สวสัดีคับ ผมเพิ่งรุ้ว่าตัวเองติดเชื้อ hiv เมื่อวันที่ 1/11/13 ไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไงทั้งๆที่ผมนั้นป้องกันตลอด และผมไม่เคยเที่ยวซาวน่า ไม่เคยมั่ว ไม่คิดเลยว่าชาตินี้เกิดมาจะเป็นโรคนี้ และตอนนี้ผมยังไม่ต้องรับยาเพราะ cd 4 ปกติแข็งแรงดี ตอนนี้ท้อแท้หนักอยากมีเพื่อนที่คอยให้กำลังใจ แฟนที่เคยคุยกันทุกวัน เขาก็เปลี่ยนไปสงสัยรับไม่ได้ (ผมเป็นเกย์นะ) ก่อนหน้านี้เราคุยกันทุกวัน เช้าเย้น อีกอย่างตอนนี้ผมก็ยังเรียนไม่จบ อายุเพิ่ง 21 ปี เรียนปี 3 ยิ่งเครียดหนักไปกว่าเดิมเพราะไม่รุ้จะทำงานอะไรเพราะเห็นเขาบอกว่าตอนนี้ก่อนเข้าทำงานเขาตรวจเลือดกันทั้งนั้น ถ้าใครมีช่องทางการทำมาหากินอื่นช่วยแนะนำด้วยนะคับ ถือว่าช่วยคนมีกรรม และตอนนี้ก็มีเพียงครอบครัวที่รุ้ว่าผมเป็น แต่เขาก้รับได้ บางครั้งผมก็คิดว่ามันคงเป็นเวรกรรมของผมเองที่ต้องเป็นแบบนี้ ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ทำใจ อยากมีเพื่อนคุยกันทุกวัน ขอเป็นแค่เพื่อน หลังจากนี้ผมจะไม่แพร่เชื้อ จะให้มันตายไปกับผมเลย ไม่อยากให้ใครต้องมาทนทุกข์เหมือนตัวผมเป็นอยุ่ตอนนี้ อยากให้กระทุ้นี้เป็นอุทาหรนะคับ ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ หมั่นทำความดีเอาไว้  เกิดชาติหน้า ขออย่าได้พบเจอมันอีกเลย หรือไม่ชาตินี้ก้ขอให้มียารักษาให้ขายขาด


>>>>>ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่มีให้กันนะคับ ผมน่ะไม่กลัวตายหรอกคับเพราะทุกคนบนโลกนี้ก็ย่อมตายกันทุกคน เพียงแต่ว่าจะช้าหรือจะเร้วเท่านั้นเอง แต่ที่ผมกลัวคือกลัวทำให้พ่อแม่ลำบากแทนที่จะดูแลท่านยามแก่เฒ่าแต่ก็อย่างว่าล่ะคับโทษใครไม่ได้เพราะเราทำเองทั้งนั้น แต่ผมก็รู้สึกว่าผมโชคดีที่รู้เร็วและป้องกันได้ (แต่ก็เสียใจที่โรคนี้ไม่น่าเกิดขึ้นกับตัวผม) แล้วผมคิดแค่ว่าผมเป็นแค่คนติดเชื้อ ไม่ใช่ผู้ป่วย ผมยังไม่เป็นเอดส์ผมแค่มีไวรัสในตัว ผมจะสวดมนต์ นั่งสมธิ กินอาหารที่มีประโยชน์ ออกกำลังกาย ทำกิจกรรมเพื่อสังคม และผมจะรักตัวเองให้มากๆ และสำหรับกำลังใจที่ทุกคนให้มาผมรุ้สึกได้ว่าผมมีกำลังใจมากยิ่งขึ้น ขอบคุณมากเลยนะคับทุกคน ขอบคุณมาก ผมจะยิ้มสู้ต่อไป ^_____^

>>>>>ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจมากเลยนะคับ โรคนี้อันที่จริงก็ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดพอศึกษาไปแล้วก็เหมือนโรคทั่วไป บางคนท้อ กลัวเพราะไม่มียารักษาให้หายขาด แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าเป็นมะเร็งที่โหดร้ายกว่าโรคนี้เยอะ ผมจะสู้ต่อไปคับ ใช้ชีวิตอย่าปกติและไม่ประมาทแล้วจะไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อนอีกต่อไป