ไม่ได้ดูต่อเนื่อง ทนรันทดไม่ไหว ที่ลำยองทำกับลูกตัวเอง  แต่ต้องมาดูตอนจบ  แล้วก็ไม่ผิดหวังที่คุณออฟสร้างบทสรุปให้คนที่เหลืออยู่ได้สติทั้งจากผลกรรมของลำยอง  และ ได้รับคุณความดีบุญกุศลของวันเฉลิม

เลยให้คนรอบข้างพระวันเฉลิมได้ใช้ชีวิตแบบผู้มีธรรม  ปล่อยวางเป็น และ หันมาหาความดี  อย่างที่ในตอนใกล้จบที่พระวันเฉลิมเล่าที่ได้เห็นศาสนาสถานใหญ่โต  แต่สิ่งที่เหนือกว่า คือธรรมะของพระพุทธองค์ที่ทรงสอนเพื่อให้คนพ้นทุกข์

ถึงจะดูว่า พระวันเฉลิมแวะเวียนไปที่บ้านบ่อยก็เหอะ  ก็ตรงความจริงนะ  เพราะคงยังมีห่วงอยู่

ที่ชอบอีกอย่างนึง คือ บทหลวงตา  ดูเป็นพระจริง ๆเลย  อาสอาดท่านบวชจริง ๆหรือเปล่าคะ  มีเมตตากับเด็ก ๆ มาก

แล้วก็ชอบที่ให้บทยายแลตายหลังจากใส่บาตรเสร็จ  ยายแลคงได้ไปสวรรค์ก่อนเลย  เพราะ จิตเป็นกุศลอยู่  นี่ก็จากพุทธานุภาพ ธรรมะที่วันเฉลิมสอนยายแล  และความดีของวันเฉลิมที่ให้ยาย  เลยทำให้ยายแลตายแบบไม่เจ็บปวดมาก  

ชอบที่ยายปั้นปลื้มใจกับพระวันเฉลิมเรื่องหนังสือด้วย  ฉากเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ดูแล้วอิ่มใจดีนะ

โดยเฉพาะที่ให้น้องอ้อยรู้จักทำไข่เค็ม  เปลี่ยนจากในหนังสือ  แสดงว่าครอบครัวนี้รู้จักใช้ความผิดพลาดในอดีตมาป้องกัน  ไม่ให้เกิดขึ้นซ้ำ

และสุดท้ายที่ใช้คำว่าสาธุ  จนต้องสาธุตามเลย

ขอบคุณทุกคนที่เกี่ยวข้องกับละครเรื่องนี้ค่ะ