เราเพิ่งเลิกกับแฟนไปเมื่อวานค่ะ ตอนนี้กำลังลังเลใจว่าที่เราทำไปถูกต้องแล้วรึเปล่า

ที่มานั่งคิดลังเล นอนไม่หลับเป็นเพราะเราเหงารึเปล่า


ตอนนี้เรากับแฟนคบกันแบบทางไกลอยู่ค่ะ เจอกันที่ต่างประเทศ ซึ่งแฟนเรียนจบโทก่อน และไปต่ออีกสาขานึงที่อีกประเทศหนึ่ง คนละทวีปกันเลยค่ะ เวลาก็ต่างกันเป็นวัน เรื่องบินไปไม่ต้องพูดถึง ใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆค่ะ

พอเค้าไปเรียนต่อ เค้าเป็นคนฉลาด ทุกอย่างเค้าต้องท็อป พอไปเรียนต่อสาขาปัจจุบัน ความมั่นใจพุ่งขึ้นสูงปรี๊ด เค้ามั่นใจว่าเค้าดีที่สุดค่ะ เปลี่ยนไป กลายเป็นว่าอะไรเค้าต้องถูกตลอด ไม่อย่างนั้นก็ไม่จบ เวลามีเหตุผลอะไรก็จะยกข้ออ้างมาว่าเค้าฉลาดกว่า การศึกษาดีกว่า ทั้งๆที่จริงแล้วเราก็เรียนต่างประเทศเหมือนกัน แค่เค้าเรียนสูงกว่าแค่นั้นเอง

ก่อนหน้านี้เราคิดว่าเพราะเราเหงาที่เค้าย้ายไปก่อน ทำให้เราคิดอะไรในแง่ร้ายไปเอง ช่วงเบรคเราจึงตัดสินใจบินไปเที่ยวยุโรปกับเค้าสองอาทิตย์ ยอมเสียค่าเครื่องบิน ทั้งที่เราเอาเงินจำนวนนั้นไปทำอะไรให้ตัวเองได้ตั้งมากมาย มีเวลาสองอาทิตย์ก่อนไปก็ดิ้นรนขอวีซ่ามาได้ บินเกือบสองวัน ไปทรานสิท รวมแล้วเป็นยี่สิบกว่าชั่วโมง

เราคิดว่าทริปนี้คงทำให้เรากลับมารักกันเหมือนเดิมค่ะ ที่เรารู้สึกเปลี่ยนไปเป็นเพราะความห่างเหิน แต่เรารู้สึกว่ามันแย่ลงค่ะ เราบินไปรอบนี้เท่ากับเราเป็นของตายเลยค่ะ เราอยู่ที่นี่เราจะทำอะไรก็ได้ ขับรถไปไหนก็ได้ กลับกลายเป็นว่าเค้าถือโอกาสนี้ทำให้เราเป้นของตาย เพราะเค้ารู้ว่าเราไปไหนไม่ได้อยู่ดี ไปเที่ยวก็ต้องรอเค้าเลิกเรียน เพราะเค้ามีเรียนค่ะ จะไปไหนก็ต้องรอเค้ากลับบ้าน นอกจากจะเดินไปเอง วันว่างเค้าถ้าเพื่อนไม่ชวนไปไหนเค้าก็จะอยู่กับเรา แต่ถ้าเพื่อนมีปาร์ตี้ เตะบอล เล่นบาส เข้าคลาสภาษา เค้าก็ไม่พลาดค่ะ สรุปที่ไปอยู่สองอาทิตย์ เราได้ออกข้างนอก 3 วันค่ะ คนรอบข้างเห้นรูปจะคิดว่าเรามีความสุขมาก ทั้งๆที่จริงสิบสี่วัน เรามีความสุขแค่สามวัน และเป้นความสุขแบบแปร่งๆ
พอเราจะเลิกคนรอบข้างก้บอกดูเค้ารักเราจะตาย อย่าเลิกเลย

ขาไปและกลับจากนสนามบินเราขนของนั่งแท็กซี่เสียค่าแท็กซี่เอง ยกกระเป๋าเอง เพราะเค้าติดเรียนต้องเข้าคลีนิคมารับส่งไม่ได้ อันนี้ก็เข้าใจค่ะ
ขากลับเราต้องเดินทางนานกว่าเดิมเกือยสามสิบชั่วโมง นอนสนามบิน เราช็อคตรงที่เพื่อนๆเป็นห่วงมากมาย แต่เค้ากลับหาย ไม่ถามเราสักนิดว่าปลอดภัยดีไหม เป็นยังไงบ้าง

เรากลับมานี่ได้หนึ่งสัปดาห์พอดีค่ะ พฤติกรรมเค้าแย่ลงมาก เรากลายเป็นของตายอย่างเห้นได้ชัด อย่างถ้าเฟสไทม์หนึ่งชั่วโมง เค้าก็จะบอกว่าเราต้องขอบคุณเค้านะที่เค้าเสียเวลานอนและเอาเวลาอ่านหนังสือมาคุยกับเรา ระหว่างที่ไป เราไปเจอแมวคลอดลูกค่ะ ก่อนกลับวันนึงเราก็เอามาเลี้ยงกัน แต่มันเป้นความต้องการของเค้า เค้ากลับบอกว่าที่เอามาก็เพราะเราอยากเล่น เค้าทำเพื่อเรา แต่ตอนนี้เราก็ไม่ได้มาช่วยดูแล เพราะเราต้องกลับมาเรียน รวมๆทุกอย่างทำให้ความอดทนเราหมดจริงๆ เราบอกเลิกไปแล้วค่ะ (โดยแอบหวังลึกๆว่าเค้าจะคิดได้)

เค้ากลับบอกว่าเราดีมานด์มากไป อยู่ด้วยยาก ถ้าจะเป้นแฟนเค้าต้องเสียสละ ด้วยสาขาที่เค้าเรียน เค้าทำเพื่ออนาคต
เราทั้งคู่เจอพ่อแม่กันแล้วนะคะ ทั้งบ้านเราและบ้านเค้าบินมาเที่ยวประเทศที่เราเรียนด้วยกัน ก่อนเค้ากลับ แม่เค้าก็รักและเอ็นดูเรามาก บ้านเราก็ชอบเค้า แต่ติดตรงที่ว่าที่บ้านมีกิจการอยากให้กลับไปดูแล เราควรที่จะทำยังไงดีคะ เราเคยอยากใช้อนาคตไว้กับเค้า คิดว่าปีหน้าถ้าย้ายไปอยู่ด้วยกันได้ก็จะไป แต่ตอนนี้มองอนาคตไม่ออกจริงๆค่ะ

ครั้งนี้เราคิดมากไปรึเปล่าคะ เราควรที่จะกลับคืนดีไหม