พูดตามตรงเลยนะคะ เราอายุ 26 เค้า 23 เราไม่ได้อยากแต่งงานกับ ผช คนนี้เลย เพราะพึ่งคบหาดูใจกันยังไม่ถึงครึ่งปีเลยด้วยซ้ำ
ที่คบกับเค้าประเด็นแรก คือ หล่อมาก เท่ห์ ตามใจเก่ง อยากเอาไว้ควงเป็นแฟน แต่ไม่อยากให้เป็นพ่อของลูก
เพราะเค้าขี้หึงมาก อารมณ์ร้อน ใจร้อน พูดจาไม่เพราะ ไม่ค่อยสุภาพ อ่อนโยนเท่าที่ควร
แต่สุดท้าย เราก้อป้องกันไม่ดี พลาดท้องกับเค้า เลยจำใจต้องแต่งงานตามระเบียบสาธารณะนิยม
เนื่องจากเราคิดว่าเด็กนั้นบริสุทธิ์ เราทำร้ายชีวิตน้อยๆนี้ไม่ลง ทั้งๆที่เราก้อไม่ได้ต้องการให้เค้าเกิดจากพ่อคนนี้สักเท่าไหร่
แต่เราก้อยอมให้ฝ่ายชายบอก พ่อกับแม่เค้า ทั้งๆที่เค้าก้อยังเรียนไม่จบดี เหลือปริญญา 1 ใบที่เขาต้องทำให้พ่อกับแม่เขา
เพราะพ่อเขาคงปูทางเอาไว้ให้ลูกชายสุดที่รัก เดินตามทางนักการเมืองท้องถิ่นที่พ่อเขาทำไว้เป็นต้นแบบ
แต่ติดตรงที่ลูกชายดันต้องมีภรรยาพร้อมลูกเสียก่อน
พ่อกับแม่ฝ่ายชายก้อคงคิดเช่นเดียวกับเรา ท่านคงไม่อยากได้เราเป็นสะใภ้เท่าที่ควร เพราะดูท่านเองก้อเฉยๆกับหลานที่เกิดมา
ไม่ยินดียินร้ายกับทางฝ่ายเราสักเท่าไหร่ ก้อคงเนื่องจากทางบ้านเขารวย มีอำนาจ บารมี
แต่ทางเราฐานะปานกลาง พ่อกับแม่บุคคลธรรมดาที่บ้านนอกในจังหวัดเล็กๆๆๆ
จะมีก้อแต่เราที่ถีบตัวเองขึ้นมา จบเกียรตินิยมมหาวิทยาลัยอันดับ 1 ในประเทศไทย
ทำงานในกระทรวงในตำแหน่งที่ต้องใช้ความรู้ความสามารถสูง เราเลยพยายามไม่แคร์และใส่ใจสักเท่าไหร่
แต่ก้อเสียใจที่ทางฝ่ายนั้น เขากลับรู้สึกเฉยๆกับเรา ไม่ได้เอ็นดูรักใคร่อย่างที่เราเคยคบกับ ผช คนก่อนๆมา
ทั้งๆที่เราก้อมีพร้อมทุกอย่างทั้ง ตำแหน่ง ฐานะ หน้าที่ การงาน การศึกษา หน้าตาด้วยก้อได้ ^^
ติดก้อแค่บ้านเราจน บ้านนอกคอกนา เท่านั้นเอง แต่นั่นก้อคงไม่ใช่อุปสรรคในการดำเนินชีวิตคู่ของเรา
เราก้อแอบน้อยใจนะ รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า ทั้งๆที่ตัว ผช เอง กลับไม่มีอะไรเลยสักนิดตอนนี้
เรียนก้อยังไม่จบ ลมหายใจเข้าออกเป็นสนุ้กเกอร์ ยังไม่คิดที่จะทำมาหากิน เหมือนยังไม่พร้อมจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี
เราเองก้อสับสน คิดมาก ปนน้อยใจ เหมือนคบไปเค้าก้อไม่รู้จะเป็นพ่อที่ดี เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีได้หรือไม่
เราจึงไม่อยากแต่งงานกับเค้า ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างข้างต้น
แต่ก้อพยายามจะนึกถึงข้อดีเค้า ที่เอาใจ ตามใจเก่ง พยายามไม่ขอตังค์ทางบ้าน เลือกที่จะหาตังค์เอง
ซักผ้า รีดผ้าให้เรา (แม้กระทั่งชุดชั้นใน) กวาดบ้าน ล้างห้องน้ำ ฯลฯ อยากกินไรเราได้กิน
มารับ-ส่ง ทุกเช้าเย็น ทำอาหารให้ทาน แต่ติดที่เค้าไม่ค่อยโรแมนติก ออกแนวกระด้างๆๆๆ แบดบอย ๆๆๆ
พูดจาหนักๆๆ ฟังไม่ค่อยรื่นหู ขี้หึง เราแทบจะไม่สามารถคุยกะเพื่อน ผช คนไหนได้เรย
เชคเฟส เชคไลน์ เชคโทรศัพท์ เราเครียดนะคะ บางทีมันก้อมากเกินไป
และที่สำคัญ ติดบุหรี่มากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนคบกันเป็นแฟนเรารับได้ แต่พอจะแต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน มีลูกด้วยกันจริงๆ
ทำไมๆๆๆๆ ทำไมเราจึงไม่อยากให้เค้าเป็นพ่อของลูกของเรา
แต่นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วใช่มั้ยคะ สำหรับตอนนี้??
ขอบคุณที่ฟังเราระบายค่ะ กระทู้อาจจะดูงงๆๆ นะคะ เพราะเรารีบพิมพ์ ไม่รู้จะเรียบเรียงยังไง
เราคงได้แค่ระบาย สิ่งที่เกิดขึ้นนับจากนี้ก้อคงแล้วแต่เวรและกรรมแล้วล่ะค่ะ
ใครจะว่าเราเห็นแก่ตัว ไม่รักแฟน รึยังไง เรายอมรับนะคะ
เพราะเราคิดว่าถ้าเราไม่พลาด เราคงมีใครที่ดีกว่าเค้าได้อย่างแน่นอน(รึอาจจะไม่มี^^)
จากใจ... ลำยอง2
ไม่อยากแต่งงานเลยค่ะ เครียดหลายอย่าง เพราะท้องเลยต้องแต่ง เราตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ย??
ที่คบกับเค้าประเด็นแรก คือ หล่อมาก เท่ห์ ตามใจเก่ง อยากเอาไว้ควงเป็นแฟน แต่ไม่อยากให้เป็นพ่อของลูก
เพราะเค้าขี้หึงมาก อารมณ์ร้อน ใจร้อน พูดจาไม่เพราะ ไม่ค่อยสุภาพ อ่อนโยนเท่าที่ควร
แต่สุดท้าย เราก้อป้องกันไม่ดี พลาดท้องกับเค้า เลยจำใจต้องแต่งงานตามระเบียบสาธารณะนิยม
เนื่องจากเราคิดว่าเด็กนั้นบริสุทธิ์ เราทำร้ายชีวิตน้อยๆนี้ไม่ลง ทั้งๆที่เราก้อไม่ได้ต้องการให้เค้าเกิดจากพ่อคนนี้สักเท่าไหร่
แต่เราก้อยอมให้ฝ่ายชายบอก พ่อกับแม่เค้า ทั้งๆที่เค้าก้อยังเรียนไม่จบดี เหลือปริญญา 1 ใบที่เขาต้องทำให้พ่อกับแม่เขา
เพราะพ่อเขาคงปูทางเอาไว้ให้ลูกชายสุดที่รัก เดินตามทางนักการเมืองท้องถิ่นที่พ่อเขาทำไว้เป็นต้นแบบ
แต่ติดตรงที่ลูกชายดันต้องมีภรรยาพร้อมลูกเสียก่อน
พ่อกับแม่ฝ่ายชายก้อคงคิดเช่นเดียวกับเรา ท่านคงไม่อยากได้เราเป็นสะใภ้เท่าที่ควร เพราะดูท่านเองก้อเฉยๆกับหลานที่เกิดมา
ไม่ยินดียินร้ายกับทางฝ่ายเราสักเท่าไหร่ ก้อคงเนื่องจากทางบ้านเขารวย มีอำนาจ บารมี
แต่ทางเราฐานะปานกลาง พ่อกับแม่บุคคลธรรมดาที่บ้านนอกในจังหวัดเล็กๆๆๆ
จะมีก้อแต่เราที่ถีบตัวเองขึ้นมา จบเกียรตินิยมมหาวิทยาลัยอันดับ 1 ในประเทศไทย
ทำงานในกระทรวงในตำแหน่งที่ต้องใช้ความรู้ความสามารถสูง เราเลยพยายามไม่แคร์และใส่ใจสักเท่าไหร่
แต่ก้อเสียใจที่ทางฝ่ายนั้น เขากลับรู้สึกเฉยๆกับเรา ไม่ได้เอ็นดูรักใคร่อย่างที่เราเคยคบกับ ผช คนก่อนๆมา
ทั้งๆที่เราก้อมีพร้อมทุกอย่างทั้ง ตำแหน่ง ฐานะ หน้าที่ การงาน การศึกษา หน้าตาด้วยก้อได้ ^^
ติดก้อแค่บ้านเราจน บ้านนอกคอกนา เท่านั้นเอง แต่นั่นก้อคงไม่ใช่อุปสรรคในการดำเนินชีวิตคู่ของเรา
เราก้อแอบน้อยใจนะ รู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า ทั้งๆที่ตัว ผช เอง กลับไม่มีอะไรเลยสักนิดตอนนี้
เรียนก้อยังไม่จบ ลมหายใจเข้าออกเป็นสนุ้กเกอร์ ยังไม่คิดที่จะทำมาหากิน เหมือนยังไม่พร้อมจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี
เราเองก้อสับสน คิดมาก ปนน้อยใจ เหมือนคบไปเค้าก้อไม่รู้จะเป็นพ่อที่ดี เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีได้หรือไม่
เราจึงไม่อยากแต่งงานกับเค้า ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างข้างต้น
แต่ก้อพยายามจะนึกถึงข้อดีเค้า ที่เอาใจ ตามใจเก่ง พยายามไม่ขอตังค์ทางบ้าน เลือกที่จะหาตังค์เอง
ซักผ้า รีดผ้าให้เรา (แม้กระทั่งชุดชั้นใน) กวาดบ้าน ล้างห้องน้ำ ฯลฯ อยากกินไรเราได้กิน
มารับ-ส่ง ทุกเช้าเย็น ทำอาหารให้ทาน แต่ติดที่เค้าไม่ค่อยโรแมนติก ออกแนวกระด้างๆๆๆ แบดบอย ๆๆๆ
พูดจาหนักๆๆ ฟังไม่ค่อยรื่นหู ขี้หึง เราแทบจะไม่สามารถคุยกะเพื่อน ผช คนไหนได้เรย
เชคเฟส เชคไลน์ เชคโทรศัพท์ เราเครียดนะคะ บางทีมันก้อมากเกินไป
และที่สำคัญ ติดบุหรี่มากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนคบกันเป็นแฟนเรารับได้ แต่พอจะแต่งงานกัน อยู่ด้วยกัน มีลูกด้วยกันจริงๆ
ทำไมๆๆๆๆ ทำไมเราจึงไม่อยากให้เค้าเป็นพ่อของลูกของเรา
แต่นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วใช่มั้ยคะ สำหรับตอนนี้??
ขอบคุณที่ฟังเราระบายค่ะ กระทู้อาจจะดูงงๆๆ นะคะ เพราะเรารีบพิมพ์ ไม่รู้จะเรียบเรียงยังไง
เราคงได้แค่ระบาย สิ่งที่เกิดขึ้นนับจากนี้ก้อคงแล้วแต่เวรและกรรมแล้วล่ะค่ะ
ใครจะว่าเราเห็นแก่ตัว ไม่รักแฟน รึยังไง เรายอมรับนะคะ
เพราะเราคิดว่าถ้าเราไม่พลาด เราคงมีใครที่ดีกว่าเค้าได้อย่างแน่นอน(รึอาจจะไม่มี^^)
จากใจ... ลำยอง2