ดิชั้นเป็นคนเสื้อแดงค่ะ มีความคิดแนวทางเดียวกับบก.ลายจุด คือ ในทางการเมือง สิ่งที่ดิชั้นจะปกป้องมีเพียงสิ่งเดียวคือ 'ประชาธิปไตย' เท่านั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับบุคคลหรือพรรคใดๆ แต่ดิชั้นก็ได้เพียงแค่ปกป้องอยู่เงียบๆ และทำได้เพียงแค่รอวันที่จะออกมาใช้สิทธิ์กากบาทเลือกตั้งเท่านั้นเอง เพราะในชีวิตจริง ดิชั้นเป็นแม่เด็กน้อยตัวเล็กๆคนหนึ่ง ดิชั้นต้องปกป้องเค้าค่ะ ดิชั้นไม่อยากให้เค้าโดนเกลียดชังเพราะแม่เค้าเป็นคนเสื้อแดงค่ะ
ดิชั้นมีเฟซบุ๊ค มีเพื่อน มีคนที่รักและเอ็นดูลูกดิชั้นเต็มไปหมด ในเพื่อนเหล่านั้น มีคนเสื้อเหลืองค่ะ พวกเค้าแชร์ ด่า สาปแช่งคนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับพวกเค้าทุกวัน แปลกนะคะ ที่ในเพื่อนของดิชั้น มีคนแสดงตัวเป็นเสื้อเหลือง แต่ไม่มีคนแสดงตัวเป็นเสื้อแดงเลย จริงๆ ก็มีนะคะ แต่ก็เห็นโดนรุมประชาทัณฑ์จนหายไปกันหมด พอมีตัวอย่าง ดิชั้นเลยคิดว่าพวกเค้ากลัวค่ะ กลัวเหมือนดิชั้นนี่แหละค่ะ กลัวว่าเราจะปกป้องสิ่งที่เรารักไม่ได้ถ้าเราแสดงตัว กลัวว่ามิตรภาพทั้งหมดจะมีค่าน้อยกว่าความเกลียดชัง มิตรภาพที่คนเสื้อแดงอย่างดิชั้นรักษาและให้กับเพื่อนๆเสื้อเหลืองมาตลอด เพราะสำหรับดิชั้น ความเป็นเพื่อน พี่น้อง สำคัญและมีค่ากว่าการเมือง นักการเมือง หรือพรรคการเมืองใดๆ เพราะความคิดดิชั้นบ้านเมืองหรือประเทศจะเข้มแข็งไม่ได้ขึ้นอยู่กับ 3 อย่างนี้ มันขึ้นอยู่กับความรัก สามัคคีของคนในประเทศ และครอบครัวค่ะ
ความกลัวของดิชั้น ไม่ใช่ความขี้ขลาดนะคะ แต่ความกลัวพวกนี้มันทำให้ดิชั้นต้องเข้มแข็งต่อคำด่า สาปแช่งต่างๆนาๆ ต้องอดทนต่อการใส่ร้ายว่าดิชั้นไม่รักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ทั้งๆที่ดิชั้นรักสุดหัวใจ ทั้งชีวิตดิชั้นก็ยกให้ได้ และที่แย่ที่สุดคือชั้นต้องหักหลังตัวเอง ต้องเงียบ เฉย บอกว่าตัวเองไม่มีสี เพราะดิชั้นรู้ว่าถ้าดิชั้นแสดงตัวออกไป 'เพื่อน' จะเปลี่ยนไปอย่างแน่นอน ทำไมนะ อะไรที่ทำให้ความเกลียดมันแซงหน้ามิตรภาพได้ขนาดนี้ เคยลองถามตัวเองกันมั๊ยคะ
ถึงดิชั้นจะเป็นคนเสื้อแดง แต่อย่างที่บอกค่ะ ดิชั้นเป็นมันแค่ตอนเลือกตั้งเท่านั้น ดิชั้นเลือกเพื่อไทยเพราะเป็นพรรคที่ทำให้ชั้นเห็นว่าเค้ายังยึดในประชาธิปไตยอยู่ นอกจากตอนนั้น ดิชั้นแทบจะไม่เสพอะไรเกี่ยวกับการเมือง ที่ทำให้เกิดความเกลียดหรือแตกแยกเลย ต่างกับเพื่อนๆ ของดิชั้น ที่อ่านเรื่องโจมตี ฟังทีวีช่องการเมือง มีประเด็นต่างๆมาแชร์ มาด่าได้ทุกวัน นั่นแหละค่ะ บ่อเกิดความเกลียดและการกระจายความแตกแยกที่น่ากลัวที่สุด สิ่งที่ถ้าพวกคุณไม่มีสติในการเสพแล้ว มันจะทำลายมิตรภาพ ทำลายเพื่อนได้ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อเลย
วันนี้ที่ดิชั้นมาเขียนระบายความในใจนี้ เพราะดิชั้นอึดอัดค่ะ พวกคุณจะมาทำลายประชาธิปไตยกันอีกแล้ว ลองตั้งสติกันสิคะ พวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่ พวกคุณต้องการอะไรกัน นี่คือสิ่งที่คุณอยากทำจริงๆ เหรอ อย่าให้ใครมาชักนำ ถามตัวเองดูค่ะ ทำไมต้องเล่นนอกระบบ ไม่รอเลือกตั้ง ทำไมไม่ยอมรับเสียงข้างมาก มาชุมนุมชักแม่น้ำทั้งห้า ว่าเป็นมหาชน เป็นประวัติศาสตร์ อยากให้คนเห็นดีเห็นงาม เห็นว่ามีคนสนับสนุน มีคนเป็นล้านกันอยู่ทำไมคะ ทำเป็นเด็กช่างฝัน ไม่มีเหตุผลกันอยู่ได้ คุณแค่รอเลือกตั้ง ถ้าคุณคนเยอะจริง คุณรอเลือกตั้ง ถ้าคุณชนะเลือกตั้ง แค่นั้นก็จบแล้วค่ะ รัฐประหาร การปล้นสิทธิ์ ปล้นเสียง ระบอบทักษิณ ที่พวกเราพูดกัน พวกเราเอามันมาอ้างไม่ได้แล้วค่ะ มันจะปิดฉากอย่างสวยงาม สมเกียรติ สมศักดิ์ศรี อย่างที่พวกคุณต้องการเลย การที่พวกคุณทำแบบนี้ คุณรู้มั๊ยคะ พวกคุณกำลังทำลายตัวเอง ทำลายบ้านเมือง ทำลายความน่าเชื่อถือของประเทศหมดแล้ว
รู้มั๊ยคะ ว่าตอนนี้ สิ่งที่ดิชั้นเห็นว่าแย่ที่สุดในบ้านเมืองเรา น่ากลัวที่สุดต่อลูกหลานพวกเราคืออะไร มันคือการโกหกค่ะ เดี๋ยวนี้ทำอะไรต้องหาความจริงก่อนไปหมด เพราะมีแต่เรื่องโกหก สร้างภาพจนไม่รู้ว่าอะไรคือความจริง ความถูกต้องกันไปหมดแล้ว คนรู้ก็ทำเป็นไม่รู้ ที่แย่กว่า คือรู้แล้วยังทำให้เรื่องผิดเป็นถูก ลูกๆหลานๆเราจะเป็นยังไงต่อไปคะ ถ้าบ้านเมืองเราเป็นอย่างนี้ ต่อไปประเทศไทยจะลำบากมากค่ะ เราจะหาคนผิดกันไม่เจอ ถึงเจอ เราก็จะไม่มีความเชื่อถือ ความไว้ใจในความถูกผิดนั้นอีก เพราะฉะนั้น พอเถอะค่ะ ทุกฝ่าย ทุกสี เหนื่อยค่ะ เรามายึดถือสิ่งเดียวกันดีกว่าค่ะ นั่นคือการปกครองระบอบประชาธิปไตย โดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข แล้วทุกอย่างมันจะคลี่คลาย ถึงแม้จะบอบช้ำมามาก แต่เวลาจะรักษาประเทศของเราให้ดีขึ้น ทำเพื่อลูกหลาน เพื่อคนรุ่นต่อๆไป เหมือนที่บรรพบุรุษของเราเคยรักษาประเทศนี้ไว้ให้พวกเราไงคะ
ปล. สำหรับบางคน บางสังคม อาจจะกลับกันเสื้อเหลืองไม่แสดงตัว เพราะรักมิตรภาพก็ได้นะคะ เพราะดิชั้นเชื่อค่ะ ว่าไม่ว่าจะเสื้อสีอะไร ทุกคนรักชาติ รักคนไทยด้วยกันทั้งนั้น แต่บทบาทมันบังคับให้เราต้องสู้กันเองค่ะ