เรื่องมีอยู่ว่า ผมชื่อเจมส์ ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่ตอน ม.4 ซึ่งเป็นเพื่อนห้องเดียวกันผมขอสมมุติชื่อว่า A แต่ผมรู้ว่าเธอมีแฟนแล้วเป็นคนต่างรร. ผมจึงไม่ได้บอก A ว่าผมชอบเค้า จนผมคบกับ B ซึ่งเป้นเพื่อนห้องเดียวกันซึ่งตอนนั้นผมตัดใจจาก A แล้วแต่ก้ยังเล่นด้วยกัน คุยกับแบบเพื่อนจนมาถึงม.6 เทอมสอง ผมเลิกกับ B และเมื่อจบ ม.6 ก็ต่างคนต่างไป พอผมต่อมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งก้พบว่า A ได้เรียนที่เดียวกับผมหลังจากนั้นเราก้กลับมาคุยกันอีกคุยกันทุกวัน แล้วผมก้สอบได้ตำรวจ เราคุยกันจนต่างฝ่ายต่างรู้สึกดี จนมาถึงเมื่อคืนผมได้บอกความในใจกับ A ไปเค้าไม่พูดอะไรไปแป็ปนึง จากนั้นก็บอกผมว่าขอชาร์ตแบตก่อนนะ เดี่ยวโทรไปใหม่ ผมก็รอจน A โทรมา A ก็ถามว่า "เจมส์พูดมาแบบนี้ เราควรทำไงอ่ะ" ผมก้ตอบไปว่า "อันนี้ก้ขึ้ยยุกับAแล้วแหละว่าจะยังงัย" Aตอบว่า "เราอะโอเค แต่เจมคิดนะว่าเพิ่ลๆของเราจะคิดยังงัย เขารู้กันหมดว่าเจมกับ B เคยคบกันแล้วก้รู้ว่า เราเป็นคนชอบคนในเครื่องแบบ เพื่อนจะมองว่าเราเป็นคนยังงัย เพื่อนต้องคิดว่าเราโอเคกับเจมเพราะเครื่องแบบเป็นแน่" ผมก้เลยถามว่า "ถ้าเราไม่ได้เป้นตำรวจหล่ะ A จะยังโอเคอยู่ไหม" Aตอบว่า "แล้วถ้าเราไม่โอเค เราจะคุยกับเจมทำไมตั้งแต่แรก ตั้งแต่เรายังไม่รู้ว่าเจมสอบตำรวจ เราคุยกันตั้งแต่เดือน กรกฎา** นะเจม เราบอกตรงๆเลยว่า 50%เราอยากให้เจมติด 50%เราก็ไม่อยากให้เจมติด เพราะเรารู้ว่ามันต้องมีวันนี้ เราแคร์ความคิดของเพื่อนๆมาก เรารักเพื่อนมากอ่ะ เราไม่อยากให้เพื่อนนินทาเราในสิ่งที่เราไม่ได้เป็น" Aเขาเป็นคนรักเพื่อนมาก และเหตุการที่ผมได้ตำรวจมันมาพอดีกับเรื่องนี้พอดี เค้ากลัวว่าเพื่อนจะคิดว่าผมได้ตำรวจ A เลยมาคบผม แต่ผมเป็นคนเริ่มคุยกับ A ก่อน จีบ A แต่ก้กลัวเพื่อนๆจะไม่เชื่อ ผมแคร์ความรู้สึก A มากแต่ก้ไม่อยากอยู่แบบนี้ผมอยากคบกันแบบเปิดเผย จริงๆจังๆ มันอึดอัด แล้วเธอก้กลัวว่าผมเลิกกับ B ไปแล้วเพื่อนจะคิดว่าเธอจะเสียบต่อกลัวเพื่อนจะมองว่าเธอเลวอ่ะ เพราะเพื่อนรุ่นผมทุกคนรักกันมากมีอะไรก้นัดเจอกันตลอด

ผมจึงถามว่าจะเอายังงัยดี แต่ในความคิดผมกะว่าจะคบกันแบบเงียบๆ สัก 3-4 ปีจนเพื่อนๆเรียนจบ ทำงานแล้วค่อยบอกทุกคน เพราะคิดว่าเวลานั้นทุกคนมีความคิดเป็นผู้ใหญ่แล้ว แล้วเวลามันก้นานมาแล้วเราถึงคบกันได้ เป็นความคิดที่ดีไหม ถ้าไม่ดี ผมควรทำยังงัยดีครับ