ลึกซึ้งกินใจมากเป็นความรักที่ไม่ค่อยได้เห็นละครถ่ายทอดออกมาได้ดีขนาดนี้นั่นคือความรักบริสุทธิ์งดงามที่ลูกมีต่อแม่
ความรักนี้ไม่อาจหาค่าอื่นใดมาตอบแทนได้ ลำยองเป็นคนที่โชคดีและมีบุญญาวาสนามากที่ได้ลูกที่ประเสริฐแบบนี้
เค้าเรียกว่าเป็นลูก อภิชาตบุตร มาเกิดค่ะ แต่ลำยองก็มีกรรมมากเช่นกัน เลยได้จุดจบที่ไม่ดีนะคะ ถ้าให้ละครเรื่องนี้เป็นละคร
ที่ยอดเยี่ยมแห่งปีที่สมควรได้รับรางวัลแล้วเราเห็นด้วยเลยนะคะ อีกฉากหนึ่งที่ทำให้นั่งร้องไห้ได้คือ ฉากที่พี่ป๋ออุ้มนุ่นหรือลำยองโดยไม่รังเกียจ
มันทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดสะเทือนใจอย่างมาก สำหรับลำยอง ผู้ชายคนแรก ความรักครั้งแรกของเธอ เค้าเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับเธอ
พ่อของลูกก็ย่อมดีไม่ต่างกับลูก เลือดดียังไงก็ยังเป็นสายเลือดที่ดีต่อกันมาจากพ่อสู่ลูกนะคะ แม้ลำยองจะตายไปเธอก็ไม่เสียใจหรอกค่ะ