คือผมเป็นคนที่ติดบ้าน กับครอบครัวหน่ะครับ ไม่ถือกับว่าติดบ้านติดครอบครัวมาก คือเหมือนผมจะเป็นคนเกรงใจพ่อกับแม่ มาก ๆ ( เพราะผมเคยเห็นแม่ร้องไห้ ในหลาย ๆ เรื่องในชีวิตครอบครัว ผมเลยคิดว่าจะไม่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังในตัวผม ) เวลาจะไปไหนมาไหนก็บอกท่านตลอด ไปได้ก็ไป ท่านไม่ให้ไปผมก็ไม่ไป ซึ่งปัญหาตรงนี้ทำให้ผมมีเพื่อนน้อย เพราะไม่ค่อยได้ออกไปไหนมาไหน จะมีกันอยู่แค่ไม่กี่คนซึ่งก็มีบางเหตุการณ์ที่เค้าชวนกันไปเที่ยว ผมก็อดไปเพราะไปเที่ยวครั้งนี้มันไกล แล้วพ่อกับแม่ก็เป็นห่วงผมก็เลยอดไป ซึ่งก็มีเพื่อนบางคนเค้าเหมือนไม่เข้าใจผม พูดจาเหมือนผมไม่ให้ความสำคัญกับเพื่อนเลย ซึ่งมันทำให้ผมน้อยใจมาก แต่ผมก็ไม่ซีเรียสอะไรมากเพราะปกติผมไม่เก็บเรื่องที่มันทำให้ตัวเองเครียดไว้เสมอ พยายามจะยิ้มให้กับทุกเรื่องที่ผ่าน ๆ มา จริงจังกับเรื่องที่จำเป็นก็พอ

ปล.ซึ่งผมก็อยากรู้ว่าจะมีใครในพันทิพที่มีลักษณะอาการเดียวกับผมบ้างรึเปล่า รึผมเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงอะไรประมาณนั้น ( แต่ผมก็ไม่คิดว่าตัวเองโลกส่วนตัวสูงขนาดนั้นนะครับ )

ปล. ถึง ปล. ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาฟังผมบ่นด้วยนะครับ