ผ่านมาได้เกือบสองอาทิตย์แล้วครับ สำหรับวันครบรอบหนึ่งปีนับจากวันที่ผมได้รู้จักคนๆนึงผ่านทาง Apps หาคู่
มันอาจจะเป็นเรื่องปกติของใครหลายๆคนในยุคนี้ไปแล้วมั้ง ที่จะลองมองหาความสัมพันธ์บน Social Media บ้างก็เล่นๆ บ้างก็จริงจัง บ้างก็ชั่วข้ามคืน บ้างก็ยาวนาน
โดยเฉพาะผู้ชายที่รักเพศเดียวกัน นี่อาจจะเป็นช่องทางหลักเลยก็ว่าได้
ผมเองก็เป็นเกย์คนหนึ่งที่เคยมองหาความสัมพันธ์จากอะไรที่ฉาบฉวยแบบนี้บ้างเหมือนกัน ตั้งแต่ผมเริ่มมาทำงานต่างจังหวัด ในที่ที่ไม่มีใครที่คุ้นเคย ในที่ที่ไม่มีคนในวัยเดียวกันให้พูดในเรื่องเดียวกัน ผู้คนในสภาพแวดล้อมใหม่ที่ผมเข้าไปอยู่ด้วยต่างมีครอบครัวให้ดูแลและต่างก็มีความรับผิดชอบด้วยกันทั้งนั้น ผมซึ่งมาด้วยตัวคนเดียว อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีความสัมพันธ์กับใครในพื้นที่ ไม่มีภาระ จึงไม่สามารถที่จะร่วมคุยเรื่องลูก, เรื่องบ้าน หรือเรื่องรถได้ ด้วยเหตุนี้เองความเหงาจึงบังเกิดขึ้น
หลายครั้งที่ผมลองผิดลองถูกใน Apps เหล่านั้น เจอผู้คนมากหน้าหลายตา บางคนก็เป็นมิตรและแสนดีจนกว่าจะมีอยู่ในโลกของความเป็นจริง บางคนก็แสดงความต้องการอย่างเปิดเผย ประเภทที่ว่าเข้ามาถึงก็ถามรสนิยมทางเพศและสถานที่ก่อนที่ถามชื่อตัวผมด้วยซ้ำ มีบ้างที่มีใครผ่านเข้ามาและผมก็เหมือนจะได้มีความรักกับเค้าซะทีนึง แต่ก็กลับกลายเป็นว่า ไม่เค้าไม่พร้อมจะก้าวต่อ ก็กลายเป็นผมที่ถอยหลังไปเอง ผมจึงรู้สึกว่า พอแล้วดีกว่ากับอะไรแบบนี้
ถ้ามันจะไม่มีรักแท้… อยู่คนเดียวมันเลยละกัน
ผมก็เลิกมองหา เลิกไล่ตาม มีความสุขกับเพื่อน มีความสุขกับชีวิตเหงาๆของผมไปเรื่อย เป็นเวลาได้ 1-2 ปี อยู่มาวันหนึ่งผมก็ได้รับข้อความทักทายในแบบที่คุ้นเคย จาก Apps หาคู่อันหนึ่งที่ผมมี Profile ไว้
“หวัดดีคับ”
มันเป็นข้อความสั้นๆ ง่ายๆ ที่ทักกันทั่วไป ผมจึงตอบกลับไปตามมารยาท ด้วยความที่คิดว่ามันคงไม่มีความสัมพันธ์ที่จริงจังในนี้ จึงไม่เคยคิดจะคาดหวังอะไร ผมคิดในใจแค่ว่า ขอแค่ให้มีเพื่อนคุยแก้เหงาไปเรื่อยๆก็พอแล้ว
ใครจะไปนึก ว่าหลังจากนั้นผมจะได้ประสบการณ์ครบรส ทั้งสุขสม ทั้งขมขื่น ในเวลาสั้นๆแค่หนึ่งปี ที่ผ่านมานี้
เมื่อความสัมพันธ์ใกล้จะจบ… เราจะทบทวนถึงจุดเริ่มต้น
มันอาจจะเป็นเรื่องปกติของใครหลายๆคนในยุคนี้ไปแล้วมั้ง ที่จะลองมองหาความสัมพันธ์บน Social Media บ้างก็เล่นๆ บ้างก็จริงจัง บ้างก็ชั่วข้ามคืน บ้างก็ยาวนาน
โดยเฉพาะผู้ชายที่รักเพศเดียวกัน นี่อาจจะเป็นช่องทางหลักเลยก็ว่าได้
ผมเองก็เป็นเกย์คนหนึ่งที่เคยมองหาความสัมพันธ์จากอะไรที่ฉาบฉวยแบบนี้บ้างเหมือนกัน ตั้งแต่ผมเริ่มมาทำงานต่างจังหวัด ในที่ที่ไม่มีใครที่คุ้นเคย ในที่ที่ไม่มีคนในวัยเดียวกันให้พูดในเรื่องเดียวกัน ผู้คนในสภาพแวดล้อมใหม่ที่ผมเข้าไปอยู่ด้วยต่างมีครอบครัวให้ดูแลและต่างก็มีความรับผิดชอบด้วยกันทั้งนั้น ผมซึ่งมาด้วยตัวคนเดียว อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีความสัมพันธ์กับใครในพื้นที่ ไม่มีภาระ จึงไม่สามารถที่จะร่วมคุยเรื่องลูก, เรื่องบ้าน หรือเรื่องรถได้ ด้วยเหตุนี้เองความเหงาจึงบังเกิดขึ้น
หลายครั้งที่ผมลองผิดลองถูกใน Apps เหล่านั้น เจอผู้คนมากหน้าหลายตา บางคนก็เป็นมิตรและแสนดีจนกว่าจะมีอยู่ในโลกของความเป็นจริง บางคนก็แสดงความต้องการอย่างเปิดเผย ประเภทที่ว่าเข้ามาถึงก็ถามรสนิยมทางเพศและสถานที่ก่อนที่ถามชื่อตัวผมด้วยซ้ำ มีบ้างที่มีใครผ่านเข้ามาและผมก็เหมือนจะได้มีความรักกับเค้าซะทีนึง แต่ก็กลับกลายเป็นว่า ไม่เค้าไม่พร้อมจะก้าวต่อ ก็กลายเป็นผมที่ถอยหลังไปเอง ผมจึงรู้สึกว่า พอแล้วดีกว่ากับอะไรแบบนี้
ถ้ามันจะไม่มีรักแท้… อยู่คนเดียวมันเลยละกัน
ผมก็เลิกมองหา เลิกไล่ตาม มีความสุขกับเพื่อน มีความสุขกับชีวิตเหงาๆของผมไปเรื่อย เป็นเวลาได้ 1-2 ปี อยู่มาวันหนึ่งผมก็ได้รับข้อความทักทายในแบบที่คุ้นเคย จาก Apps หาคู่อันหนึ่งที่ผมมี Profile ไว้
“หวัดดีคับ”
มันเป็นข้อความสั้นๆ ง่ายๆ ที่ทักกันทั่วไป ผมจึงตอบกลับไปตามมารยาท ด้วยความที่คิดว่ามันคงไม่มีความสัมพันธ์ที่จริงจังในนี้ จึงไม่เคยคิดจะคาดหวังอะไร ผมคิดในใจแค่ว่า ขอแค่ให้มีเพื่อนคุยแก้เหงาไปเรื่อยๆก็พอแล้ว
ใครจะไปนึก ว่าหลังจากนั้นผมจะได้ประสบการณ์ครบรส ทั้งสุขสม ทั้งขมขื่น ในเวลาสั้นๆแค่หนึ่งปี ที่ผ่านมานี้