คฤหาสน์ตระกูลมิยาคาวะ ตั้งอยู่บนเนินเขาด้านหลังของศาลเจ้าใหญ่ที่แลเห๋นจากระยะไกล ท่ามกลางป่าสนสูงที่ขึ้นกันเบียดเสียดแน่นขนัด
ตัวบ้านเป็นคฤหาสน์สามชั้นสร้างขึ้นมาจากไม้ทั้งหลัง ก่อสร้างด้วยเทคนิคโบราณคือไม่มีตะปูเลยแม้แต่ชิ้นเดียว รูปทรงของคฤหาสน์เหมือนปราสาทญี่ปุ่นโบราณมากกว่าเป็นบ้านของคนธรรมดาสามัญ

คนขับรถชายวัยกลางคน ขับพาอ้อมศาลเจ้าขนาดใหญ่ไปทางด้านหลัง รินดาราทำตาโตเมื่อเห็นรูปปั้นนกกะเรียนยืนอยู่เหนือซุ้มประตูศาลเจ้า
“ศาลเทพเจ้ากะเรียน”

หล่อนพึมพำปากคอสั่น ช่างเหมือนกับที่หนังสือนิทานพื้นบ้านญี่ปุ่นบรรยายเอาไว้ไม่มีผิด มีศาลเทพเจ้ากระเรียนอยู่ที่นี่จริงเสียด้วย
“ใช่แล้ว...ศาลเทพเจ้ากระเรียน” โฮชิโนโอจิพึมพำด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาดุจเดียวกัน
“ข้ามแม่น้ำไปฟากโน้นก็คือศาลเทพเจ้าจิ้งจอก”

เขาเล่าราวกับอ่านความคิดของรินดาราได้ ขณะนั้นรถคันยาวกำลังขับเลียบอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ แสงจันทร์สะท้อนกับระลอกคลื่นบนผิวน้ำเกิดเป็นประกายสีเงินยวง

“นั่นแม่น้ำสึกิ...แม่น้ำสึกิใช่ไหมคะ แม่น้ำสึกิที่สมัยก่อนโน้นเคยเกิดพายุหิมะผิดฤดูกาล เกิดน้ำท่วมหนักจนไร่นาเสียหายและเกิดโรคระบาดไปทั่ว ทำให้เทพเจ้าจิ้งจอกยอมเสียสละตนเอง ปกป้องหมู่บ้านและชาวเมืองจนร่างสูญสลายไป”

“เรื่องเล่า...” ท่านชายกิโมโนขาวทอดถอนใจ ดวงตาที่เคยแจ่มกระจ่างหม่นแสงลง “เมื่อเล่าต่อกันมา ปากต่อปาก ผ่านวันผ่านเวลานานนม เนื้อความก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ”

“หมายความว่ายังไงคะ” รินดาราชะโงกหน้าไปจนใกล้ท่านชาย หล่อนเพิ่งสังเกตเห็นผิวที่ขาวสะอาดของอีกฝ่าย เป็นความขาวที่กระจ่างจนแทบจะเปล่งรัศมีออกมาได้เอง

- กลกิโมโน ; พงศกร -

พบกันเร็วๆนี้ รวมเล่มเลยฮับ ไม่ลงเป็นตอนๆที่ไหน
ฝากด้วยนะฮะ นะฮะ

จากเพจ GROOVE PUBLISHING