ขอเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาจากใจของ อดีตที่เรียกว่า เด็กสายวิทย์ pure science (ความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ เลย)
ไม่ว่าจะเป็นสาขา ฟิสิกส์ ชีววิทยา เคมี หรือคณะอื่นๆ ที่ยังคิดไม่ออกในตอนนี้ทั้งหลาย....
จากวันที่เรียน ปี 1-4 จบมาแล้วหางานทำและรู้สึกว่าหายาก ไม่รู้ไปทำงานอะไร
ความรู้สึกนี้เราไม่ได้คิดไปเอง เพื่อนที่ได้นั่งคุยกันต่างมีความคิดเห็นที่ตรงกันมากค่ะ... คงจะจริง... ในตอนนี้
พวกเราจบมาสู้พวกแนวสายอาชีพไม่ได้ เช่น วิศวะ เทคนิคการแพทย์ อุตสาหกรรมเคมี และสาขาที่ตรงใจท่าน hr มากกว่า
จึงได้รับเลือกให้เข้าทำงาน ดิฉันไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมเพื่อนของดิฉันมีน้อยคงที่จะได้ทำงานในแบบที่ตัวเองต้องการ ด้วยเงินเดือนอันน้อยนิดในสมัยแต่ก่อน
และด้วยบุคลิกของเด็ก pure science จะไม่ชอบงานด้านการขายอยู่แล้ว ดูจากหลายๆ คน ที่คบกันนั้นมีไม่กี่คนจริงๆ
หลายต่อหลายคนต้องไปเป็นคุณครู แบบว่า เรายังตกใจว่า ..."แกเนี่ยนะเป็นครู"... คงจะตรงสายที่สุดแล้ว
และแล้วต่อมา...บางคนที่ไม่ยอมหยุดนิ่งจะพยายามเรียนต่อโท-เอกให้ได้ เพื่อจะไปเป็นนักวิจัยและหรืออาจารย์ อีกต่อไป....ภาคต่อไปคือ
การไปเติบโตที่เมืองนอก
ตัวเจ้าของกระทู้เองนั้นก็พยายามเรียนแบะจบมาถึง ป.โท แล้วค่ะ และจะพยายามต่อไป
ขอจบการบรรยายแต่เพียงเท่านี้ สวัสดีคะ มีอะไรคุยกันได้นะ เราเป็นกำลังใจให้รุ่นน้องต่อไป ให้จงสู้และเข้มแข็งไว้นะ ^v^
ปล. ความคิดเห็นส่วนตัวอยากให้การศึกษาไทยเปลี่ยนแปลงและพัฒนาขึ้นบ้างเท่านั้นเอง