รูปจาก http://www.animagshop.com/

เรื่องย่อ:
โลกในยุคที่มนุษย์ถูกรุกรานจากมังกร การตอบโต้ที่มีประสิทธิ์ภาพที่สุดที่มนุษย์จะหาได้คือการฟื้นฟูและนำเวทย์มนต์ที่ถูกลืมไปแล้วกลับมาใช้อีกครั้ง

“เมไจ” เด็กสาวที่มีคุณสมบัติพิเศษซึ่งทำสัญญากับ “ลิเวียธาน” หรือเรียกสั้นๆว่า “งู” ผู้ควบคุมงูเพื่อต่อสู้กับมังกรคือวิธีการตอบโต้ดังกล่าว แต่จำนวนของ เมไจ ยังมีน้อยมาก

ฮารุกะ เด็กหนุ่มที่มีอาชีพ ค้นหาอุปกรณ์เวทมนต์ และ ผู้ดำเนินพิธีพันธ์สัญญากับ ”งู” ได้รับการไหว้วานจาก อาช่า เพื่อนสมัยเด็กผู้เป็นเมไจระดับสูงให้มาช่วยดำเนินพิธีพันธ์สัญญากับว่าที่เมไจคนใหม่ที่บ้านเกิด โตเกียว พร้อมทั้งเข้าเรียนชั้น ม.ปลาย เพราะอายุถึงเกณฑ์พอดี ซึ่งว่าที่เมไจก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นพอดี

ระหว่างทำพิธี เกิดมีมังกรระดับสูงบุกเข้ามาเพื่อช่วงชิงอุปกรณ์เวทมนต์ที่ใช้เพื่อทำพิธี อาช่ารับมือไม่ไหว เพื่อความปลอดภัยของเมไจและว่าที่เมไจทั้งสองอารุกะจึงเอาอุปกรณ์หนีไปเพื่อดึงความสนใจจากมังกร

ฮารุกะรอดมาได้จากการช่วยเหลือจากปีศาจในร่างของเด็กผู้หญิงในชุดกิโมโนสีแดง
แต่ก็แค่ช่วงคราว ในไม่ช้ามังกรจะเจอตัวเค้าอยู่ดี
ปีศาจได้ยื่นขอเสนอที่จะมอบพลังในการสังหารมังกรให้ แลกกับหินลึกลับจากนาฬิกาของดูต่างหน้าพ่อและ

วิธีการตายอย่างสมเกียรติ



เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่ออกใหม่แต่ผมไม่ได้ซื้ออ่านตอนงานหนังสือครับเพราะเรื่องย่อหลังปกที่อ่านแล้วงงๆ ไม่ซิ ห้วนเกินจนไม่รู้เรื่องน่าจะถูก ระหว่างอ่านผมแทบจะเลิกอ่านหลายครั้งแต่ก็อ่านจนจบจนได้ ที่จริงเนื้อเรื่องก็ไม่ได้ถึงกับไม่สนุกเลยแต่ผมเห็นว่าเพราะวิธีการเขียนของผู้แต่งมากกว่าที่ทำให้เกือบเลิกอ่านและยังมีส่วนที่อ่านรู้สึกไม่สมเหตุผลที่ทำให้อ่านแล้วมันขัดๆ

ส่วนที่หนักหนาที่สุดของเรื่องนี้คือการปูพื้นเนื้อเรื่องครับ เรื่องย่อที่อ่านไปนั้นเชื่อไหมครับว่ากินหน้ากระดาษไปราวๆ 200หน้า เรื่องนี้หนาราว 400หน้าได้ การปูเรื่องราวที่ยาวขนาดนี้ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่ามันมากไป เรื่องที่จะปูบางอย่างอ่านแล้วคิดว่าจำเป็นด้วยรึ แถมช่วงปูพื้นนี้ก็ไม่ได้เขียนสนุกนักด้วย แต่หลังจากนั้นเรื่องราวก็ไหลลื่นขึ้นครับ

ส่วนที่อ่านแล้วขัดๆคือการใช้ชื่อเรียก ลิเวียธาน หรือ งู ครับ คือ..ผมให้คนที่สนใจไปอ่านเองดีกว่าแต่ผมรู้สึกว่าผู้เขียนไม่น่าใช้ชื่อนี้เลย มันขัดมากๆ ลองเรียกแมวว่านกดูสิครับ อารมณ์นั้นเลย ส่วนที่ไม่สมเหตุผลอย่าง ใช้กันเป็นเร็วจัง เพราะเป็นแนวแฟนตาซีผมเลยหยวนๆได้

พระเอกเรื่องนี้เป็นแนวเงียบๆครับ สไตร์คผู้ชำนาญงาน, การตัดสินใจและไหวพริบดี (ยกเว้นด้านสังคม), นิสัยค่อนข้างแก่กว่าอายุและชอบปลีกตัว สีสันของพระเอกเลยน้อยไปหน่อย โชคดีที่มีตัวละครอย่างน้อยสองตัวมาอุดช่องตรงนี้

ภาพประกอบตอนสงสีสวยดีครับแต่ขาวดำบางภาพมันแปลกๆเช่น หน้า 252

สรุป: คนที่สนใจพยายามทนอ่านให้เลยครึ่งเล่มให้ได้ก่อนนะครับ ผ่านไปได้แล้วผมว่าสนุกพอสมควรแต่ก็ไม่โดดเด่นอะไร
สำหรับผมถ้าเล่มสองออกจะลองอ่านดูอีกซักทีครับ ยังสงสัยว่าถ้าไม่ต้องปูเรื่องแล้วจะโอเคไหม