ยินสำเนียงเสียงร่ำระส่ำสาย
เหยียดหยามอยู่มีวายกระไรหนอ
นี่หรือคนบนทางที่วางรอ
ช่างสอพอป้อปดสบถคำ

คอยเหยียดหยามทรามจิตจริตถ่อย
มีไม่น้อยมองเห็นเป็นเรื่องขำ
ผิดใจตนก่นด่าบ้าrayam
แต่ตัวทำยิ่งกว่า”ช่างหน้าอาย”

ไม่มองตนสักนิดก่อนคิดกล่าว
มากเรื่องราวสารพันอันเสียหาย
สร้างแต่เหตุปัญหาพาวุ่นวาย
ว่าคนอื่นเป็นควายไม่มองตน..

"สุนันยา"