เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมามีงานแข่งจักรยานพิชิตเขานางหงส์และน้ำตกโตนปริวรรค ระยะทาง 55 กิโล (ดูว่าสั้น) แต่ครึ่งหนึ่งของเส้นทางเป็นสเตจภูเขา ชันมากกก

ตัวผมเองใส่ใจแต่รถจักรยาน เช็คสภาพยาง โซ่ อย่างดี กลัวยางแตก โซ่ขาด

แต่...........กลับลืมใส่ใจรถยนต์ครับ

หลังจากปั่นเสร็จเหนื่อยๆ ต้องมาเห็นสภาพยางล้อหลังซ้าย ยางแบนมีเหล็กเสียบคาไว้อยู่ ใจแป้วเลยครับ

ค้นดูในรถ  ประแจ แม่แรง ก็ไม่ได้ติดรถมา โทรหาเพื่อน เพื่อนก็ดันไม่มีอีก

เลยเดินไปขอความช่วยเหลือจากนักปั่นท่านอื่นๆ ที่จอดรถใกล้ๆกัน

โชคดีที่พี่เค้ามีติดรถมาด้วย   (พี่เค้ามีอุปกรณ์ครบเลยครับ ยังอยู่ในถุงพลาสติก (แสดงว่ายังไม่เคยได้ใช้)

พี่เค้าก็ถามว่ารถน้องคันไหน ก็ชี้ไปให้ดูว่ารถเก๋งคันนั้น เท่านั้นล่ะครับ มารุมช่วยกันเลย

ทำให้เปลี่ยนยางเสร็จภายในเวลา 10 นาที เร็วกว่าเปลี่ยนยางในรถจักรยานอีก 555

สอบถามได้ความว่าชื่อพี่บ่าว มาจากกระบี่ ผมเลยอยากตอบแทนความมีน้ำใจของพวกพี่ๆเค้าด้วยการไปเลี้ยงข้าว

แต่................พวกพี่ๆเค้าปฎิเสธ บอกว่าคดห่อมาจากบ้านแล้วครับ

ผมเลยขอเบอร์โทรพี่เค้าไว้ บอกว่าเดี๋ยวค่อยปั่นจักรยานไปเลี้ยงข้าวที่กระบี่แล้วกัน

ขอบคุณมากครับ กลุ่มเสือภูเขากระบี่

มิตรภาพ น้ำใจของเพื่อนนักปั่น มีมากจริงๆครับ