"ความรัก"มันช่างป็นเรื่องตลกอะไรเช่นนี้ วันที่เราขวนขวายหามัน มันกลับห่างจากเราไป
วันที่เราเลือกที่จะปฏิเสธ มันกลับพุ่งเข้าใส่เราอย่างจังจนแทบตั้งตัวไม่ทัน
จนเราเรื่องที่จะรับ ที่จะเปิดใจ กลับกลายเป็นว่ามันช้าไปแล้วที่จะขว้ามันมา
พอเราเลือกที่ขว้ามันทันทีตั้งแต่แรก มันกลับกลายเป็นการลวงหลอก
"เจ็บ" มักจะเกิดขึ้นเกือบทุกครั้งที่เราพบกับความรัก
ไม่รู้ทำไม ถึงเป็นแบบนี้ แต่มนุษย์เกิดมาก็เพื่อที่จะรัก <3
วันนี้ผมได้ยินคำคำนึงจากคนที่ผมรักที่สุด "รำคาญ" มันค่อนข้างรุนแรงนะกับคำคำนี้
เธอเลือกที่จะมีคนใหม่ แล้วลบเลือนคนเก่าอย่างผมออกไป ผมผิดตรงที่ก่อนหน้านั้น 2 เดือนผมไปชอบคนนึงหนึ่ง ผมเลือกที่จะบอกให้เธอรู้ โดยบอกว่าสุดท้ายแล้วผมไม่ได้คิดอะไร ผมคิดกับคนคนนั้นเป็นแค่เพื่อน สาเหตุเกิดมาจากว่าเราทั้งคู่ทะเลาะกันมาโดยที่ยิ่งพักหลังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมไม่มั่นใจในความรักของเรา ผลคือผมบอกเลิกเธอ เพียงแต่เธอไม่ยอมเลิกและง้อผม จนสุดท้ายผมใจอ่อนยอมคืนดี หลังจากที่ผมบอกเธอไป ปฏิกิริยาของเธอคือ ช็อค จังหวะนั้น เราเครียปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นด้วยกัน ทุกอย่างเคลียร์ เราเริ่มต้นกันใหม่ ทุกอย่างเหมือนเป็นจะเป็นไปได้สวยอีกครั้ง เราไปเที่ยวด้วยกัน รักกันเหมือนเดิม แต่ไม่ถึงเดือน เธอก็บอกเลิกผมอีกครั้งโดยให้เหตุผลว่า ทุกอย่างมันไปด้วยกันไม่ได้ ผมย้ำคำพูดเธอ คิดดีแล้วหรอ เธอบอกว่าคบกันไป ก็เสียเวลาเปล่า... ก็เรามันไม่ใช่กันทั้งคู่
ผมเลือกที่ให้เกียรติเธอ เชื่อเธออย่างที่เธอพูด เพียงแต่ไม่นาน เธอก็กลับมาขอคืนดีอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้ผมปฏิเสธ เธอพยายามติดต่อผม 2-3 วัน สุดท้ายผมบอกเธอว่า ผมขออยู่คนเดียวซักพัก คิดอะไรซักหน่อย เธอบอกว่าได้ นานเท่าไหร่ก็จะรอ
เมื่อกลางเดือนตุลาที่ผ่านมาผมโทรกลับไปหาเธอเพื่อที่จะกลับไปคบกันใหม่อีกครั้ง แต่ผลคือเธอมีอื่นไปเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่ช่วงก่อนกลางเดือนกันยา ประมาณช่วงเกือบปลายเดือนกันยาคือช่วงที่เราเลิกกัน เท่ากับว่าเธอหาเหตุผลในการเลิก แล้วที่เธอง้อป็นเพราะเธอทำใจไม่ได้ที่จะไม่มีผมอยู่แล้ว
วันที่ผมโทไปหาเธอ เธอพูดในสิ่งที่ผมคิดว่าจริง เธอบอกว่าเธอคบกับคนนั้น โดยที่ยังรักผม เธอบอกว่าที่เธอคบเป็นเพราะเค้าดี เค้าไม่มีใครในวันนั้น วันที่เค้าบอกเลิกผมไป ผมเลยบอกไปว่าแต่ relationship มันขึ้นตอนที่เรายังคบกันอยู่นะ เธอบอกว่าเธอไม่รู้แค่กดรับ ผมยอมรับความจริงโดยการปล่อยเธอไป
ไม่กี่วันต่อมา เธอบอกว่าเธอเลิกกับคนนั้นแล้ว จะกลับมาหาผมผมปฏิเสธโดยให้เธอกลับไปคิดให้ดีดีก่อน หลังจากนั้นผมโทไปขอคืนดีอีกครั้ง เธอก็โอเค แต่ผลคือทุกอย่างมันเหมือนกับเลวร้ายลงไปมากขึ้น เธอเริ่มโกหกผม โดยการบอกว่า ไม่ได้คบกับคนนั้น ไม่ได้ไปไหนด้วยกัน ผมกับเธอคุยกันน้อยลงโดยเธอมให้เหตุผลว่าเธอเหนื่อยเรื่องงาน คืนนี้เธอมาบอกว่าเราเลิกกันเถอะ เราเป็นเพื่อนกัน ผมบอกว่าเป็นไม่ได้หรอก เพราะผมรักเค้าจริงๆ เธอขอให้ผมไปไกลๆๆจากเธอ เธอ"รำคาญ" ผมจึงถามเธอว่าเป็นเพราะคนนั้นใช่ไหม๊ เธอบอกว่าเปล่า เป็นเพราะเค้าให้อภัยผมไม่ได้ในวันที่ผมบอกเธอว่าผมชอบคนคนนนึงที่ผมไม่ได้คิดอะไร...
ผมรักเค้านะ รักมาก มากจนสามารถให้อภัยเค้าได้ทุกครั้งที่เค้าเคยทำผิดพลาดไป
แต่เธอหล่ะ รักมากพอที่จะให้อภัยผมรึเปล่า
เรื่องตลก (ระบายความรัก)
วันที่เราเลือกที่จะปฏิเสธ มันกลับพุ่งเข้าใส่เราอย่างจังจนแทบตั้งตัวไม่ทัน
จนเราเรื่องที่จะรับ ที่จะเปิดใจ กลับกลายเป็นว่ามันช้าไปแล้วที่จะขว้ามันมา
พอเราเลือกที่ขว้ามันทันทีตั้งแต่แรก มันกลับกลายเป็นการลวงหลอก
"เจ็บ" มักจะเกิดขึ้นเกือบทุกครั้งที่เราพบกับความรัก
ไม่รู้ทำไม ถึงเป็นแบบนี้ แต่มนุษย์เกิดมาก็เพื่อที่จะรัก <3
วันนี้ผมได้ยินคำคำนึงจากคนที่ผมรักที่สุด "รำคาญ" มันค่อนข้างรุนแรงนะกับคำคำนี้
เธอเลือกที่จะมีคนใหม่ แล้วลบเลือนคนเก่าอย่างผมออกไป ผมผิดตรงที่ก่อนหน้านั้น 2 เดือนผมไปชอบคนนึงหนึ่ง ผมเลือกที่จะบอกให้เธอรู้ โดยบอกว่าสุดท้ายแล้วผมไม่ได้คิดอะไร ผมคิดกับคนคนนั้นเป็นแค่เพื่อน สาเหตุเกิดมาจากว่าเราทั้งคู่ทะเลาะกันมาโดยที่ยิ่งพักหลังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมไม่มั่นใจในความรักของเรา ผลคือผมบอกเลิกเธอ เพียงแต่เธอไม่ยอมเลิกและง้อผม จนสุดท้ายผมใจอ่อนยอมคืนดี หลังจากที่ผมบอกเธอไป ปฏิกิริยาของเธอคือ ช็อค จังหวะนั้น เราเครียปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นด้วยกัน ทุกอย่างเคลียร์ เราเริ่มต้นกันใหม่ ทุกอย่างเหมือนเป็นจะเป็นไปได้สวยอีกครั้ง เราไปเที่ยวด้วยกัน รักกันเหมือนเดิม แต่ไม่ถึงเดือน เธอก็บอกเลิกผมอีกครั้งโดยให้เหตุผลว่า ทุกอย่างมันไปด้วยกันไม่ได้ ผมย้ำคำพูดเธอ คิดดีแล้วหรอ เธอบอกว่าคบกันไป ก็เสียเวลาเปล่า... ก็เรามันไม่ใช่กันทั้งคู่
ผมเลือกที่ให้เกียรติเธอ เชื่อเธออย่างที่เธอพูด เพียงแต่ไม่นาน เธอก็กลับมาขอคืนดีอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้ผมปฏิเสธ เธอพยายามติดต่อผม 2-3 วัน สุดท้ายผมบอกเธอว่า ผมขออยู่คนเดียวซักพัก คิดอะไรซักหน่อย เธอบอกว่าได้ นานเท่าไหร่ก็จะรอ
เมื่อกลางเดือนตุลาที่ผ่านมาผมโทรกลับไปหาเธอเพื่อที่จะกลับไปคบกันใหม่อีกครั้ง แต่ผลคือเธอมีอื่นไปเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่ช่วงก่อนกลางเดือนกันยา ประมาณช่วงเกือบปลายเดือนกันยาคือช่วงที่เราเลิกกัน เท่ากับว่าเธอหาเหตุผลในการเลิก แล้วที่เธอง้อป็นเพราะเธอทำใจไม่ได้ที่จะไม่มีผมอยู่แล้ว
วันที่ผมโทไปหาเธอ เธอพูดในสิ่งที่ผมคิดว่าจริง เธอบอกว่าเธอคบกับคนนั้น โดยที่ยังรักผม เธอบอกว่าที่เธอคบเป็นเพราะเค้าดี เค้าไม่มีใครในวันนั้น วันที่เค้าบอกเลิกผมไป ผมเลยบอกไปว่าแต่ relationship มันขึ้นตอนที่เรายังคบกันอยู่นะ เธอบอกว่าเธอไม่รู้แค่กดรับ ผมยอมรับความจริงโดยการปล่อยเธอไป
ไม่กี่วันต่อมา เธอบอกว่าเธอเลิกกับคนนั้นแล้ว จะกลับมาหาผมผมปฏิเสธโดยให้เธอกลับไปคิดให้ดีดีก่อน หลังจากนั้นผมโทไปขอคืนดีอีกครั้ง เธอก็โอเค แต่ผลคือทุกอย่างมันเหมือนกับเลวร้ายลงไปมากขึ้น เธอเริ่มโกหกผม โดยการบอกว่า ไม่ได้คบกับคนนั้น ไม่ได้ไปไหนด้วยกัน ผมกับเธอคุยกันน้อยลงโดยเธอมให้เหตุผลว่าเธอเหนื่อยเรื่องงาน คืนนี้เธอมาบอกว่าเราเลิกกันเถอะ เราเป็นเพื่อนกัน ผมบอกว่าเป็นไม่ได้หรอก เพราะผมรักเค้าจริงๆ เธอขอให้ผมไปไกลๆๆจากเธอ เธอ"รำคาญ" ผมจึงถามเธอว่าเป็นเพราะคนนั้นใช่ไหม๊ เธอบอกว่าเปล่า เป็นเพราะเค้าให้อภัยผมไม่ได้ในวันที่ผมบอกเธอว่าผมชอบคนคนนนึงที่ผมไม่ได้คิดอะไร...
ผมรักเค้านะ รักมาก มากจนสามารถให้อภัยเค้าได้ทุกครั้งที่เค้าเคยทำผิดพลาดไป
แต่เธอหล่ะ รักมากพอที่จะให้อภัยผมรึเปล่า