ต้นทุนต่ำ ความฝันสูง สมัครเข้าเรียนมหาลัยระดับโลก คุณลงทุนอะไรไปบ้าง??

เราอยากรู้ว่า มีลูกหลานบ้านไหนที่ผ่านการคัดเลือก หรือกำลังศึกษาอยู่ หรือว่าใครที่จบมาจากมหาลัยชั้นนำติดอันดับโลกโดยที่

-ไม่เคยเรียนเตรียมอนุบาล เริ่มเข้าเรียนครั้งเเรกในชั้นอนุบาลเเค่ปีเดียวเเล้วเข้าเรียนปอหนึ่งเลย

-ไม่เคยเรียนพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นหลังเลิกเรียน หรือว่าวันเสาร์อาทิตย์ หรือเเม้เเต่ช่วงปิดเทอม ตลอดระยะเวลาเรียนทั้งสิบสามปี (อนุบาล-มอปลาย)

-ไม่เคยผ่านการติวจากที่ไหนๆมาก่อน

-ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเรียนโรงเรียนรัฐบาลธรรมดา โรงเรียนที่มีเด็กนักเรียนตั้งเเต่ชั้นกลางลงไปจนถึงชั้นล่าง โรงเรียนอันดับท้ายๆของจังหวัด โรงเรียนที่เรียนฟรีโดยไม่เสียค่าเทอม โรงเรียนที่เเทบจะไม่มีชื่อเสียงทางด้านอะไรเลย


เราเเค่อยากจะรู้ว่า ต้องเก่งเเค่ไหน ต้องฝ่าฟันอุปสรรคอะไรมาบ้าง ต้องคร่ำเคร่งในตำรากันมากขนาดไหน เเละต้องเเลกมาด้วยอะไรกันบ้าง ถึงจะขึ้นไปถึงจุดนั้นได้ เราอยากรู้ว่าอะไรที่ว่ายาก จริงๆเเล้วมันยากเเค่ไหน จะมีใครสักคนไหมที่ทำได้ด้วยการลงทุนเเบบที่กล่าวมาข้างต้น หรือว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ??

สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
ผมเองมั้ง?

เริ่มเรียน ป.1 ตอนอายุ 7 ขวบ รร วัด ป.5 สอบเข้า รร วัดอีกแห่ง มศ.1 สอบเข้า รร รัฐบาลดัง มศ.5 สอบชิงทุนไปเรียนเมืองนอกได้ เข้าเรียนมหาวิทยาลัยรัฐที่นั่น

จบมา 5-6 ปี ก็ไปสอบชิงทุนอีกครั้ง มี 3 ทุน คนสมัคร 1750 คน ก็ยังชิงมาได้ ได้คะแนน Toefl 640+ GRE Verbal 80 percentile ส่งใบสมัครไปสามแห่ง รวมทั้งระดับ ivy league ด้วย ด้วยคะแนนระดับนี้แน่ละเขารับเข้าหมดทุกแห่ง แต่รัฐบาลไทยผู้บริหารทุนบอกให้เข้ามหาวิทยาลัยระดับกลาง ค่าใช้จ่ายไม่แพงครับ เพราะอยากเก็บเงินไว้สำหรับปีต่อๆ ไป

บ้านจน เดินไป รร 12 ปี ระยะทาง 3-5 กม จาก ป.1-มศ.5 อย่าว่าผ่านการติวหรือเรียนพิเศษอะไรเลย เงินกินขนมยังไม่มี น้ำอัดลมไม่มีปัญญาซื้อกิน จะได้กินก็ต่อเมื่องานเทศกาล ปีละครั้งสองครั้ง

ต้องเก่งขนาดไหน?

ที่ 1 ของห้องและของโรงเรียน ป.1-ป.7
ตอนอยู่ รร ดังมัธยมก็อยู่ห้องคิง มศ4-5 ที่ 1 อังกฤษแผนกวิทย์

ต้องคร่ำเคร่งในตำรากันมากขนาดไหน....

เป็นหนอนหนังสือ จนก็ดีอย่างคือไม่มีวิทยุ ทีวี วันหยุดเทอมใหญ่ยังเดินข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาไปอ่านตำราภาษาอังกฤษที่ British Council เลย ไปเช้ากลับเย็น

ต้องแลกมาด้วยอะไร...

แรงงานสิครับ ตอนเด็กอยากกินก๋วยเตี๋ยว ก็ไปเป็นลูกมือล้างชาม อยากกินขนม เป็นลูกมือช่วยข้างบ้านทำ อยากกินไอติม ก็ไปรับมาขาย อยากกินสายไหม ก็ไปรับมาขาย นั่งรถเมล์ต่อด้วยรถรางไปสะพานเหลืองก็เคยทำมาแล้ว
ตอนเรียนปริญญาตรีประเทศแรก ช่วงฤดูร้อนก็ไปเป็นจับกังทำงานได้ค่าจ้างขั้นต่ำเพื่อหาเงินมาเสริมเงินทุน จะได้มีเงินซื้อเครื่องเสียง หนังสือ ไปเที่ยว
ตอนเรียนปริญญาโทอีกประเทศ ช่วงฤดูร้อนก็ไปเป็นจับกังทำงานได้ค่าจ้างขั้นต่ำเพื่อหาเงินมาเสริมเงินทุน จะได้มีเงินซื้อเครื่องเสียง หนังสือ ไปเที่ยว
ไม่ว่าการเรียนหรือการดำรงชีวิต มันต้องมีการลงทุน ทุ่มมากและไม่โง่ มันก็ต้องมีผลตอบแทนมาบ้างแหละ

เราอยากรู้ว่าอะไรที่ว่ายาก จริงๆเเล้วมันยากเเค่ไหน จะมีใครสักคนไหมที่ทำได้ด้วยการลงทุนเเบบที่กล่าวมาข้างต้น หรือว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ??

ยากสิครับ ยากสุดๆ เลย แต่หัวดี+มีความเพียรระดับมหาชนก ไม่เคยยอมแพ้ชีวิตครับ เป็นไปได้ไหม คุณอ่านเรื่องผมแล้วคิดเอาเองก็แล้วกัน

ปล ผมแก่แล้ว เกษียณแล้ว ไม่ลำบากเหมือนตอนเป็นเด็กๆ แล้ว แต่ยังจำไม่ลืม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่