มีผู้หญิงคนหนึ่งผมจีบเธอตั้งแต่ ม.3 จนตอนนี้ผมอยู่ปี1 แต่ผมก็ไม่เคยบอกความในใจไป เพราะกลัวไม่สมหวัง วันวาเลนไทน์ วันเกิดของเขา ก็ได้แต่ฝากของเพื่อนไปให้ ไม่กล้าให้เอง จนประมาณม.5 เพื่อนก็ถาม ยังจะรออีกหรอวะ ผมไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไรมาก ก็พอมีคนมาจีบผมเหมือนกัน แต่ผมก็แบบอยากรอเธอถึงมันจะไม่มีความหวัง พอจบม.6 เธอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ตอนนั้นความรู้สึกผมแม้ง อึดอัดแบบบอกไม่ถูก แต่ช่วงนั้นผมต้องไปไหนกับเพื่อน ก็เลยไม่มีเวลาจะไปคุยอะไรกับเธอเท่าไร จริงก็อายด้วยและ ผมเป็นคนขึ้อายกับผู้หญิงมาก หลังจากที่เธอไปเรียนต่อต่างประเทศได้สักพัก เธอก็ขึ้นสถานะ มีแฟนแล้ว ในเฟสบุ้ค เพื่อนผมหลายคนก็เข้าไปแซวในสถานะนั้น ตามเคยพอเพื่อนผมรู้ก็ชวนออกเที่ยวทุกคืน เพื่อให้ลืม จนได้มีโอกาสเจอเพื่อนของคนที่ผมชอบ เขาบอกผม ทำไมตอนนั้นไม่บอกชอบไป A(นามสมมุติ) ก็รอแกอยู่นะ แต่ด้วยความที่มันเป็นผู้หญิงมันเลยไม่กล้าพูดอะไร (เธอเป็นผู้หญิงเรียบร้อย เรียนๆคนหนึ่ง) เท่านั้นและ ผมนี้รู้สึกอยากจะต่อยหน้าตัวเองTT ด้วยความที่ผมไม่กล้าจะทำอะไรสักอย่าง ผมเลยไม่มีโอกาสกับคนที่ผมชอบแบบจริงใจTT
ขอระบายหน่อยครับ ขอเพลงซึ้งๆฟังทีTT