กระทู้ขอกำลังใจครับ
ต้องขอบอกก่อนว่าตอนนี้เหมือนคนโรคจิตเลย พอก้าวออกจากห้องปุ๊บต้องก้มหน้าเท่านั้น สาเหตุมาจากสิวอักเสบขึ้นที่บริเวณใบหน้าและลำคอร่วมๆ 50 เม็ดได้ เยอะมากกกก อย่างกับคนเป็นโรคเอดส์ยังไงยังงั้น
ปัจจุบันผมอายุ 26 ปีครับ เริ่มเป็นสิวมาตั้งแต่ประมาณ 13 ปีก่อน รักษามาโดยตลอด ดีขึ้นบ้าง แย่ลงบ้าง แต่ไม่ขนาดนี้ ส่วนใหญ่วินิจฉัยกันว่ามาจากฮอร์โมน ต้องรอให้ถึงช่วงอายุหนึ่งก่อน (เมื่อไหร่ก็ไม่รู้)
และสาเหตุที่สิวเห่อขึ้นมาเยอะเพราะผมไปรักษาที่คลินิกแห่งหนึ่งชื่อคลินิกหมอพร ตรงกันข้ามบิ๊กซีแจ้งวัฒนะ หมอบอกว่าระยะแรกในการรักษาประมาณสามสัปดาห์แรกสิวจะเห่อขึ้นมา ประมาณว่าหัวสิวที่มันฝังทั้งหมดบนหน้าจะปะทุขึ้นมา แล้วเดี๋ยวจะหายไปเอง
ตอนนี้ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วครับ แต่กว่าจะครบอีกสองสัปดาห์มันช่างยาวนานเหลือเกิน เพราะผมยังคงต้องดำรงชีวิตประจำวัน ต้องทำงานออฟฟิต ต้องซื้ออาหาร ต้องออกไปพบเจอผู้คน และในช่วงสองถึงสามวันมานี้สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดคือสายตาคนมอง บางคนมองแบบไม่มีมารยาท มองแบบเหลียวหลังเลย เข้าใจว่าคงตกใจ เพราะสิวเริ่มเป็นหนอง แล้วคิดว่าดูประมาณ 50 เม็ด หมอห้ามแกะ ห้ามบีบเด็ดขาดด้วย ตอนนอนไปโดนสิวก็ปวด เพราะขึ้นทีเป็นกระจุก ตอนนี้ท้อมากๆๆๆ ยอมรับเลย ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากไปเจอใครเลย แล้วก็ไม่แน่ใจด้วยว่าเมื่อครบสามสัปดาห์แล้ว สิวจะน้อยลงไหม แล้วรอยที่จะตามมากับการเป็นสิวจะหายไหม เครียดไปหมด เศร้าเลย คนไม่เป็นสิว ไม่รู้จริงๆว่าทรมานแค่ไหน T^T
ไม่ไหวแล้วววว สิวอักเสบขึ้นเยอะมากกก
ต้องขอบอกก่อนว่าตอนนี้เหมือนคนโรคจิตเลย พอก้าวออกจากห้องปุ๊บต้องก้มหน้าเท่านั้น สาเหตุมาจากสิวอักเสบขึ้นที่บริเวณใบหน้าและลำคอร่วมๆ 50 เม็ดได้ เยอะมากกกก อย่างกับคนเป็นโรคเอดส์ยังไงยังงั้น
ปัจจุบันผมอายุ 26 ปีครับ เริ่มเป็นสิวมาตั้งแต่ประมาณ 13 ปีก่อน รักษามาโดยตลอด ดีขึ้นบ้าง แย่ลงบ้าง แต่ไม่ขนาดนี้ ส่วนใหญ่วินิจฉัยกันว่ามาจากฮอร์โมน ต้องรอให้ถึงช่วงอายุหนึ่งก่อน (เมื่อไหร่ก็ไม่รู้)
และสาเหตุที่สิวเห่อขึ้นมาเยอะเพราะผมไปรักษาที่คลินิกแห่งหนึ่งชื่อคลินิกหมอพร ตรงกันข้ามบิ๊กซีแจ้งวัฒนะ หมอบอกว่าระยะแรกในการรักษาประมาณสามสัปดาห์แรกสิวจะเห่อขึ้นมา ประมาณว่าหัวสิวที่มันฝังทั้งหมดบนหน้าจะปะทุขึ้นมา แล้วเดี๋ยวจะหายไปเอง
ตอนนี้ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วครับ แต่กว่าจะครบอีกสองสัปดาห์มันช่างยาวนานเหลือเกิน เพราะผมยังคงต้องดำรงชีวิตประจำวัน ต้องทำงานออฟฟิต ต้องซื้ออาหาร ต้องออกไปพบเจอผู้คน และในช่วงสองถึงสามวันมานี้สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดคือสายตาคนมอง บางคนมองแบบไม่มีมารยาท มองแบบเหลียวหลังเลย เข้าใจว่าคงตกใจ เพราะสิวเริ่มเป็นหนอง แล้วคิดว่าดูประมาณ 50 เม็ด หมอห้ามแกะ ห้ามบีบเด็ดขาดด้วย ตอนนอนไปโดนสิวก็ปวด เพราะขึ้นทีเป็นกระจุก ตอนนี้ท้อมากๆๆๆ ยอมรับเลย ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากไปเจอใครเลย แล้วก็ไม่แน่ใจด้วยว่าเมื่อครบสามสัปดาห์แล้ว สิวจะน้อยลงไหม แล้วรอยที่จะตามมากับการเป็นสิวจะหายไหม เครียดไปหมด เศร้าเลย คนไม่เป็นสิว ไม่รู้จริงๆว่าทรมานแค่ไหน T^T