สวัสดีค่ะ คือ เรื่องที่จะนำมาตั้งกระทู้ในวันนี้เป็นเรื่องของเพื่อนเราเองค่ะ เพื่อนมาปรึกษากะเราค่ะ เราฟังแล้วเห็นใจและขนลุกเลยอยากจะนำมาเล่าและขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ Pantip บ้างค่ะ
เพื่อนเรากำลังมีท้องได้ประมาณ3เดือนค่ะ มีครอบครัวสามีปกติ ฝากครรภ์แล้วเรียบร้อย ตั้งใจจะเอาลูกไว้กันตั้งแต่ท้องแล้วค่ะ ไม่ได้คิดจะไปเอาออกอะไร ผ่านมาช่วงนี้เพื่อนมีปัญหากับสามีค่ะ เป็นปัญหาภายในครอบครัวซึ่งเราฟังแล้วค่อนข้างจะแก้ไขยากอยู่เพราะเป็นเรื่องละเอียดอ่อน (ขอไม่ลงรายละเอียดนะคะว่าปัญหาอะไร..ไม่ใช่เรื่องเมียน้อยนะคะ)
คือเพื่อนเราตกลงกะสามีแล้วก็ตกลงกันไม่ได้ สามีขอแยกกันอยู่เพราะกลัวว่าถ้าอยู่ด้วยกันก็จะมีปัญหาขึ้นมา แต่ไม่ได้เลิกกันนะคะจะเทียวไปเทียวมาเอา ในส่วนเพื่อนเราก็มีความรู้สึกว่าสามีไม่ห่วงเมียและลูกปล่อยให้เมียอับอายชาวบ้านที่ต้องท้องโต เวลาไปคลอดจะอะไรยังไง และถ้าคลอดลูกแล้วใช่ว่า..สามีจะกลับมาอยู่ด้วยกันนะคะก็บอกจะเทียวมาดูลูกเอา(เหมือนกัน) อย่างว่าแหละค่ะ..หัวอก ผ.ญ ตั้งท้องอีกต่างหาก เราเข้าใจเพื่อนเรานะ สงสารด้วย ใครก็อยากอยู่กันเป็นครอบครัวทั้งนั้น ไหนจะเรื่องหนี้สินที่ยังเคลียร์ไม่ลงตัว(เพื่อนเราเสียเปรียบอยู่น่ะค่ะเรื่องนี้ สามีบอกไม่ส่งแล้ว ปล่อย!!)
พอวันที่เคลียกันเพื่อนเราบอกสามีว่าปัญหาเยอะเนอะ มันติดที่ลูกในท้องใช่ไหม อยากเอาออกไหมล่ะ(ประชด) ถ้าทำให้ลำบากขนาดนี้ สามีเพื่อนก็พูดเหมือนโมโหว่า แล้วแต่..เหอะ!!!  อยากเอาออกก็เอาออกไปเล้ยย สามีมันไม่เคยแคร์ ไม่เคยสนเรื่องลูกที่ว่าจะถูกเอาออกรึป่าวเลยนะคะ คิดดู๊..ใครกันจะไม่เสียใจ..ลูกตัวเองแต่ไม่สนเลย
เพื่อนมันก็เลยบอกไปว่า งั้นเดี๋ยวจะไปเอาออกนะ (แล้วก็เคลียเรื่องหนี้สิน บลาๆๆ) แต่มันบอก ในใจไม่อยากเอาออกเลย กลัวบาป กลัวเจ็บ กลัวอันตรายต่อชีวิต มันบอกยอมเจ็บคลอดแต่ปลอดภัยดีกว่าต้องมาเจอเจ็บอะไรแบบนี้ สามีมันก็ไม่อะไรนะคะบอก อืมมมมมม... ตอนเช้าออกทำงานหน้าตาเฉย ไม่สนจะไปเอาออกจิงรึไม่ยังไง? เพื่อนบอกคืนนั้นนอนร้องไห้นานมาก เครียดมาหลายวัน ร้องมาหลายคืน ในใจมันบอกคิดอยู่ว่า ถ้าไม่เอาออกจะเอาปัญญาที่ไหนเลี้ยง ไม่ได้ทำงานอะไร รายได้ก็ไม่มี รับภาระเลี้ยงน้องเลี้ยงลูกคนโตอีก ถ้าไม่เอาออกจะอยู่ในสังคมได้ยังไง เดี๋ยวนี้ชีวิตมันอยู่ยากน่ากลัว คนอื่นที่เค้าทำเค้าไม่เห็นจะได้รับบาปอะไรเลย ยังใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้ปกติ มันบอก..บางคนได้ดีอยู่ซะด้วยซ้ำ แต่.. อีกใจมันก็คิดนะคะว่าจะเอาลูกไว้ทำไม่ลงกลัวบาป กลัวจะไม่เจริญ ทำมาหากินไม่ขึ้นอายุสั้น เพราะถ้าตัดสินใจทำลงไปก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขปมตรงนั้นได้อีกแล้ว แต่มันก็เนอะ..ติดหลายอย่างทั้งภาระ การเลี้ยงดู พ่อแม่มันต้องมาลำบากอีก มันไม่ใช่เศรษฐีอะไร
ใจเพื่อนเรามันไม่ได้อยากเอาออกนะคะ แต่ที่อาจจะต้องทำเพราะ ดูซิคะ..สามีไม่แยแสเลย แก้ปัญหาโดยการเลือกที่แยกกะลูกเมีย เออ..อีกอย่างสามีมันเคยบอกว่า รึไม่ถ้าคลอดลูกแล้วก็ยกมาให้ตัวสามีเค้าเลี้ยงเลย เดี๋ยวเค้าจะเอาไปเอง.. แหม่ๆๆๆ คุณคะ ถ้าคลอดออกมาเห็นหน้ากันแล้ว ใครมันจะมีกะจิตกะใจยกให้วะ..
คืนนั้นมันตั้งใจเต็มที่ว่าตกลงคงต้องเอาออกแล้วหล่ะ..เค้าพูดมาขนาดนี้ นอนร้องไห้ คิดหลายๆอย่าง มันบอก.. บอกกะลูกในท้องว่า อโหสิกรรมให้แม่ด้วยนะ แม่จำเป็นจริงๆ พ่อไม่สนใจลูกเลย ทิ้งลูกแล้ว ขอให้ไปเกิดกับคนที่พร้อม (ประมาณว่าขออโหสิกรรมกันน่ะค่ะ) พอมันหลับไป..มันฝันว่า มันอยู่ในบ้านกับสามีและครอบครัวตามปกตินี่แหละ แล้วมันกำลังเลี้ยงเด็กทารกเพศชายคนนึงอยู่ อาบน้ำให้ แล้วนำมานอนที่ที่นอน คุณตา(พ่อของเพื่อน) มาเล่นกับเด็กคนนี้ ชอบเล่นมาก เล่นกันหัวเราะสนุกเลย ดูคุณตาจะชอบหลานคนนี้มาก คุณตาหันไปถามเพื่อนเราประมาณว่าเด็กอะไรที่ไหน เพื่อนเราตอบกลับไปว่า "เค้ามาฝากเลี้ยง" แต่ไม่เห็นคนที่เอามาฝากเลยนะคะ ในจิตสำนึกเพื่อนเราในฝันบอกเด็กคนนี้คือลูกมันนั่นแหละ ส่วนสามีที่ยืนอยู่ด้วยในฝันก็ยืนทำงานบ้านไป ไม่มีความรู้สึกสนใจอะไรเด็กเลย เฉยชาน่ะค่ะ..เพื่อนเห็นหน้าเด็กก็ผิวขาว หน้าตาน่ารัก ออกจีนๆ กำลังยิ้มหน้าเป็นน่ะค่ะ ไม่มีต่อว่า หรือร้องไห้ >>ที่เล่ามาคือในความฝันเพื่อนนะคะ<< ซึ่งเราฟังเพื่อนเล่าแล้วก็ขนลุก เหมือนเด็กต้องการจะสื่ออะไรคะ?
เราก็เลยอยากช่วยเพื่อน ขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆ เผื่อจะเอาไปเป็นแนวทางในการช่วยแก้ไขปัญหาชีวิตเพื่อนได้บ้าง ซึ่งเราคนเดียวคงให้คำแนะนำไรเพื่อนไม่ได้มากนัก อยากถามตรงๆค่ะว่า จากปัญหานี้เพื่อนเราสมควรจะเอาเด็กออกหรือไม่คะ? ขอแบบเป็นกลางนะคะ เข้าใจเรื่องบาปบุญคุณโทษ แต่..เพื่อนเราทางบ้านก็ลำบาก พูดยากน่ะค่ะ...
  ขอบคุณเพื่อนทุกคนนะคะ ที่มาแสดงความคิดเห็นช่วยเหลือกัน ขอขอบคุณแทนเพื่อนเราด้วยค่ะ ....(^_T)