ขอเสริมนิดหนึ่งตรงบางส่วนนะครับ

ต้องบอกก่อนว่า ข้อ 1, 2 และ 3 ที่นำหน้า ทำหน้าที่เป็น verb ทั้งหมดนะครับ

access(v) to
answer(v) to
reply(v) to
love(v) for
need(v) for
desire(v) for
hold(v) on
attack(v) on

ตรงที่ผมชีดเส้นใต้ไว้คือ preposition และเพราะต้องให้สอดคล้องกับ verb ส่วนนี้เรียกว่า prepositional verbs หรือบางครั้งเรียก phrasal verbs ครับ เพื่อให้มองเห็นภาพ

wait(v) for ...
believe(v) in ...
look(v) after ...

ส่วนข้อแตกต่าง วิธีการแยกระหว่างว่าอันไหนเป็น prepositional verbs หรือ phrasal verbs คือดูที่ตัวท้ายเป็นหลักครับ

wait(v) for // ในที่นี้ for ทำหน้าเป็น preposition เพราะฉนั้น ส่วนนี้จะเป็น prepositional verb ครับ
take(v) back //ในที่นี้ back ทำหน้าที่เป็น adverb เพราะฉนั้น ส่วนนี้จะเป็น phrasal verb ครับ

ส่วนที่คุณเจ้าของกระทู้บอกว่า "NOUNS ที่มี PREPOSITION" อันนี้ตามความคิดผมแล้ว คุณสับสนกับรูปประโยคแบบนี้หรือเปล่าครับ

I will wait for your reply with my husband.

- wait for ตรงนี้ทำหน้าที่เป็น prepositional verb
- your reply ทำหน้าที่เป็นกรรมของ wait for และมีหน้าที่เป็นคำนาม
- with my husband จะเห็นได้ว่า your reply เป็นคำนาม ตามด้วย with my husband ซึ่งตรงนี้เรียกว่า prepositional phrase ครับ

อีกตัวอย่างนะครับ

He answer to his colleague in his office.
- answer to ทำหน้าที่เป็น prepositional verb
- his colleague ทำหน้าที่เป็นกรรมตรง ของ answer to และมีหน้าที่เป็นคำนาม
- in เป็น preposition ซึ่งต่อท้ายคำนาม his colleague
- in his office ตรงนี้เรียกว่า prepositional phrase ครับ

หวังว่าจะเข้าใจในระดับหนึ่งนะครับ