ตอนนี้ผม อายุยี่สิบสองแล้วครับเรื่องตลกของผมคือตอนผมอายุ 17 มีอยู่วันนึงผมต้องเดินทางกลับจากอุตรดิตถ์เพื่อกลับปักษ์ใต้ หลังจากที่ไปพักผ่อนที่ อต.หลายวัน คราวนี้ต้องเดินทางกลับคนเดียว เด็กบ้านนอกผอมๆต้อง นั่งรถไฟจาก อต.เข้ากรุงเทพคนเดียว ความรู้สึกตอนนั้น ตื่นเต้นหัวใจพองโตมาก ใส่เสื้อสีน้ำตาลใส่กางเกงกรมท่าขากลับได้กระเป๋าเก่าๆใส่เสื้อผ้าติดมือมาใบนึง เก่ามากกกก มีกระเป๋าแบบที่มีล้อลากหนึ่งอันเต็มไปด้วยเสื้อผ้าสัมภาระรุงรังไปหมด นั่งรถไฟจากอต.ประมาณสองทุ่ม ได้ที่นั้งข้างๆพระ เอ้อเอาว่ะอุ่นใจดีจะได้ไม่ต้องระแวงมากนัก
...เวลาผ่านไปเผลอหลับผงกหัว น้ำลายยืดใส่พระท่านถึงสองสามครั้งครับ 5555 บ้านนอกเข้ากรุงแท้ ถึงสถานีพระท่านต้องปลุกอีก ทีนี้ลงจากรถไฟปั๊บก็ไม่รู้จะไปทางไหน ตั๋วรถไฟมันเต็มต้องไปขึ้นรถทัวส์ที่สายใต้ ไอหนุ่งเซอร์จากบ้านนอก ใส่เสื้อร้ายๆ กางเกงเก่าๆหลวมๆลากกระเป๋าใบใหญ่ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนจะร้องไห้ ไม่รู้จะไปถามทางใครดี เจอคุณตำรวจยกมือสวัสดิ์ดีแล้วถามว่า พี่ครับสายใต้ไปทางไหน? เค้าก็ชี้ไปว่าให้ไปขึ้นรถเมล์ตรงนั้น
....เราก็ข้ามถนนไปอีกฝั่ง พร้อมลากกระเป๋าข้ามฟุตบาทไป พรึงๆ !!  กระเป๋าเจ้ากรรมตกร่องถนน ปริกางเกงในตัวสีส้ม แจ็ดออกมากองกับพื้น ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเช้าคนออกมาซื้อกับข้าว อยู่หน้าร้านขายปลาท๋องโก๋ด้วย คนหันมามองเต็มหมดกัน แบบเอ้ย อะไรว่ะ 55 ?กางเกงในสีส้มแดงแจ๊ด อายมากไม่รู้จะทำอย่างไรรีบเก็บแก้เขิล วิ่งไปอีกฝั่งทันที อายที่สุดในชีวิตเลย กระเป๋าเจ้ากรรม ! บ้านนอกเข้ากรุง !