกผมก็ไม่นึกว่า จะมีคนมาชมพวกเราแสดงมากนัก
แต่กลับผิดพลาดทางเทคนิคที่ว่ามาผู้ชมอยู่ ประมาณ 2500 ขึ้นไป ทำให้ผมตื่นเต้นและกลัวในการแสดง
(ก็ครั้งแรกในการแสดงให้คนหมู่มากได้รับชม ยังไงก็อย่าหาว่าผม อ่อนประสบการณ์นะ ขอรับ)
การแสดงเป็นไปโดยเปลี่ยนบทเล็กน้อย จากสมัยของยุคนั่นยังไม่มีปืน ก็ต้องมีปืน
(ในการแสดงใช้ปืนอัดลมถือมาไล่ยิงกัน(โดนที่ไม่มีลูกกระสุน)พร้อมเสียงเอฟเฟคปืน)
ทำให้ผู้ชมตื่นเต้นละเข้ามาดูกันมากขึ้น (แต่มันก็ยังไม่ถึงบทประทับใจเพราะงั้นตัดบทเลยละกัน)
พอถึงฉากในการสาบานแต่งกันมันจะต้องมีฉากจูบ ผมก็ลืมไปว่ามันมีฉากนี้ด้วย
(ตอนซ้อมไม่ได้คิดว่าจะมีฉากนี้ในการแสดงเลยไมไ่ด้ซ้อม)
ใจผมก็เลยตื่นเต้นเกือบจะทำให้การแสดงล้มเหลว แต่ก็มีตอนฉากผ้าม่าน มาบังจึงทำให้ผมคิดได้
ในฉากนั่นว่าแกล้งทำเป็นเหมือนจูบจริงโดนใช้เงาจองตัวเราเป็นการจูบให้คนเห็นเป็นเงาแต่ที่จิงไม่ได้จูบ
เป็นฉากที่เกือบประทับใจแล้วตอนที่จะเป็นฉากจบที่พระเอกและนางเอกต้องดื่มยาพิษในฉากนั่น
ผมต้องเป็นคนสารภาพความในใจก่อนจะดื่มยาพิษผมพูดตามบทว่า "ไม่ว่าด้วยเหตุไหนที่เราได้มารักกันและได้แต่งงานกัน
ไม่ว่าจากนี้และตลอดไปอีก กี่ภพ เราก็จะอยู่คู่กันตลอดไป"เนื่องด้วยพระเอกคิดว่านางเอกได้ตายไปแล้ว
ก็เลยดื่มยาพิษลงไปครึ่งหนึ่งของยาพิษขวดนั่นต่อมานางเอกตื่นขึ้นและก็พูดออกมาว่า"เหตุฉะไหน พี่ถึงได้จากน้องไปแบบนั่น
ทั้งที่เรา 2 คนจะได้อยู่ด้วยกันอยู่แล้ว ถ้าหาพี่จากน้องไปแบบนี้ น้องก็ขอตายพร้อมพี่ด้วยอีกคน"และพระเอกกับนางเอกก็ตายใน
โรงศพเดียวกัน และตอนฉากจบผมก็ได้ยินเสียงกระซิปข้างหูว่า "ขอให้เรา 2 คนรักกันแบบนี้ให้เหมือนในบทละครได้ไหม"
ผมก็เลยตอบไปว่า "ได้สิ" นี้คือฉากที่ผมประทับในมาก จนถึงทุกวันนี้ แม้เค้าคนนั่นจะเสียชีวิตไปแล้วผมก็ยังจำภาพนะ้นได้อยู่
แล้วของคุณทุกคนเป็นแบบไหนมาแบ่งปันกันได้นะขอรับ