สวัสดีค่ะ พาแกงค์เหมียวๆ ที่บ้านมาทักทาย และรายงานตัว
เข้าๆ ออกๆ พันทิป ห้องแมวทุกวันค่ะ
มาชื่นชม กับลูกบ้านอื่นๆ

วันนี้ได้โอกาส "อวด" 2 สิ่ง ทั้ง "บ้านใหม่" และ "แกงค์แมวเหมียว"
เนื่องว่าก่อนหน้านี้ เลี้ยงแมวมา 3 ปี ในทาวน์เฮาส์ 3 ชั้น (เช่าเค้าอยู่)
และเมื่อไม่กี่สิบวันก่อนหน้านี้ได้โอนบ้านใหม่ และย้ายเข้าไปอยู่เรียบร้อยแล้ว




บ้านหลังน้อยๆ ของเรากับเด็กๆ ทั้ง 5 หน่อ
รอมีเงินจะต่อครัวไทยหลังบ้าน และต่อกรงแบบตะแกรงให้เด็กๆ ได้มีพื้นที่ได้พักผ่อนนอกบ้าน



เด็กๆ ยังไม่คุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมมากนัก ยังคงประหม่า ตกใจ กับเสียงรถยนต์ที่เข้าออกในหมู่บ้าน
(รถไม่มาก และแต่ละซอยก็เป็นซอยตัน) แต่จากที่เคยอยู่บ้าน 3 ชั้น วิ่งขึ้นลงบันได เข้าห้องโน้น ออกห้องนี้ได้สบาย
พอมาอยู่บ้านใหม่ บ้านชั้นเดียว 3 นอน 2 น้ำ พื้นที่ไม่กว้างขวางเท่าไรนัก เด็กๆ ก็ยังไม่ค่อยคุ้นชิน

สิ่งที่พลาดและเสียใจมากคือ ในวันย้ายของเข้าบ้านใหม่ มีน้องๆ ไปช่วยขนของที่บ้านเช่า หลายคน
การเข้าออกบ้านเสียงดัง และพลุกพล่านมาก และเราลืมจับเด็กๆ เข้าตระกร้าไว้ก่อน
เด็กๆ ตื่นกลัวกันมาก หนีหัวซุกหัวซุน หลบตามซอกตามหลืบ
เรียกเท่าไรก็ไม่ยอมออกมากัน... เลยต้องตามจับ มาใส่ตระกร้าทีละตัว
ก็เกิดปัญหาอีก ขู่กันตลอดเวลาเลย ......



พอถึงบ้านใหม่ ก็เปิดห้องให้ 1 ห้อง ปล่อยเด็กๆ ออกมาทั้งหมด
แต่ก็ยังตื่นกลัว ไม่กิน ไม่ขับถ่าย ไม่ร่าเริงกันเลย
จนตกดึก ผู้คนหายไปหมดแล้วนั่นแหละ เด็กๆ ถึงได้ค่อยๆ ออกมาสำรวจโลกใบใหม่
ผ่านมา 2 สัปดาห์แล้ว... เด็กๆ เริ่มคุ้นชิน วิ่งซนกันมากขึ้น ขับถ่ายเป็นที่เป็นทาง (เหมือนเดิม)
และที่สำคัญ ไม่ค่อยมีอาการหมั่นไส้กันแล้ว...


ทุกวันนี้เวลากลับบ้าน เปิดประตูรั้ว เข็นรถเข้าบ้าน (ที่จอดรถติดกับห้องนอน) เด็กๆ จะโผล่หัวออกมาดูเรา
แล้วก็รีบวิ่งไปที่ประตูบานใหญ่ เพื่อไปรอเรา.... เห็นแล้วมีความสุขมากๆ
แม้พื้นที่จะมีน้อยให้วิ่งเล่น แต่มันก็บ้านของแม่เด็กๆ และของเด็กๆ
รอแม่มีเงินอีกนิด แม่จะต่อระแนงและสร้างกรงขนาดใหญ่ไว้ให้หนูๆ รอบบ้าน แต่ตอนนี้แม่กรอบมาก






พี่มาลี/ลีอ้วน... ที่ปกติต้องอยู่ในห้อง ขังเดี่ยว แบบเดียวดาย ตั้งแต่ย้ายมาอยู่บ้านใหม่
นางไม่ยอมถูกขังอีกต่อไปแล้ว นางร้องๆๆๆๆๆ จะออกห้องให้ได้
ก็เลยปล่อยนาง เปิดประตูอ้าซ่าไว้ให้ตลอดเวลา
น้องๆ ก็คอยมองแบบหวาดๆ กลัวๆ
จะมีก็แต่เจ้ามีโชค ที่ยังคงผีเข้าผีออก ไล่ตะปบบ้าง นอนมองเฉยๆ บ้าง
โดยรวมสถานการณ์ดีขึ้นเยอะ และนางก็ยังคงเหมือนเดิมคือ สามารถถอดเสื้อ และปลอกคอออกได้ภายในข้ามคืน
ทั้งที่อีก 4 ตัว ทำไม่ได้...





ในวันที่ต้องจัดการบ้านให้เป็นระเบียบ จะจับเด็กๆ ทั้ง 4 หน่อ ยกเว้นพี่ลีอ้วน ขังรวมกันไว้
เพราะไม่สะดวกต่อการปล่อยไว้ในบ้านเฉยๆ ประตูเปิดตลอดเวลา กลัวหลุดออกไปจะหาไม่เจอ
แต่ละตัวทำท่าทาง หน้าตา ส่งเสียง ไม่พอใจมากๆ ที่ขังหมู่ไว้แบบนี้




น้องๆ ที่มาช่วยจัดการสรรพสิ่งในบ้านก็คอยแวะเวียนไปทักทายเด็กๆ เป็นระยะ
เด็กๆ ชอบอยู่กับคน แต่ไม่อ้อนคน ไม่คลอเคลีย ไม่ออเซาะ
แค่ขอให้มีคนอยู่ด้วย เป็นพอ





มีโชค....ลูกสาวตัวโปรด ตั้งแต่ย้ายมาอยู่บ้านใหม่ ผอมลงอย่างชัดเจน







เด็กชายมีตังค์ .... เด็กชายบนหลังคาบ้าน ที่เคยมาหาบ้านในพันทิป ได้บ้านแล้ว
และสุดท้ายเอากลับมาเลี้ยงเอง.... ฮี เป็นน้องน้อยของบ้าน แต่ตัวใหญ่รองจากพี่ลีอ้วน
ฮีกินทุกอย่าง อะไรที่คนกิน แมวไม่กิน ฮีจะกินไว้ก่อน แล้วคราวหน้าฮีก็ไม่กินอีก ถ้ามันไม่อร่อย
ฮีอวบ อ้วน พุงย้อย เนื้อแน่นสุดๆ
รายนี้เป็นน้องรักของพี่มีโชค.... นิสัย ท่าทาง ความตะกละ ถอดแบบพี่มีโชคออกมาเลย
เป็นสมาชิกของบ้านตัวเดียวที่ยังไม่ได้ทำหมัน (เมษาปีหน้าไม่พลาดแน่)



ตอนนี้เชียงใหม่อากาศแปรปรวน... บางวันเย็น บางวันร้อน บางวันฝนตก...
เลยจับเด็กๆ ใส่เสื้อกัน... ผลเหมือนทุกปี เดินไม่เป็นกันเลย อีกวันสองวันก็คงจะชิน
ผลดีต่อเราคือ  ได้แมวออดอ้อน ออเซาะ มานอนด้วยทุกที่ ทุกเวลา... เพื่อจะมาบอกว่า "ถอดเสื้อเดี๋ยวนี้นะ"..
ความซนลดลงครึ่งนึงเลย แต่ก็คงไม่กี่วันหรอก.....




ภาพเก่าเล่าใหม่...ภาพเมื่อปีที่แล้ว.... ตอนนี้ก็เป็นอย่างนี้เลย มานอนรวมกัน
แต่ถ้าไม่ใส่เสื้อ หาหัวไม่เจอสักตัว....