ตอนผมยังเป็นเด็กพ่อคอยปลูกฝังให้รู้จักหาเงินและอย่าก่อหนี้มีเท่าไรใช้เท่านั้น เพราะการมีหนี้สินไม่ดีหมดตัวได้ง่ายๆที่เห็นชัดก็ตอนปี 2540 คนจำนวนมากมีหนี้ท่วมหัว หลายคนล้มละลาย พ่อผมไม่มีหนี้เลยมีแต่ทรัพย์สินและเงินสดทำให้แทบไม่ได้รับผลกระทบจากวิกฤติต้มยำกุ้ง สิ่งที่มากระทบก็คือขายของยากขึ้นแต่ก็ชดเชยด้วยการนำเงินสดไปซื้ออสังหาริมทรัพย์ถูกๆเก็บสะสมไว้ปล่อยเช่า

ผมจึงมีนิสัยไม่ใช้จ่ายเกินตัว ซื้อสินค้าแบบผ่อน 0% เท่านั้นไม่เคยเสียดอกเบี้ย หนี้สินแรกในชีวิตไม่ใช่รถแต่เป็นบ้านราคา 4 ล้านบาทเพราะไม่มีเงินสดเยอะมากขนาดนั้นและราคาบ้านมีแต่จะเพิ่มหากรอเก็บเงินจนครบราคาบ้านก็ขึ้นไปอีกหลายล้านบาท ผมถือว่าเป็นหนี้ดีเพราะจำเป็นต้องมีไว้อยู่อาศัยหลังแต่งงานและอสังหาริมทรัพย์มีแนวโน้มราคาสูงขึ้นเรื่อยๆ หลังจากมีประสบการณ์เป็นหนี้ก็พบว่าไม่ได้แย่อย่างที่คิดหากเรามีวิธีบริหารเงินให้มีสภาพคล่องที่ดีอยู่ตลอดเวลา ปัจจุบันผมเริ่มรู้จักการสร้างหนี้ดีด้วยการลงทุนคอนโดปล่อยเช่าซึ่งถือเป็นการ Leverage นำเครดิตของเราไปกู้เงินธนาคารมาสร้างผลตอบแทน โดยผมมีหลักการง่ายๆคือ ค่าเช่าต้องมากกว่าค่าผ่อนรวมกับค่าส่วนกลาง

ในความเห็นผมหนี้ดี คือ หนี้ที่เกิดจากการใช้จ่ายที่จำเป็นหรือเกิดจากการลงทุน ส่วนหนี้ไม่ดี คือ หนี้ที่เกิดจากการใช้จ่ายฟุ่มเฟือยหรือไม่มีความสามารถชำระได้ เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ

ติดตาม Maibat Fanpage เพียงกดไลด์ที่ https://www.facebook.com/maibat.thailand