นับวันเวลาครั้งแรกที่ขึ้นภู 2545 จากการร่วมทริปไปกับเพื่อนร่วมงานซึ่งรู้จักกันแค่ไม่ถึงสองเดือน ตัดสินไปทั้งที่ไม่สนิท ความรู้สึกการไปเที่ยว เป็นกลุ่ม ควรจะไปกับเพื่อนที่สนิท แต่การไปครั้งนั้น กับพบมิตรภาพ ความรู้สึกดีดี ประทับใจ แบ่งปัน เอื้ออาทรต่อกัน เหนื่อยลำบาก ช่วยเหลือกัน เป็นความประทับ ยากลืมเลือน หมายมั่นปั้นมือ ต้องย้อนรอยภูกระดึงอีกครั้ง ด้วยหน้าที่การงาน และอุปสรรค หลายอย่าง ความไม่พร้อม ได้แค่การท่องเที่ยว ขับรถเที่ยว เชียงใหม่ เชียงราย แม่ฮ่องสอน กางเต๊นท์ แคมป์ปิ้ง สนุกได้รสชาติ แต่ภูกระดึง ต้องใ้ช้พาหนะ ในการท่องเที่ยว ด้วยเท้าสองข้างในการขับเคลื่อน ...รถยนต์ แค่ไปส่งเชิงเขา ทางข้างหน้า ถึงไม่ถึงอยู่ที่ตัวเราเอง ต้องพร้อมด้วยสภาพร่างกาย อายุก็มากขึ้น ฮ่าๆๆสู้