ขอมาปรึกษาปัญหาของลูกพี่ลูกน้องเรานะคะ น้องสาวเค้ามาปรึกษาเราหลายรอบ
เราและครอบครัวก้อให้คำแนะนำไปหลายรอบแล้ว แต่เหมือนไม่มีอะไรดีขึ้น
ยาวนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

อยากรู้ว่ามีครอบครัวไหนเป็นแบบนี้บ้าง?

คือขอเล่าพื้นฐานเพื่อความเข้าใจก่อนนะคะว่า น้องเรากับแม่ของน้อง ซึ่งเป็นป้าของเราเองนิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว ป้าเราเป็นแบบ เจ้าระเบียบ รักความสะอาดมากกกกกกก จู้จี้
เจ้าอารม คือแม่บ้านคนไหนก้ออยู่ด้วยไม่นาน ป้าจะชอบมาบ่นว่าตัวเองไม่มีดวงบริวาร
ต้องมาขอยืมให้แม่บ้านที่บ้านเราไปช่วยงานบ้านบ่อยๆตอนบ้านเค้าขาดคน
แต่เราเองคิดว่า เพราะป้าไปจู้จี้ จับผิดเค้ามากไป แบบอารม สงสัยวันนี้ไม่ล้างห้องน้ำ
ไปแอบๆดู ไรงี้อ่ะคะ

และที่สำคัญป้าเราจะเป็นคนเจ้าอารม เอาแต่ใจ แบบคนในบ้าน ญาติๆจะรู้ดี
แบบอะไรนิดหน่อยก้อหงุดหงิด ขี้โมโห ไปข้างนอกเจอพนักงานไม่ดี ก้อหงุดหงิดทั้งวัน
ญาติๆส่วนมากจะยอมแก เพราะแกเป็นพี่คนโต อาม่าไม่กล้าว่า น้องๆทุกคนเกรงใจ สามีแกก้อยอมค่ะ คือจริงๆแล้ว พอป้าอารมดีก้อดีนะคะ แต่เวลาอารมเสียนี่ไม่มีใครอยากเถียงด้วย

ส่วนน้องเรายอมรับว่าน้องไม่ค่อยมีระเบียบ ห้องรกๆบ้าง ชอบสังสรรกับเพื่อน
แต่ไม่ทำตัวเหลวแหลกนะคะ คือจบมหาลัยสีชมพู เกียรตินิยม แม่เรายังภูมิใจ
ทำงานบริษัทใหญ่ๆ เงินเดือนดีทีเดียว ข้อเสีย คือน้องชอบกลับบ้านดึก
คือเลิกงาน ก็มีไปกับแฟน ไปกับเพื่อน เสาร์อาทิตย์ก้อไม่ค่อยจะอยู่บ้าน
ชอบผัดวันประกันพรุ่งเรื่องงานบ้าน อะไรทำนองนี้ค่ะ

วันนี้น้องที่เป็นลูกพี่ลูกมาหาตอนดึกๆร้องไห้มาหนักเลย
บอกทะเลาะกับแม่ แม่ไล่ออกมา
เราก้อถามว่า ทะเลาะอะไรกัน น้องก็บอกว่าเค้าเบื่อแม่เค้าเอง
พูดไปก้อรู้ตัวว่าบาป แต่เค้าไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว
คือน้องบอกว่าตอนไปเรียนต่างประเทศนี่ดีมาก คือไม่ได้อยู่ด้วยกัน
แค่คุยโทรศัพท์กันรู้สึกรักแม่ คิดถึงแม่
แต่พออยู่บ้านเดียวกัน จะต้องทะเลาะกันประจำ

สาเหตุหลักๆของการทะเลาะคือ ป้าเราอย่างที่เล่า คือ อยู่กับใครลำบากอ่ะค่ะ
เจ้าอารม ทีนี้เค้าก้อจะอยู่กับแค่ครอบครัว ปกติก้ออยู่กับสามี
แต่ลุงเรา ทำงานที่ต้องเดินทางบ่อย บางทีไม่อยู่สองสามวัน
ป้าก้อจะบอกน้องว่าต้องซื้อข้าวกลับมาให้ ซึ่งทุกคนก้อรู้ว่ารถมันติด
น้องบอกว่าไปช้า 30 นาที ป้าจะอาละวาด ชอบพูดจาทวงบุญคุณ
เช่น ทีตอนเด็ก ชั้นเลี้ยงแกมาได้ ให้ซื้อข้าวให้แค่นี้ ทำไม่ได้ บลาๆๆๆ
แบบใช้คำหยาบ รุนแรง หลายๆครั้ง

ครั้งล่าสุด น้องเราก้ออธิบายแล้วว่าติดงาน กว่าจะเสร็จจากลูกค้า
กว่าจะขับรถมา รถติดมาก ป้าไม่ฟัง ด่าๆๆๆ บอกว่าไม่เคยทำดีกับแม่ตัวเอง
ทีชั้นเลี้ยงแกมา ทีนี้น้องเราก้อเถียงไปว่า เด็กๆแม่ก้อเคยปล่อยให้หนูรอที่โรงเรียน
หิวข้าวมากบ่อยๆ หนูยังไม่เคยโกธรแม่เลย ทีนี้ ป้าเราโกรธมาก ตบตีน้องเรา
คือน้องเราโดนบ่อยตั้งแต่เด็กค่ะ แต่วันนั้นน้องบอก เหมือนมันไม่ไหวแล้ว
มันสุดๆแล้ว น้องก้อผลักป้าออกค่ะ ป้าก้อยิ่งโกรธ แบบจิกผม ตบหน้า น้องเราก้อจับแขน
แบบนัวเนีย แล้วเล็บไปโดนเนื้อป้าเลือดออก แต่น้องเราก้อมีแผลตามตัวเหมือนกัน

ทีนี้ป้าก้อโกรธมาก ไล่น้องออกจากบ้าน บอกว่าน้องเราบาปมากทำแม่เลือดออก
น้องเราก้อเสียใจมากค่ะ แบบร้องไห้หนักมาก เราก้อถามว่าทำไมถึงไปพูดแบบนั้น
น้องก็บอกว่า มันรู้สึกเครียด รุ้สึกกดดันทุกครั้งที่เดินเข้าบ้าน
แบบไม่อยากกลับบ้าน กลับมาต้องมาคอยรองรับอารมแม่ตัวเอง
ว่าวันนี้จะดีหรือจะร้าย งานก้อเยอะก้อเครียดอยู่แล้ว

แล้วป้าชอบทวงบุญคุณ แต่น้องเราบอกว่าไม่รู้สึกแบบนั้น
คือน้องบอกว่า เด็กๆแม่ดุมาก ตีตลอด ทำอะไรผิดก้อตีๆ
แล้วป้าเราเป็นคนไม่ทำอาหาร แบบชอบปล่อยให้น้องเราหิว
ทั้งๆที่ป้าเราเป็นแม่บ้านนะคะ ไม่ได้ทำงาน แต่คือแกทำกับข้าวไม่เป็น
ออกไปซื้อก้อไม่เป็น ต้องรอสามีซื้อกลับมาอย่างเดียว
ตอนเด็กๆน้องบอกต้องรอประจำ จนโตแบบหาเองได้
ทีนี้น้องคงฝังใจ เค้าจะชอบพูดว่าอิจฉาเรา แม่ใจดี
แม่เราทำอาหารเก่ง อบอุ่น ใจดี ไม่เหมือนแม่เค้า
เราก้อฟังๆแล้วบอกว่า ไม่หรอก แม่เราก้อมีมุมขี้บ่นเหมือนกัน
ทุกครั้งน้องก็ไม่ว่าไรต่อ

แต่ครั้งนี้เค้าพูดว่า ใครๆก้อบอกว่าพ่อแม่มีบุญคุณสูงสุด
ใครๆก้อรักพ่อรักแม่ เค้ารักพ่อรักแม่ แต่ไม่อยากอยู่ด้วย
เค้าบาปไหม น้องบอกว่าอยู่กับพ่อได้ แต่ไม่อยากอยู่กับแม่เลย
ยิ่งโตยิ่งรุ้สึก ว่ามันเป็นกรรม เค้าบอกอิจฉาเราที่มีพ่อแม่ดีๆ

เราก็อึ้งอ่ะค่ะ ร้องไห้ตาม สงสารน้อง
ก้อพยายามปลอบใจว่า แม่น้องก็ดี ก้อรักน้อง ดีกว่าแม่ที่ทิ้งลูกเป็นไหนๆ

น้องก้อบอกว่าเค้าทราบ แต่ไม่รุ้จะทำยังไงให้ความรุ้สึกแบบนี้หมดไป
เค้าบอกว่าทุกครั้งเวลาแม่ทวงบุญคุณ เค้าจะคิดทุกครั้งว่า
แม่ก้อไม่เห็นจะทำไรให้เค้าเลย เด็กๆเค้ามีพี่เลี้ยง โตมาพ่อไปส่ง
พ่อเป็นทุกอย่าง หาเงิน หาอาหาร อาม่าก้อเลี้ยงเค้า
เค้าบอกมีแต่แม่ที่ชอบดุด่า ตบตี เอาแต่ใจ

คือแม่เราก้อบอกว่า ป้าเราก้อน่าสงสารตรงที่ทุกคนตามใจเค้าตั้งแต่เด็ก
และป้าคุณหนูมาก ตอนเด็กๆมีพี่เลี้ยงเดินตามตลอด เรียนจบ ทำงานแป๊ปเดียว
ก้อแต่งงาน แล้วก้อเป็นแม่บ้าน คือชีวิตไม่ลำบาก แต่ก้อทำอะไรเองไม่เป็น
ต้องคอยพึ่งสามี พึ่งลูก แต่ด้วยการแสดงออกที่เป็นคนเจ้าอารม ทำให้ลูกไม่อยากอยู่ใกล้

ตอนนี้เค้าไม่คุยกันเลย เราก้อไม่รุ้จะทำย้งไงดีค่ะ
เราอยากบอกป้าเราให้เข้าใจน้องบ้าง แต่ก้อไม่กล้า
จะบอกน้องให้ยอมแม่เค้า เค้าก็บอกว่า เค้ายอมมาทั้งชีวิตแล้ว
จะให้เค้าต้องตายแทนแม่ไหม ถึงจะทดแทนบุญคุณหมด
เวรกรรมที่เค้าทำมากับแม่เค้าจะได้หมดลงที่ชาตินี้
เค้าจะได้ไม่ต้องเกิดเป็นแม่ลูกกันอีก เค้าอยากมีแม่ใจดี อบอุ่นบ้าง

เราฟังแล้ว ไม่รุ้จะพูดไง ได้แต่ร้องไห้ตามค่ะ T_T
อยากรู้ว่าเราควรแนะนำยังไง น้องเค้าบาปไหมคะที่คิดแบบนี้
เราไม่อยากให้น้องทำบาป แล้วถ้าให้เค้าออกมาอยู่ข้างนอกจะได้ไหม
หรือจะทำให้ยิ่งห่างเหิน?
ไม่รู้ว่าเราเล่าเข้าใจไหม เหตุการณ์เพิ่งเกิดตอนเย็น ถามเพิ่มได้นะคะ