วันนี้ช่วงบ่ายสองโมงเราขับรถไปรับลูกที่โรงเรียน  ณ.สี่แยกวัดเสมียนนารีใครเคยผ่านคงรู้จักเส้นทางดี เรามาจากเส้นวิภาวดีเบี่ยงซ้ายเพื่อจะข้ามทางรถไฟไปตลาดบองมาเช่   เส้นทางตรงไปวัดเสมียนมีสามช่องส่วนช่องซ้ายสุดสองช่องจะวิ่งไปทางซ้ายเลียบทางรถไฟไปเรื่อยๆ  

ในขณะที่รถติดรอไฟแดงอยู่ๆ ก็มีรถสีขาวที่วิ่งอยู่ช่องซ้ายสุดเกิดเปลี่ยนใจกระทันหันจากซ้ายจะเปลี่ยนมาวิ่งช่องขวาคาดว่าคงวิ่งผิดทาง  ตอนแรกนึกว่าจะมาจอดเทียบข้างๆ เราเพื่อรอไฟเขียวแล้วเบี่ยงไปตามที่ควรจะเป็น  แต่มันไม่ใช่แบบที่นึกเพราะจู่ๆ รถคันนั้นก็ตีวงแล้วทิ่มพรวดเข้ามาระหว่างหน้ารถเรากับท้ายรถคันหน้าที่จอดไม่ห่างกันซักเท่าไหร่  แล้วยังพยายามยึกยักเพื่อที่จะเอาหัวรถเข้ามาให้เยอะที่สุด sonar รถเราร้องลั่นเลย ถ้าคุณยังพยายามทิ่มๆๆ  หน้ารถเรากับท้ายรถคันหน้าและรถคุณคงจะเกี่ยวกันอีรุงตุงนัง  เป็นการขับรถที่น่าเกลียดมากๆ ในความคิดในตอนนั้น  เราตกใจกับสไตล์การขับของคุณพอนึกขึ้นได้กำลังจะกดแตรเพื่อต่อว่า  แต่สายตาพลันไปเห็นกระจกรถคุณลดลงเรื่อยๆ จนเห็นหน้าคนขับเต็มๆ ผู้หญิงผมทองหันมามองหน้าเรายิ้มแหยๆ  แต่ที่ทำใหเราอึ้งคือคุณ "ยกมือไหว้" พร้อมค้อมหัวคงให้เราแบบรู้ตัวว่าผิด!!!!!!!      นาทีนั้นความโกรธที่มีมันมลายหายไปหมดเลยบอกตรงๆ ค่ะ    

เราคาดว่าคุณคงจะพยักหน้าขอโทษเราหรือแค่พูดคำว่าขอโทษ  แต่ที่คุณทำให้เราประทับใจมากๆๆๆๆ กลางสีแยกไฟแดงที่รถจอดเยอะมาก คุณกล้าแสดงความรับผิดชอบแบบไม่อายสายตาใคร   รถที่จอดอยู่ข้างๆหลายคันคงเห็นสิ่งที่คุณทำทุกคนปล่อยให้คุณไปแบบไม่กั๊กทางเลย  เราขับรถไปยิ้มไปรับลูกเสร็จสิ่งแรกที่ทำคือเล่าเรื่องทั้งหมดให้ลูกฟังเพราะอยากให้ลูกได้ซึมซับสิ่งดีๆ ที่หาได้ยากในสังคมปัจจุบัน    

ถ้าโลกเรามีคนแบบคุณเยอะๆ  คงจะสงบสุขกว่าทุกวันนี้แน่ๆ    ผิด  ยอมรับผิด  ขอโทษ ขอบคุณ  คำง่ายๆ เหล่านี้กำลังจะถูกลืมเลือนไปในสังคม แต่แต่คำง่ายๆ ไม่กี่คำ บางครั้งทำให้ความโกรธ ความเกลียด ในใจคนลดลงได้นะคะ

ปล. เราประทับใจการรับผิดชอบของคุณ   แต่เรื่องขับรถขอให้ปรับปรุงนะคะขับแบบนี้ไม่ดีแน่ๆ

ปล 2. ไม่รู้จะแท็กห้องไหนเลยขอแท็กเข้าห้องประจำของเราแล้วกันถ้าห้องไหนไม่สมควรบอกได้นะคะ แค่อยากบอกเล่าสิ่งดีๆที่พบเจอให้ฟังกันค่ะ