เรารู้จักผู้ชายคนนึง มาประมาณ 2 ปีน่าจะได้ รู้จักกันทาง msn ค่ะ แรกๆเราก็นัดเจอกันที่ร้านน้ำชา พอหลังจากนั้นไม่นานเค้าก็มาหาเราที่ห้องประมาณ 2-3 ครั้ง โดยที่ไม่ได้ทำอะไรเราเลยนะคะ ก็แอบคิดว่าเค้าก็เป็นสุภาพบุรุษอยู่เหมือนกันทั้งที่อยู่สองต่อสอง หลังจากเวลาผ่านไปเค้าก็หายไปโดยไม่ได้ติดต่อหรือแม้แต่โทรหาเราเลยค่ะ แม้แต่เราโทรหาเค้าเค้าก็จะไม่ค่อยรับสายหรือโทรกลับ จะมีโทรมาบ้างก็ตอนดึกๆค่ะ เราก็ถามเค้าว่าเค้ามีแฟนหรือเปล่า  เค้าก็ตอบปฏิเสธว่าไม่มี  เราอายุ 31 แล้วค่ะ ส่วนเค้าน้อยกว่า 4 ปี

   จนวันนึงเรากับเค้าก็มีอะไรกัน เมื่อเดือน พย. ปี 2012 (ลึกๆแล้วเราแอบมีใจให้เค้ามาตั้งนานแล้ว) เพราะถ้าไม่มีก็คงไม่ยอมมีอะไรกับใครง่ายๆแบบนั้นหรอกค่ะ ใครอยากจะว่าว่าใจง่าย เราก็ไม่โกรธค่ะ เราเคยมีแฟนมาแล้วคนนึง เจอกันทาง msn เหมือนกัน แต่เค้าเจ้าชู้มากๆ เลยยอมหักดิบจนทำใจได้ ก็มาเจอเค้าคนนี้ แรกๆที่มีอะไรกันเค้าก็เอาผลการตรวจเลือดมาให้เราดู ทำให้เราสบายใจมากขึ้น เค้าขอให้เราไปตรวจเลือดบ้าง เราก็ยอมเราทำไมจะต้องกลัวกับผลการตรวจในเมื่อเรารู้อยู่ว่าไม่ได้ไปมั่วกับใคร  นอกจากแฟนเก่าและเราก็ป้องกันมาโดยตลอด เพราะเชื่อว่าถ้าไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับแฟน เราคงยอมไม่ได้ถ้าไม่ป้องกัน

   หลังจากที่มีไรกันครั้งแรกเราก็ไปตรวจเลือด   และแจ้งผลให้เค้ารู้  จากนั้นเค้าก็หายไปเลย เราไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่  ยอมรับว่าลึกๆแล้วเสียใจนะคะ ว่าทำไมต้องทำแบบนี้กับเรา แต่ก็ยังมีโทรมาบ้างนานครั้ง แต่จะเน้นโทรดึกๆ แต่ถ้าเราโทรไปเค้าไม่ค่อยจะรับสาย และมักไม่โทรกลับ

  หลังจากผ่านไป 1 ปีเต็ม ๆ เมื่อเดือน พย.2013  เค้าก็มาหาเราอีกครั้ง  ครั้งนี้ก็ยอมมีอะไรกับเค้าอีก (เราโง่มากเลยใช่มั้ยที่ยอมเค้า) แล้วคืนนี้เค้าบอกกับเราว่าสัญญาว่าจะคบกับเรา จะโทรหาทุกวัน  แล้วเค้าก็กลับบ้านไปยังบอกอีกว่าถึงบ้านแล้วจะโทรหา  แต่เค้าก็ไม่ได้โทรมา โทรมาอีกทีตอนเที่ยงของอีกวัน  และเหตุการณ์ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม คือไม่โทรหาไม่รับสาย  หลัฃจากผ่านไป 2 อาทิตย์เค้าก็โทรมา ว่าเราหายไปเลยไม่โทรหาเค้า  ก่อนหน้านั้นเราส่งข้อความไปว่า " เราอยากคุยกับเค้า แต่เค้าไม่เคย คนคบกันเค้าไม่ทำกันแบบนี้"

  เราอยู่หอพักคนเดียว  เมื่อก่อนอยู่กับเพื่อนจนเพื่อนแต่งงานแล้วย้ายออกไปมีครอบครัวที่อบอุ่น  ถ้าเมื่อก่อนคงร้องไห้กอดเพื่อน ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเองหรอกค่ะ เราไม่ใช่ผู้หญิงที่รักสนุกไปวันๆ ไม่ชอบเที่ยว (กลางคืน) ส่วนใหญ่ชีวิตหลังเลิกงานก็กลับมาทำกับข้าว ทำงานบ้าน  ทำงานที่ค้างต่อนิดหน่อย ดูหนังดูละคร แล้วก็เข้านอน ไม่มีเรื่องที่ต้องคิดมาก

  แต่ตอนนี้เค้าก็หายไปแล้วค่ะ  ไม่มีแต่โทรหา  เราโทรไปเค้าก็ไม่รับเคยรับสายเราเลย  เค้าเคยบอกกับเราว่าเค้ามีโลกส่วนตัวสูง อันนี้เราเข้าใจอยู่นะคะ  แต่คนคบกันเค้าไม่เป็นกันแบบนี้ ต้องอยากโทรหาอยากได้ยินเสียงกันบ้าง ถูกมั้ยคะ เราไม่ได้หวังให้เค้าโทรหาเราทุกวัน หรือเจอกันทุกวัน แต่สิ่งที่เราได้รับเหมือนไม่ใช่สัญลักษณ์ของคนคบกัน  เราไม่ได้โทรจิกเค้าด้วยซ้ำไป

ตัดใจตอนนี้ยังดีกว่าปล่อยให้เรื่องราวมันยาวไกลไปกว่านี้  เพราะเค้าไม่เคยจริงใจและจริงจังที่จะคบกับเราเลยแม้แต่น้อย  เราไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลยค่ะ ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ ทำงานที่ไหน  อะไร ยังไง ไม่มีค่ะ อย่าถามว่าเพื่อนชื่ออะไรบ้าง ไม่เคยรู้จัก บ้านช่องอยู่ไหน ไม่ทราบค่ะ

ขออนุญาตแท๊กห้องมวยไทยด้วยนะคะ  เพราะถ้าเค้ามาอ่าน หรือหากเราเอ่ยชื่อในนี้ต้องมีคนรู้จักเค้าแน่นอนค่ะ  แต่เราไม่อยากทำ เราอโหสิกรรมให้ค่ะ เกิดชาติหน้าจะได้ไม่ต้องมาเจอกันอีก
เพราะเราไม่รู้ว่าเค้าทำแบบนี้มาแล้วกี่ราย  แต่คงไม่ใช่เราคนเดียวแน่