ลมหนาวเริ่มมาแล้วครับ .."สังขละบุรี "..
          
           เมืองเล็ก ๆ ของการเริ่มต้นในการเดินทางของผม เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว

           เมืองที่เต็มไปด้วย เรื่องราว ภาพวิถี ชีวิตของผู้คนที่หลากหลาย ร่วม รวมกัน อยู่อย่างงดงาม

          เมือง ที่รายล้อม โอบออบ ด้วยขุนเขา

          เมืองที่ตอนนี้สำหรับผมมันคือบ้าน ..........................................

          วันนี้รู้สึกคันไม้คันมือครับ  เลยอยากเอาภาพมาแบ่งกันดู ตลอดกว่าเกือบปีที่ผ่านมา

         ที่ใช้ชีวิตกลายเป็นคนสังขละบุรี อยางเต็มตัว กับการใช้เวลาชีวิตในแต่หล่ะวัน กับการนั้งดู เมฆ ดูหมอก

         และดูผู้คนที่ใช้ชีวิตที่นี้  การถ่ายภาพ เป็นแค่อารมณ์เบื่อๆ อยากๆ  เบื่อก็นอน อยากถ่ายก็ปั่นรถเข็นออกไปถ่าย

         ถาพภ่ายทั้งหมด ถ่ายกันต่างกรรม ต่าง วาระ ต่างเวลา แต่ทั้งหมด ถ่ายในสังขละครับ

         หนาวนี้เพือนๆ คนไหน ยังไม่มีทริปออกเดินทางถ่ายภาพ แนะนำครับสังขละบุรี  ยินดีต้อนรับ

         ผ่านไปผ่านมาแถวหัวสะพานไม้ฝั่งมอญ เห็นคนพิการน่าตาดีๆ  ปั่นรถเข็นไปมา อย่าลืมเข้าไปเคาะหัวเบาๆ ทักทายกันได้ครับ

         รับประกันไม่ใช้ใครอื่น ผมแน่นอน ครับ

    แค่อยากให้คนเห็นได้ยิ้มครับ  ภาพนี้ไม่มีอะไรมากมาย จับพี่ป้า น้ายาย ลูกเด็กเล็กแดง มาทอดเสื้อถ่ายยิ้ม
    ตั่งใจจะถ่ายให้ครบ 250 หน้าครับ อยากเอาหน้าคนเหล่านี้ทำวอลเปเปอร์ ปิดฝาบ้าน