ตอนที่ 4   http://ppantip.com/topic/31137417

    วันนี้อุณหภูมิราว 11 องศา พวกเราที่ขนเสื้อกันหนาวมาจากเชียงใหม่ก็ได้ฤกษ์เอาออกมาใส่ซะที รถที่จ้างเหมาไว้เมื่อวานมารับตรงเวลา 07.00 น. เราเริ่มออกเดินทางไปวัดเส้าหลินอันไกลโพ้น.. ไกลจริงๆ ผ่านบ้านเรือน ภูเขาลูกแล้วลูกเล่าก็ไม่ถึงสักที จนอดไม่ได้ที่ต้องควักรูปวัดเส้าหลินออกมาถามคนขับอีกทีให้แน่ใจว่าไปวัดเส้าหลินแน่นะ คนขับพนักหน้าแบบว่าชัวร์น่าไม่ต้องกลัว..เลยค่อยโล่งใจพลางคิด.. มิน่า!... ที่เห็นในหนังกำลังภายในประเภทศิษย์เส้าหลินลงเขามาทีข้ามวัน ข้ามคืน เพราะมันไกลอย่างนี้นี่เอง
   มาถึงวัดเส้าหลิน ใช้เวลานั่งรถจากในเมืองมาประมาณชั่วโมงครึ่ง นี่ขนาดรถเช่าส่วนตัวนะ ถ้าเป็นรถประจำทางแบบจอดรับทุกสถานีแล้วก้อ คงต้องห่อข้าวกลางวันมาด้วยแน่ แล้วจึงนัดหมายให้คนขับมารับเวลาบ่ายโมงตรงเพราะเราต้องนั่งรถไฟกลับซีอานเที่ยวเวลา 15.14 น.
  ลงจากรถก็ได้สัมผัสกับลมหนาวสะท้านทันที มองเข้าที่หน้าวัดก็พบรูปปั้นท่านปรมาจารย์แห่งวัดเส้าหลินยืนเป็นสง่าต้อนรับอยู่ กลุ่มกระเหรี่ยงดอยอย่างเราไม่รอช้า ถลาเข้าไปคารวะด้วยการถ่ายรูปกับท่านเป็นที่ระลึกทันที
                                 

   ซื้อตัวคนละ 100 หยวน แล้วนัดหมายกันที่รถจอดเวลา 12.30 น. ใครหลุด ใครหลงบ่ายโมงยังไม่มาก็ตัวใครตัวมันละคราวนี้
เดินเข้าไปในวัดผู้คนเริ่มมากันหนาแน่น จุดแรกที่เรียกความสนใจคือนักเรียนศิษย์เส้าหลิน สวมเสื้อวอร์มสีแดงกลุ่มใหญ่กำลังเตรียมเดินไปยังลานฝึก อดไม่ได้ที่จะหยุดดูความเข้มแข็ง เดินกันอย่างพร้อมเพรียงเป็นระเบียบเรียบร้อย
                        
     ที่เห็นหนีบไปด้วยนั่นคือเก้าอี้ประจำตัวสำหรับนั่งเรียน

  ดูเด็กโตไปแล้ว มาดูเด็กเล็กกันบ้าง
                    
ลานฝึกที่นักเรียนทุกคนต้องมารวมตัวกันตรงนี้ก่อน ..เหมือนการเข้าแถวหน้าเสาธงบ้านเรากระมัง
                          
  
    เดินลึกเข้าไปอีกเล็กน้อยก็ถึงอาคารหลังใหญ่ที่มีการแสดงโชว์ศิลปการต่อสู้ป้องกันตัว พวกเราไม่รอช้ารีบเดินไปเข้าแถวรอก่อนเลย เพราะรู้ดีถึงพลังการเบียดแทรกคิวของพี่จีนแก โชคดีที่เข้าเป็นกลุ่มแรกๆเลยได้นั่งแถวหน้าประหนึ่งวีไอพี เลยได้คลิปมาฝากให้ดูกัน
                            
                                
   ขออนุญาตพักโหลดวิดิโอก่อนนะคะ ยังมีชุดใหญ่ให้ดูกันเพลินๆอีกค่ะ