สวัสดีครับเพื่อนๆ ห้องถนนนักเขียนมาติดตามกันต่อนะครับในตอนที่ 5


http://ppantip.com/topic/31136884  (ตอนที่ 1)
http://ppantip.com/topic/31142154  (ตอนที่ 2)
http://ppantip.com/topic/31150660  (ตอนที่ 3)
http://ppantip.com/topic/31165661  (ตอนที่ 4)



                                                      Vampire Bangkok  แวมไพร์ แบ็งค๊อก


                                  



                                                                  การกำเนิดของแวมไพร์อาร์ท



" มีกาลเวลาสำหรับแวมไพร์ทุกตน  เมื่อบังเกิดถึงความคิดชีวิตที่จะอยู่ชั่วนิรันดรสุดจะทนทานไหว
แอบแฝงอยู่ในร่มเงา โดดเดียวเลือดเย็นยามราตรีกับพวกพ้องของตนเอง
เน่าเปื่อยไปอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย คงชีพอยู่อย่างกลวงโบ๋  

การเป็นอมตะทำท่าเหมือนจะดี จนกว่าเราจะตระหนักว่า เราต้องใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง
ดังนั้นข้าจึงหลับยาว โดยหวังว่าเสียงของยุคที่ผ่านไปจะแผ่วหายและความตายอาจจะมาเยือน
แต่ขณะที่นอนอยู่ โลกไม่ได้ส่งเสียงเหมือนตอนที่ข้าทิ้งไป แต่มีอะไรแตกต่าง และดีกว่า

มีทีท่าจะคุ้มค่ากับการลุกขึ้นอีกครั้ง เหมือนดาวดวงใหม่จุติขึ้นมา
วันและคืนพวกเขาไม่เคยอยู่ลำพัง ข้าจะกลายเป็นหนึ่งในนั้น"

“นัท  นัท !!”  ผมกระซิบเรียกนัท ใช้มือจับลำแขนเขย่าเบาๆ

“ห่ะ  เอ้อออ  อาร์ท ” นัทลืมตาขึ้นมองหน้าผมด้วยความแปลกใจ

“นายฝันอยู่เหรอ”

นัทพยักหน้า  “ใช่เราฝัน    แวมไพร์ฝันได้ด้วยเหรออาร์ท”

“ไม่  ปรกติพวกเราจะไม่ฝัน นอกเสียจากว่า”

“นอกเสียจากอะไรอาร์ท”

ผมจ้องที่ใบหน้าของนัท เพื่อที่จะมองให้ทะลุไปถึงจิตวิญญาณของเขา