ประมาณ 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา หน้าเรามีสิวเม็ดเล็กๆขึ้น ซึ่งถ้าไม่สังเกตุดีๆจะมองไม่เห็น

กลางคืนเราพยายามไม่ทาครีมเยอะ ทาแต่เจลบำรุงสำหรับผิวแพ้ง่าย+ผงพิเศษ  เราเครียดมากๆ

ตอนนั้นนึกถึงแต่คลีนิคด้านความงามชื่อดังที่มีหลายสาขา อยากไปหาหมอ แต่ช่วงนี้งบในกระเป๋าน้อยมากกกกก



แต่เมื่อวันศุกร์อยู่ๆเลยนึกถึง  หมอที่เราเคยไปรักษาสิวตอนม.ต้น  (ตอน ป.5-ม.6 เราเป็นสิวมาตลอด 8 ปี)

จำได้ว่าค่าใช้จ่ายแต่ละครั้งน้อยมาก  ก่อนไปเราเลยหา ข้อมูลเกี่ยวกับคลีนิค ว่าเปิด-ปิด กี่โมง

ก็เจอกระทู้นึงที่มาต่อว่าหมอว่าหมอพูดจากวนมากกก  แล้วไม่ยอมฉีดสิวให้ตามที่เค้าต้องการ เลยมีคนมาคอมเมนต์ว่า

จริงๆการฉีดสิวไม่ใช่เรื่องดี  แล้วหมอเค้าทำถูกแล้ว แต่สไตล์การพูดแกจะเป็นแบบนี้  เราก็เลยตัดสินใจไปหาหมอมาเมื่อวาน

พาน้องสาวไปด้วย เพราะน้องเป็นสิวอยู่ไปรักษาพร้อมกันเลย   เราขอเข้าไปตรวจพร้อมน้องสาวเรา


เข้าไปพบหมอ เราเปิดประเด็นของเราก่อนเลย

เรา:  หมอคะ หนูไม่รู้ว่าแพ้อะไร หน้าเป็นผื่น เม็ดเล็กๆเต็มไปหมด (คือมันไม่มีหัวหน่ะค่ะ เป็นขนาดจิ๋วๆที่ไม่สังเกตุมองไม่เห็น)

หมอ (ยื่นกระจกให้) :  อ่ะถือ!! แล้วบอกหมอว่าอันไหนที่บอกว่าผื่น  

เราเอ๋อๆ งงๆค่ะ  หมอมาแนวไหน หน้านิ่งมากกก  

เรา: มันเป็นทั้งหน้าแหละค่ะหมอ  (คือไม่รู้จะชี้จุดไหนมันทั้งหน้าจริงๆ)

หมอ:  ไหนหล่ะ หมอบอกให้ชี้ไง    (อึ้งค่ะ ดุนู๋ทำมายยยยยยย)

เรา:  แถวนี้อ่ะค่ะหมอ    (เราเลยชี้แถวๆค้างมันเป็นเยอะหน่อย)

หมอ: มั่นใจนะว่ามันเป็นผื่น  ไม่ใช่สิว

เรา:  เอ่อ....... น่าจะสิวมั้งคะ     (งงอีกแล้วค่ะ  หมอต้องการอัลไล 555+)

หมอ:  หมอดูแว๊ปแรกก็รู้แล้วว่ามันเป็นสิว แต่คนไข้บอกว่าผื่น หมอเลยให้ชี้ว่าอันไหนกันแน่ที่ต้องการให้รักษา  


เรา:  หมอ นู๋ไม่ใช่แพ้พทย์ผิวหนัง นู๋จะดูแล้วรู้ได้หล่ะค่ะ ว่ามันเป็นผื่นหรือสิว  คือมันไม่มีหัว แล้วเม็ดมันเล็กๆ เยอะแยะไปหมด
       มันคือสิวชนิด A  B หรือ C นู๋ไม่รู้หรอกค่ะ     (คือ ประโยคข้างต้น อันนี้คิดในใจหมดเลยค่ะ ไม่กล้าพูด)


หมอ:  ถ้าเราคิดว่าเราเป็นผื่น เราแพ้ เราก็จะงดแต่สิ่งที่เราคิดว่าเราแพ้  จริงๆแล้วการที่แล้วเป็นสิว มันมีปัจจัยกระตุ้นหลายอย่าง
         ไม่ใช่อย่างเดียว    เหมือนคนที่อ้วน .........  (ถึงตรงนี้  เรากับน้องหลุดขำเลย คือมันบังเอิญที่นู๋ดันอ้วนเหมือน
         กรณีที่หมออยากอธิบาย หรือหมอจงใจว่าที่นู๋อ้วนจิงๆคะ 555+)  แล้วคิดว่าเพราะกินคิดว่ากินทุเรียนแล้ว  ก็หยุดกินทุเรียน  
         แต่พอหยุดกินทุเรียนมันก็ไม่ได้ผอม    เพราะอะไร  คือมันไม่ได้มีอย่างเดียวที่ทำให้อ้วนไง  พอเข้าใจมั้ย

เรา:   เข้าใจค่ะ   (คือกลั้นขำสุดๆ  เพราะหมอหน้านิ่งมากกกกกก)

หมอ: หมอพยายามทำให้คนไข้เข้าใจก่อน  กับสิวก่อน ถ้าเข้าใจต่อไปเราต้องอยากรู้แล้วใช่มั้ย ว่าอะไรบ้าง
         ที่เราบอกว่ามันเป็นปัจจัยที่ทำให้เราเกิดสิว

เรา:   ค่ะ  

หมอ:  หนึ่งเลย การสัมผัส  ไม่ว่าจะการล้างหน้า เช็ดหน้า ลูบหน้า จับหน้า  หรืออะไรก็ตาม ไม่ว่าจะสะอาดแค่ไหน
         ก็ทำให้กระตุ้นให้เกิดสิว  เหมือนคนที่หัวเราะ ถ้าเค้าหัวเราะอยู่แล้ว เรายิ่งไปเล่าเรื่องตลกเข้าก็จะหัวเราะไปใหญ่  
         แต่ถ้าคนๆนั้นไม่ได้หัวเราะอยู่การที่จะเล่าเรื่องให้เค้าหัวเราะก็ไม่ใช่เรื่องจ่าย เข้าใจใช่มั้ยยย

เรา:   เข้าใจค่ะ

หมอ: สองเครื่องสำอาง  เราต้องงดเครื่องสำอาง ทั้งหมด ใช้แต่ยาก่อน  หายดีแล้วเราก็กลับมาใช้ได้ เข้าใจมั้ย

เรา:  เข้าใจค่ะ

จบประเด็นของเรา หมอก้ดูหน้าน้องต่อ  แต่หมอไม่พูดอะไรมาก อธิบายแค่ยาที่จะให้ เพราะหมอบอกว่าพูดไปหมดแล้วว



หาหมอมาตั้งหลายครั้งแต่เมื่อก่อนเรียน ต้องมาตอนเย็น คนเยอะมากกก ไม่เคยได้คุยกับหมอนานขนาดนี้ แต่วันนี้เราไปตอนบ่ายโมง
ไม่มีคิว หมอเลยจัดหนักเลยยยย  ไม่รู้ว่าคิดผิดรึป่าววว 55+


เสร็จแล้วจ่ายเงิน  ของเรากับของน้องรวมกัน 950 บาท  อีก 3 อาทิตย์หมอถึงนัดใหม่ เราเลยขอซื้อยาเราเพิ่ม 1 ชุด
เพราะหน้าเราบาน ใช้แปปเดียวก็หมด  รวมเป็นเงินประมาณ 1200 กว่าบาท  ถือว่าถูกมากๆ (ตรงนี้แล้วแต่คลีนิคด้วยนะคะ
คลีนิคเราอยู่ศรีราชา ไม่ได้อยู่ในกทม.ราคาเลยอาจจะถูก)