ยิ่งอ่านยิ่งไม่แน่ใจว่าการ์ตูนกีฬาแบบจริงจังหรือการ์ตูนตลกหน้าตาย

ช่วงพระเอกอยู่ม.ต้น ยังไม่เท่าไหร่ ตัวเตี้ย นิสัยพระเอกโชเน็นหัวรั้น
มาแบบเก่งสำเร็จรูป เป็นพิชเชอร์แขนเสียแต่ตีลูกเก่ง ก็น่าเอ็นดูกำลังดี >3<

พอขึ้นม.ปลาย.... เออะ คุณพี่จะตีบวกมากเกินไปหรือเปล่าคะ
นอกจากบ้านรวยเก่งภาษา ยังมีเล่นเปียโน สูงหล่อ สาวกรี๊ด เรียนเก่ง

อย่างอื่นพอเข้าใจ แต่เล่นเปียโน มาจากไหน!?!

ยามปรากฏตัวก็ต้องยิ้มแบบอ้าปากไม่กว้างมาก พร้อมประกายแสงส่องลอดจากด้านหลัง
และคำคมแบบที่เข้ากับสถานการณ์มั่ง ไม่เข้ากับสถานการณ์มั่ง
พูดญี่ปุ่นมั่ง พูดอังกฤษมั่ง เลียนแบบเรียวมะจากเรื่อง prince of tennis เรอะคะคุณพี่

ก็ยังติดตามการ์ตูนเรื่องนี้ต่อไป วาดสวย เนื้อเรื่องโอเค แต่ก็รู้สึกว่ากำลังอ่านเรื่องซากาโมโต้ (เทพศาสตร์)เวอร์ชั่นเบสบอล 5555+

ปล. ตอนนี้อ่านถึงเล่มเก้าอยู่ ขำจนไม่ไหวต้องมาตั้งกระทู้หาที่ระบายค่ะ
ปปล. คิดถึงประกายตากลมโตๆ วิ๊งๆ น่าเอ็นดู ตอนม.ต้น