คิดมาทั้งปีนี้เลยค่ะ คือเราเรียนมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สาขาเทคโนโลยีชีวภาพ ปี 4 การเรียนก็ไม่ได้แย่เกรดรวมก็ 3.00 (ไม่มากหรอกนะคะ อย่าหาว่าเราอวดหรืออะไรเลยเพราะเราอยากให้ข้อมูลเพื่อขอคำแนะนำค่ะ) คือ อยากทำงานด้านสายแพทย์มาตั้งแต่เด็ก แต่สอบติดคณะนี้ ยุคเราคือยุคแกทแพทค่ะ ตอนนั้นสอบโควตาติด ไม่ไว้ใจแกทแพทก็เลยเลือกเรียนเลย
ความจริงเป็นเด็กสายศิลป์มาก บ้านเคยเป็นร้านเช่าการ์ตูน วาดรูปมาตั้งแต่เด็ก ก็ไม่ได้เก่งดีเด่อะไร วาดเองไม่เคยเรียนการวาดรูป อาศัยว่าอ่านการ์ตูนบ่อยๆ ชอบอ่านหนังสือค่ะ ชอบมาก จนกระทั่งวาดรูปเป็น แต่งนิยายได้ เคยแต่งนิยาย(Y) ลงเด็กดี แต่งมาสี่เรื่อง(กระแสตอบรับดีมากมีเรื่องเดียว แหะๆ ถึงกับมีคนขอให้ทำเล่ม ก็เลยลองทำขายดู ขายไปสี่สิบกว่าเล่ม) คือเราชอบ TVXQ เลยเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งฟิค จนเพื่อนๆที่รู้(ตอนแรกไม่ได้บอกค่ะเพราะอาย อีกอย่างเพื่อนไม่เข้าใจ Y แต่เพื่อนเราดีค่ะ เขาไม่ได้ว่าอะไร) เขาก็บอกให้ลองแต่งชายหญิงดู แต่งนิยายธรรมดาดู ตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มแต่งจริงจังเพราะติดทำโปรเจ็คจบที่มหาวิทยาลัย ทำเกี่ยวกับตัดต่อยีนค่ะ พบว่าชอบทางนี้ที่สุด(ในทางวิทย์) แต่ถ้าให้ทำทุกวันคงไม่มีความสุข ทำให้ค้นพบว่าตัวเองไม่ได้ชอบจริงๆ(แต่ถามว่าทำๆได้ไหมมันก็พอได้) แต่วาดรูป แต่งนิยายมีความสุขกว่าค่ะ ทำทั้งวันไม่มีเหนื่อย วาดรูปเพลินบางมีลืมเวลา
พิมพ์มาตั้งนาน ประเด็นอยู่ตรงนี้ค่ะ คือ ไม่รู้จะยังไงกับตัวเองค่ะ อยากทำงานด้านสายวาดรูป หรือหนังสือ (แวดวงนิตยสารก็ได้ ที่ได้คิด ได้ลองฝึกคิด ครีเอทีฟอะไรพวกนี้อ่ะค่ะ ) อุปสรรคอีกอย่างคือ เป็นคนที่ถูกทำให้คิดในกรอบค่ะ จนกระทั่งเพิ่งมาฝึกคิดนอกกรอบตอนที่แต่งนิยาย ตอนที่ได้อ่านหนังสือหลายๆเล่ม ทำให้รู้สึกแย่กับตัวเองที่ตลอดมาเป็นคนที่อยู่แต่ในกรอบ ทั้งๆที่ข้างนอกมันทำให้เรามีความสุขมากกว่า
ตอนนี้คิดว่าจะส่งงานไปสมัคร a team junior ไม่รู้จะได้ไหม แต่ขอแค่ได้เวิร์คชอป อยากแกะตัวเองออกมา อยากวิ่งออกจากกะลา อยากฝึกวิธีการคิด ว่าคนอื่นคิดอะไรเจ๋งๆได้ยังไง
เครียดมากเลยค่ะ แสงสว่างตรงปลายอุโมงค์มันริบหรี่มากสำหรับคนที่ไร้โปรไฟล์ ไร้ประสบการณ์ เรียนก็ไม่ได้เรียนมาตรงสาย แต่อยากทำงานได้สายนี้ แต่รู้สึกว่าด้อยกว่าคนอื่น หลายคนเรียนวารสาร เรียนนิเทศ เรียนศิลปะ ม.ดังๆ โห...เราจะไปสู้เขาได้ยังไงนะ?
ควรทำยังไงดีคะ? เราจะเป็นบ้าแล้วกับอนาคตตัวเอง มันรู้สึกว่าไปต่อไม่ได้ ความฝันมี...แต่ทางที่จะไปมันมืด
เราอยู่โดยไร้ความฝันไม่ได้ ความฝันที่เรามีมันไกลแทบมองไม่เห็น เลยรู้สึกเหมือนว่าตัวเองไม่ค่อยมีค่า
เรียนมาทางวิทย์แต่อยากทำงานศิลป์ :( หนักใจไม่รู้จะทำยังไงดีกับอนาคต
ความจริงเป็นเด็กสายศิลป์มาก บ้านเคยเป็นร้านเช่าการ์ตูน วาดรูปมาตั้งแต่เด็ก ก็ไม่ได้เก่งดีเด่อะไร วาดเองไม่เคยเรียนการวาดรูป อาศัยว่าอ่านการ์ตูนบ่อยๆ ชอบอ่านหนังสือค่ะ ชอบมาก จนกระทั่งวาดรูปเป็น แต่งนิยายได้ เคยแต่งนิยาย(Y) ลงเด็กดี แต่งมาสี่เรื่อง(กระแสตอบรับดีมากมีเรื่องเดียว แหะๆ ถึงกับมีคนขอให้ทำเล่ม ก็เลยลองทำขายดู ขายไปสี่สิบกว่าเล่ม) คือเราชอบ TVXQ เลยเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งฟิค จนเพื่อนๆที่รู้(ตอนแรกไม่ได้บอกค่ะเพราะอาย อีกอย่างเพื่อนไม่เข้าใจ Y แต่เพื่อนเราดีค่ะ เขาไม่ได้ว่าอะไร) เขาก็บอกให้ลองแต่งชายหญิงดู แต่งนิยายธรรมดาดู ตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มแต่งจริงจังเพราะติดทำโปรเจ็คจบที่มหาวิทยาลัย ทำเกี่ยวกับตัดต่อยีนค่ะ พบว่าชอบทางนี้ที่สุด(ในทางวิทย์) แต่ถ้าให้ทำทุกวันคงไม่มีความสุข ทำให้ค้นพบว่าตัวเองไม่ได้ชอบจริงๆ(แต่ถามว่าทำๆได้ไหมมันก็พอได้) แต่วาดรูป แต่งนิยายมีความสุขกว่าค่ะ ทำทั้งวันไม่มีเหนื่อย วาดรูปเพลินบางมีลืมเวลา
พิมพ์มาตั้งนาน ประเด็นอยู่ตรงนี้ค่ะ คือ ไม่รู้จะยังไงกับตัวเองค่ะ อยากทำงานด้านสายวาดรูป หรือหนังสือ (แวดวงนิตยสารก็ได้ ที่ได้คิด ได้ลองฝึกคิด ครีเอทีฟอะไรพวกนี้อ่ะค่ะ ) อุปสรรคอีกอย่างคือ เป็นคนที่ถูกทำให้คิดในกรอบค่ะ จนกระทั่งเพิ่งมาฝึกคิดนอกกรอบตอนที่แต่งนิยาย ตอนที่ได้อ่านหนังสือหลายๆเล่ม ทำให้รู้สึกแย่กับตัวเองที่ตลอดมาเป็นคนที่อยู่แต่ในกรอบ ทั้งๆที่ข้างนอกมันทำให้เรามีความสุขมากกว่า
ตอนนี้คิดว่าจะส่งงานไปสมัคร a team junior ไม่รู้จะได้ไหม แต่ขอแค่ได้เวิร์คชอป อยากแกะตัวเองออกมา อยากวิ่งออกจากกะลา อยากฝึกวิธีการคิด ว่าคนอื่นคิดอะไรเจ๋งๆได้ยังไง
เครียดมากเลยค่ะ แสงสว่างตรงปลายอุโมงค์มันริบหรี่มากสำหรับคนที่ไร้โปรไฟล์ ไร้ประสบการณ์ เรียนก็ไม่ได้เรียนมาตรงสาย แต่อยากทำงานได้สายนี้ แต่รู้สึกว่าด้อยกว่าคนอื่น หลายคนเรียนวารสาร เรียนนิเทศ เรียนศิลปะ ม.ดังๆ โห...เราจะไปสู้เขาได้ยังไงนะ?
ควรทำยังไงดีคะ? เราจะเป็นบ้าแล้วกับอนาคตตัวเอง มันรู้สึกว่าไปต่อไม่ได้ ความฝันมี...แต่ทางที่จะไปมันมืด
เราอยู่โดยไร้ความฝันไม่ได้ ความฝันที่เรามีมันไกลแทบมองไม่เห็น เลยรู้สึกเหมือนว่าตัวเองไม่ค่อยมีค่า