เป็นกำลังใจตั้งแต่ยุคสนธิ ออฟฟิศมีแต่เสื้อเหลือง ก็ไปยืนเถียงกับเขาแบบสุภาพ ๆ(มั้ง) พอถึงคราวจะปฏิวัติ ก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ อยู่หน้าคอม คอยเช็คข่าว กับกลุ่มเสื้อแดง หน้าเพจ เลือกตั้งทีไรก็เลือกแต่เพื่อไทย ตั้งแต่ยุคคุณสมัคร ยุคคุณสมชาย ยุคคุณปู ขวัญใจคนสวย อ่อนน้อม ประนีประนอม

เล่นห้องราชดำเนิน อมยิ้มก็เคยโดนยึด เพราะเถียงกันในห้องราชดำเนิน จนป่านนี้หายสาบสูญไปไหนแล้วก็ไม่รู้  ตั้งแต่สมัยราชดำเนิน เปิดมีกระทู้ดี ๆ ยุคเถียงกันจนจะฆ่ากันตายไปข้าง จนราชดำเนินจอมืด และก็มายุคไร้กระทู้แนะนำในห้อง และเลยไปถึงเว็ปประชาไทย

รัฐบาล จะทำงานดี ห่วย แค่ไหน ไม่ว่าน้ำจะท่วม เอาอยู่จริงไม่จริง จำนำข้าวที่คนหวังดีเขาทักตั้งแต่เป็นนโยบาย แต่ก็ยังทำจนได้รับบทเรียนอันเจ็บปวด ใครจะด่า จะว่ายังไง ถึงจะจริงบ้างไม่จริงบ้าง ก็ยังให้กำลังใจอย่างเซ็ง ๆ แต่มาถึงเรื่อง พรบ. เหมือนโดนรัฐบาลหักหลัง เจ็บจนจุก จนพูดไม่ออก วันนี้นั่งทำงานน้ำตาซึม นึกถึงสิ่งที่ทำมามันเพื่ออะไร  นิรโทษกรรมสุดซอย สุดโต่ง ถอยไปถึงปี 2547 เพื่ออะไร ทำไปทำไม

ประเทศไทย กลับมาวนลูป มาสมัยเสื้อเหลือง เสื้อแดงอีกรอบ และที่เจ็บที่สุด คือ เสื้อแดงมาแตกกันเอง  บก.ลายจุดโดนเบรก กลุ่มปัญญาชน นับถือ บก.ลายจุดกันค่อนข้างเยอะ  หากกลุ่มนี้ไม่เอาด้วย พลังเสื้อแดงจะหายไปจากโลกออนไลน์ไม่น้อยแน่  ทักษิณ คิดอะไร หรือ ทักษิณ ก็คือ ทักษิณ ไม่เคยเอาบทเรียนจากคราวที่แล้ว  ที่เชื่อคนผิด เป็นคนอ่อนไหวยุง่าย ดันทุรัง จะเอาชนะท่าเดียว จะต้องเจอจุดจบแบบนี้สักกี่ครั้ง มันไม่ใช่คุณจบคนเดียวนะ ความศรัทธาของเราก็จะจบไปแล้วด้วย  เพราะเรารักประเทศไทยมากกว่า..เบื่อเมื่อไร เมืองไทยจะสงบสุขสักที คุณก็รู้ ปชป. มันจ้องจะเล่น แล้วมันก็เล่นจนจุดติดจนได้ ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่เขียนระบายความในใจ กับห้องที่เคยคุ้นเคยในสมัยก่อนอย่างดี..