สำหรับผมมองว่า คนอย่างโจโฉนั้น มุมมองของเขาสอดรับกับสภาวะสงครามในยุคนั้นมากกว่าขุนศึกหลาย ๆ คน รวมทั้งการเลือกใช้คนได้ถูกกับงานในช่วงเวลาแบบนั้น (มองคนที่ฝีมือและความสามารถมากกว่าคุณงามความดี) ทำให้กุมอำนาจและขยายอาณาเขตตัวเองได้ในระยะเวลาที่ไม่นาน อีกทั้งได้สร้างบรรทัดฐานทางสังคมใหม่ ๆ ที่ก้าวข้ามขอบเขตความเชื่อและขนบเดิม ๆ โดยเฉพาะการวางระบบสังคมด้วยการไม่อิงลัทธิหยู

จะเห็นว่าผลงานเชิงประวัติศาสตร์ของโจโฉที่มีต่อบ้านเมืองนั้นเยอะกว่าก๊กอื่นอย่างชัดเจนทั้งในการวางระบบศักดินา การทำนาร่วมกับการทำสงคราม การแต่งบทประพันธ์และสนับสนุนงานประพันธ์ที่มีคุณค่าเชิงวรรณศิลป์และการบอกเล่าประวัติศาสตร์ รวมทั้งการวางฐานการติดต่อต่างประเทศเช่นญี่ปุ่นและชาติทางตะวันตก

ด้วยความที่หัวก้าวหน้าและไม่ยึดขนบกับพิธีรีตองเก่า ๆ ทำให้ขวางหูขวางตากับขุนนางเช้าชามเย็นชามที่มีอยู่เดิม อีกทั้งไปกินเกาเหลากับฝั่งลัทธิหยู ทำให้โจโฉถูกต่อต้านอยู่ไม่น้อย แต่เทียบกับก๊กอื่น ๆ แล้วก็มีเสถียรภาพมากกว่าอยู่ดี บางคนว่าโจโฉโหดเหี้ยมกับขุนนางและฮ่องเต้ แต่ผมกลับมองว่าโจโฉเป็นคนตรงและเด็ดขาด และก็มีเมตตามากกว่าที่เห็นเยอะ ฮ่องเต้ออกนอกลู่นอกทางด้วยการเพ็ดทูลจากใครก็เด็ดหัวมันแล้วจัดแจงให้ฮ่องเต้อยู่อย่างเหมาะสมตามสถานะ ก็ถือว่าเพียงพอแล้วสำหรับยุคสมัยสงคราม ฉะนั้นผมถือว่าคนนี้คือผู้นำที่ดีที่สุดคนนึงในยุคนั้นครับ