เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้ติดค้างคาใจมานานหลายปี เรื่องราวโดยย่อ..มันเริ่มจาก เราเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนั้นเรามีแฟนที่คบกันเมื่อสมัยมัธยมปลาย ที่คบกันมาเรื่อยๆ แต่อยู่ไกลกัน จึงมีโอกาสเจอกันน้อย คุยกันก็น้อยเพราะเราเรียนหนัก และอยู่หอใน แต่เมื่อเราเรียนปีสองก็เริ่มมีคนเข้ามาจีบแบบจิงจัง และไม่รู้ว่าเป็นอะไรที่เราคิดว่าใช่ หรือเป็นอะไรใหม่ๆ เรารู้สึกดีกับคนที่เพิ่งเข้ามามาก เค้าเข้ามาในตอนที่เรากำลังจะต้องไปเรียนนอกพื้นที่ที่ต่างจังหวัดอีก ประมาณ 2 ปี ซึ่งเราก็ได้คุยกับคนที่เพิ่งเข้ามา และคุยกับคนเดิมอยู่ตลอด ใจเราก็เริ่มเอนเอียงเรื่อยๆ เริ่มไม่ติดต่อกับคนเดิม แต่แฟนของเราเค้าก็คงรู้เรื่องของเราบ้างแล้ว แต่ก็ทำเป็นไม่รู้อะไรเพราะกลัวเสียเราไป เรารู้สึกผิดมาที่ทำกับแฟนเราแบบนี้เราเลยตัดสินใจบอกแฟนเรา และอีกคนที่เข้ามาใหม่ว่า เรามีแฟนแล้ว หลังจากที่เราบอกความจริงกับทั้งสองคนปัญหาใหญ่ที่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้น เราเริ่มทะเลาะกับแฟน ทำเค้าร้องไห้เสียใจ ซึ่งเรารู้สึกเสียใจกับการกระทำของเรามาก แต่เราคิดว่าเราอยากคบกับคนที่เข้ามาใหม่จริง สำหรับคนที่เข้ามาเค้าก็เสียใจ และก็บอกว่าเรื่องนี้จะจบได้เราจะต้องเลือก แต่เราตอบว่าไม่รู้ เราเลือกไม่ได้ เลือกใครก็เจ็บหมด เราเลยคิดว่าเราจะหยุดความสัมพันธ์ทั่ง2ด้านของเรา แต่เราก็รู้สึกอกหักจากคนที่เข้ามาใหม่มาก ซึ่งเค้าก็ถือว่าแมนเพราะเค้าก็ตัดใจเลิกยุ่งกับเราโดยหายไปเฉย ทิ้งไว้แค่คำพูดไม่กี่คำ จากนั้นเราเหมือนตายเลย เราทำอีกคนเสียใจ และเราก็อกหักมาก โหยหาเค้าคนนั้น และไม่เข้าใจในการกระทำ เราพยายามติดต่อส่งข้อความ โพสสเตตัสต่างให้รู้ว่าเราเสียใจ เราทรมาน แต่เค้าก็มาเตือนสติเราให้เราหัดใส่ใจความรู้สึกรอบข้างบ้าง(ซึ่งก็หมายถึงแฟนของเรา) เราเริ่มโดนคำพูดทำร้ายใจสักประมาณ 2 ครั้ง เราก็เริ่มตัดใจ ตัดขาดการสื่อสาร แรกๆทำไม่ได้เลย แต่ก็ต้องทน ให้เวลาช่วยให้ลืม ช่วงนั้นเราต้องย้าไปฝึกภาคสนามที่ต่างจังหวัด ซึ่งเป็นจังหวัดเดียวกับที่แฟนเราอยู่ ก็มีเวลาเจอกันบ้าง แฟนเราก็ยังอยากจะดูแลเรา รักเรา แต่ในช่วงแรกเราไม่รับและไม่ให้โอกาสเค้าเลย เราใจร้ายมาก เพราะเราอยู่ในช่วงที่ลืมอีกคนนึงไม่ได้ เราไม่อยากให้เค้าเป็นคนที่คั่นเวลา แต่เราก็ใจอ่อนเพราะเราชอบให้คนมาคอยดูแล เราก็กลับมาคบกันใหม่ ซึ่งเราก็บอกว่าเราก็ยังไม่ลืมอีกคนนะ แต่เราจะทำรักของเราให้ดีที่สุด แก้ไขสิ่งที่พลาดมา ในตลอดระยะเวลาที่คบเราก็มีแอบบเข้าไปดูเฟสของคนนั้นบ้าง อยู่ตลอด คอยดูว่าเข้าจะคิดถึง หรือพูดอะไรเกี่ยวกับเราบ้าง ทุกเรื่องทุกสเตตัสเราก็คิดเอาไปเกี่ยวกับเรื่องของเรา เป็นแบบนี้ตลอด บางที่เค้าก็ทักแชทเรามาบ้างเราก็แอบดีใจ อยากคุย แต่เราก็ไม่อยากทำร้ายอีกคนแล้ว เราก็คิดว่าทำไมเราถึงตัดเค้าคนนั้นไม่ขาดสักที หรือว่าเรื่องของเรากับเค้ามันไม่จบ เพราะเค้าหายไปเฉยๆทั้งๆที่เราก็มีความรู้สึกเดียวกัน เค้าถอยไปเพราะเค้าคิดว่ามันเป็นที่ดีที่สุดที่ควรจะทำ ซึ่งเราร้องไห้เลย เราทำร้ายผู้ชายทั้งสองมาตลอด และมันก็มาถึงปีสี่เราต้องกลับมาทำโปรเจคจบที่มหาวิทยาลัย ช่วงแรกที่เรากลับมาอยู่เราก็หวังว่าเราจะได้เจอคนนั้นอีกครั้ง ได้มองเค้าไกลๆอีกครั้ง แต่เราก็ไม่เจอเลย แต่พอมาเมื่อวานเค้าคนนั้นกับโทรมาหาเรา บอกเราว่าขอโทษในสิ่งที่เค้าทำกับเรา ความรู้สึกเรา ณ ตอนนั้นคือ เสียงสั่งเครือไปหมด จะร้องไห้ เหมือนฝัน ว่าเราไม่ด้ตามหาเค้าอยู่คนเดียว เค้ายังนึกถึงเรา มันก็ทำให้ไฟที่มีอยู่จุดเล็กๆ สว่างขึ้น เรารู้สึกดีมาที่ได้คุยกัน แต่เมื่อคุยกันเรื่องเก่าเราก็ปวดใจที่เค้าทำเราเจ็บมาก แต่มาขอโทษเอาเมื่อเรื่องมันผ่านมาเป็น 2 ปี ณ ตอนนี้เราทำตัวไม่ถูกแล้ว เราดีใจและเสียใจ ถ้าเราเจอเค้าเราจะห้ามใจไม่ได้เพราะเราคิดมาตลอดว่าเค้าเป็นคนที่ใช่ และเราก็ไม่อยากทำให้แฟนที่คบกันมานานเสียใจ เราคบกบแฟนจัดเหมือนเป็นเพื่อน คอยดูแล คอยเตือน ให้กำลังใจกัน เพราะต่างคนก็ไม่มองหาใคร แต่เราก็เคยบอกหับแฟนเราว่า เราจะไม่ผูกมัดกัน  เราไม่อย่างสวมเขาให้ใคร เราไม่ร็จะทำยังไงต่อ แต่ละทางให้เลือกมันเจ็บ ทั้งแฟน และเจ็บทั้งตัวเรา เราอยากรู้ว่าเราควรปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ หรือทำอะไรสักอย่างที่เราก็คิดไม่ออก

///// เราคิดว่าเราเป็นคนที่ไม่ดีเลย เป็นผู้หญิงที่ไม่ดี