ตัวผมเอง นั่งอ่านและอยู่ในห้องพันทิพมานาน แต่เพิ่งจะสมัคร pantip เพื่อตั้งกระทู้แรกและสำคัญที่สุดในชีวิตวัยรุ่นตอนปลายของผม (ถ้า tag ผิดห้อง ต้องขออภัย มือใหม่หัดโพสต์ครับ)
เพราะอาทิตย์หน้านี้ จะเป็นวันครบรอบ 8 ปีของผมกับแฟน
เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัย จนตอนนี้ผมเป็นช่างภาพอิสระ ส่วนแฟนผมก็ทำงานเป็นสาวออฟฟิศจ๋า น่ารัก จี๊ดจ๊าดมาก
ตัวผมเอง ไม่ค่อยโรแมนติกเท่าไหร่หรอกครับ ผู้ชายเดินดินกินแกลบธรรมดา ชอบรถเก่าๆ ของเก่าๆ ส่วนแฟนผมเธอออกจะคุณหนูนิดๆ แต่เธอก็ไม่เคยบ่นที่จะใช้ชีวิตด้วยกัน เรียกได้ว่าคนละแนว แต่ก็อยู่ด้วยกันได้
เวลาว่าง เสาร์-อาทิตย์ เธอก็จะไปทานข้าวร้านหรูๆกับแก๊งสาวๆบ้าง เดินห้างบ้าง แต่เวลาอยู่กับผมเธอก็จะพยายามปรับตัวนะ ใส่ขาสั้น รองเท้าแตะ เดินตลาดนัด เพื่อให้ผมไม่อึดอัด
เราสองคนรักกันดี ไม่มีปัญหาอะไร จนตอนนี้ใกล้จะถึงวันครบรอบ 8 ปีของเราแล้ว
ผมจำได้ว่าปีที่แล้วผมทำกระเป๋าถือใบนึงของเธอหาย มันเป็นความผิดผมเองแหละ วันนั้นเราไปเที่ยวหัวหินด้วยกัน ด้วยความที่ว่าเธอกำลังเลือกซื้อเสื้อผ้าอยู่ก็เลยฝากกระเป๋าไว้ที่ผม ส่วนไอ้ผมก็ปัญญาอ่อน เดินไปสูบบุหรี่หน้าห้องน้ำ แล้วดันลืมกระเป๋าเธอไว้บนเก้าอี้ข้างๆห้องน้ำนั่นล่ะ มานึกได้อีกที ก็ปาไป 10 นาทีละ แล้วจะเหลือเหรอครับ ก็หายสิครับ
ผมซีดจัดก็ตรงที่มันดันเป็นกระเป๋าที่เธอรักมาก (เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเป็น Chanel) ซึ่งจริงๆแล้วไอ้ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันแพงแค่ไหน รู้อย่างเดียวว่าตอนนั้นเธอเสียใจมาก คือปกติแฟนผมเธอไม่ค่อยใช้ของหรูหรอกนะครับ แต่ใบนี้เธอเก็บเงินซื้อเองสมัยเรียนจบใหม่ๆ ซึ่งจริงๆแล้วบ้านเธอก็มีฐานะดีพอสมควรหรือเรียกว่ารวยก็ว่าได้ แต่เธอก็พยายามซื้อกระเป๋าใบนี้ด้วยตัวเองไม่พึ่งใคร
ผมรู้สึกได้ว่าวันนั้นเธอเซ็งมากๆ แต่เธอไม่ว่าผมสักคำ เธอแค่พูดว่า ต่อไปนี้ระวังๆหน่อย เดี๋ยวไปลืมอะไรที่ไหนอีกแย่เลย
เวลาผ่านไปเกือบปีตลอดเวลาที่ไปเดินเล่นด้วยกัน ผมเห็นเธอเหลือบมองกระเป๋ารุ่นนั้นทุกครั้งที่มีคนเดินสะพายผ่านมา จนวันนึงผมแย้บถามเธอว่า ยังอยากได้อยู่หรือเปล่า เพราะผมจะซื้อให้วันเกิดเธอ
ผมคิดว่าเธอคงไม่อยากให้ผมรู้สึกไม่ดีที่ทำของเธอหาย เธอบอกแค่ว่าไม่เป็นไร ไม่อยากได้หรอก เก็บตังค์ไว้เหอะ
ถึงแม้จะเป็นคำตอบที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น แต่ลึกๆผมก็รู้ว่าเธอเก็บตังค์ซื้อมานานพอควรเลย เธอคงเสียดายไม่ใช่น้อย
ช่วยด้วยครับ!! อาทิตย์หน้าครบรอบ 8 ปี อยากทำอะไรดีๆเพื่อเธอสักครั้งในชีวิต
เพราะอาทิตย์หน้านี้ จะเป็นวันครบรอบ 8 ปีของผมกับแฟน
เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัย จนตอนนี้ผมเป็นช่างภาพอิสระ ส่วนแฟนผมก็ทำงานเป็นสาวออฟฟิศจ๋า น่ารัก จี๊ดจ๊าดมาก
ตัวผมเอง ไม่ค่อยโรแมนติกเท่าไหร่หรอกครับ ผู้ชายเดินดินกินแกลบธรรมดา ชอบรถเก่าๆ ของเก่าๆ ส่วนแฟนผมเธอออกจะคุณหนูนิดๆ แต่เธอก็ไม่เคยบ่นที่จะใช้ชีวิตด้วยกัน เรียกได้ว่าคนละแนว แต่ก็อยู่ด้วยกันได้
เวลาว่าง เสาร์-อาทิตย์ เธอก็จะไปทานข้าวร้านหรูๆกับแก๊งสาวๆบ้าง เดินห้างบ้าง แต่เวลาอยู่กับผมเธอก็จะพยายามปรับตัวนะ ใส่ขาสั้น รองเท้าแตะ เดินตลาดนัด เพื่อให้ผมไม่อึดอัด
เราสองคนรักกันดี ไม่มีปัญหาอะไร จนตอนนี้ใกล้จะถึงวันครบรอบ 8 ปีของเราแล้ว
ผมจำได้ว่าปีที่แล้วผมทำกระเป๋าถือใบนึงของเธอหาย มันเป็นความผิดผมเองแหละ วันนั้นเราไปเที่ยวหัวหินด้วยกัน ด้วยความที่ว่าเธอกำลังเลือกซื้อเสื้อผ้าอยู่ก็เลยฝากกระเป๋าไว้ที่ผม ส่วนไอ้ผมก็ปัญญาอ่อน เดินไปสูบบุหรี่หน้าห้องน้ำ แล้วดันลืมกระเป๋าเธอไว้บนเก้าอี้ข้างๆห้องน้ำนั่นล่ะ มานึกได้อีกที ก็ปาไป 10 นาทีละ แล้วจะเหลือเหรอครับ ก็หายสิครับ
ผมซีดจัดก็ตรงที่มันดันเป็นกระเป๋าที่เธอรักมาก (เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเป็น Chanel) ซึ่งจริงๆแล้วไอ้ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันแพงแค่ไหน รู้อย่างเดียวว่าตอนนั้นเธอเสียใจมาก คือปกติแฟนผมเธอไม่ค่อยใช้ของหรูหรอกนะครับ แต่ใบนี้เธอเก็บเงินซื้อเองสมัยเรียนจบใหม่ๆ ซึ่งจริงๆแล้วบ้านเธอก็มีฐานะดีพอสมควรหรือเรียกว่ารวยก็ว่าได้ แต่เธอก็พยายามซื้อกระเป๋าใบนี้ด้วยตัวเองไม่พึ่งใคร
ผมรู้สึกได้ว่าวันนั้นเธอเซ็งมากๆ แต่เธอไม่ว่าผมสักคำ เธอแค่พูดว่า ต่อไปนี้ระวังๆหน่อย เดี๋ยวไปลืมอะไรที่ไหนอีกแย่เลย
เวลาผ่านไปเกือบปีตลอดเวลาที่ไปเดินเล่นด้วยกัน ผมเห็นเธอเหลือบมองกระเป๋ารุ่นนั้นทุกครั้งที่มีคนเดินสะพายผ่านมา จนวันนึงผมแย้บถามเธอว่า ยังอยากได้อยู่หรือเปล่า เพราะผมจะซื้อให้วันเกิดเธอ
ผมคิดว่าเธอคงไม่อยากให้ผมรู้สึกไม่ดีที่ทำของเธอหาย เธอบอกแค่ว่าไม่เป็นไร ไม่อยากได้หรอก เก็บตังค์ไว้เหอะ
ถึงแม้จะเป็นคำตอบที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น แต่ลึกๆผมก็รู้ว่าเธอเก็บตังค์ซื้อมานานพอควรเลย เธอคงเสียดายไม่ใช่น้อย