ขอเล่านิดนึงนะคะ
คือ เราอายุ 26 แฟนคนปัจจุบัน 37 คบกันได้ 1 ปีแล้วค่ะ
ครอบครัวเราอยู่ต่างจังหวัด ค่านิยมของแถวบ้านคือ เรียนจบ แต่งงานเลย ยิ่งคบนานยิ่งเสียหาย
(แถวบ้านรุ่นเราแต่งกันหมดแล้ว มีลูกแล้ว)
ไม่งั้นผู้หญิงจะเสียหาย ไปมาหาสู่กัน ไปเที่ยวด้วยกัน เราเสียหาย
(แต่ห้ามมีแฟนตอนเรียนนะ งงมาก)
ก่อนหน้านี้มี แอบคบแฟน คบมา 4 ปี เคยพาไปบ้านแล้ว พ่อแม่โอเค อยากให้แต่งเลย
(แต่เราไม่อยากแต่งกับเขาค่ะ เงินเก็บก็ไม่มีด้วย )
แล้วก็มีเรื่องราว เราเลิกกัน เพราะความเจ้าชู้ของเขา ทีนี้ครอบครัวเราก็ยิ่งมองเราไม่ดี เหมือนคบกับเขาแล้วเราเสียหาย
ทั้งที่ไม่เคยมีอะไรกันเลยตลอด 4 ปี (แต่นอนด้วยกัน) กลายเป็นว่าพ่อแม่คิดว่า เขาไม่เอาเรา เราไม่ดี เราเสียหายแล้ว เขาเลยไม่แต่งด้วย
ซึ่งเหตุผล เราพยายามอธิบายไปแล้ว พ่อแม่ไม่ฟังค่ะ

ตอนนี้เรามีแฟนคนนี้ ยอมรับว่าอยู่ก่อนแต่ง และ มีอะไรกันแล้ว  (ที่บ้านไม่รู้)
(เราตัดสินใจแบบนี้เอง เราว่ามันโอเค สำหรับคนที่จะมาอยู่ด้วยกันว่าเข้ากันได้ไหม ทั้งนิสัยและ SEX ใครจะด่าเราก็ด่าเลยค่ะ)
ล่าสุดเรากับแฟนใหม่ ไปงานแต่งเพื่อนที่ใต้ ไป 3 วัน
ก็บอกแม่ว่าไปกับแฟน แม่โมโหเลย บอกว่า ไหนขอคุยหน่อย ไม่แต่งก็เลิกๆ กันไปเลย จะคบกันทำไมนานๆ อายชาวบ้าน
ที่ผ่านมา เราไม่เคยทำตัวเหลวไหล ระหว่างเรียน ไม่เคยโดนเรียกผู้ปกครอง เป็นเด็กเรียนดี เอาง่ายๆ ไม่แรด นะ
เราก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมพ่อแม่เร่งรัด อยากให้แต่งเหลือเกิน โอเค อยากมีหลาน เพราะอายุมากขึ้นทุกวัน เราเข้าใจค่ะ

แต่การที่มองว่า การที่คบกัน ไปเที่ยวด้วยกัน มันเสียหาย แล้วเร่งรัดให้แต่งงาน มันเป็นทางออกที่ดีเหรอ
เราน่ะ เคยเจอผู้ชายแย่ๆ มาก่อน เราเลยไม่อยากจะลงเอยกับใครง่ายๆ เพราะไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจ

ที่พูดๆมาเหมือนบ่นมากกว่าค่ะ คำถามคือ เราจะทำยังไงให้พ่อแม่เข้าใจ ว่าการคบกันนานๆ มันไม่ได้น่าอาย มันคือความมั่นใจ

ปรึกษารุ่นพี่ รุ่นพี่แนะนำว่า ให้ฝ่ายชายไปคุยกับบ้านเรา ให้หมั้นไว้ก่อน พ่อแม่จะได้อุ่นใจ
รู้สึก กดดันมากตอนนี้

  เพิ่มเติม *** แฟนคนนี้เคยแต่งงานแล้วหย่ามา 2 รอบ