ได้ยินชื่อละครเรื่องนี้มานาน ว่าเป็นละครขึ้นหิ้งของสลิ่มตัวแม่ เอ้ย! สินจัย หงษ์ไทย แต่ตอนมันออน เป็นช่วงยุคทองของวิกมากสี เลยไม่มีโอกาสได้ดู
มีเพื่อนเป็นคอนิยาย ไปร้านหนังสือทีไร นางเหมากลับไม่ต่ำกว่า 4-5 เล่ม ไม่นับที่นางซื้อเก็บอีกหลายต่อหลายเรื่อง
จนไปสะดุดกับ นิยายเล่มหนาๆของนักเขียนอมตะ ที่ไม่มีใครไม่รู้จัก "ทมยันตี" "ล่า" อ่านคำโปรยหลังเล่มก้อ "สะดุด" แล้วก้อต้องจับจองมาเป็นของตัวในที่สุด
Theme ของเรื่องนี้ Dark ฝุดๆ แต่กลับทำให้อ่านเพลินมว้ากก แพล่บๆ อ่านไปเกือบครึ่งเล่มละ ทั้งๆที่ส่วนตัวเป็นคนอ่านนิยายยาก