*** เป็นทรรศนะส่วนตัวของผมเองนะ ***

เรือนกาหลง ออกอากาศมาครบ 3 ตอนแล้ว เรื่องราวกำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ ... ตามในเรื่องย่อ กาหลงต้องตายตอนปลายตอนที่ 3 แล้ว แต่ปรากฎว่ายังไม่ตาย ยกไปตายตอนที่ 4

ดูเรือนกาหลงแล้ว ทำให้ผมนึกถึงละครสมัยเก่า ๆ ที่เรื่องจะค่อย ๆ เดินไป ให้เราได้ซึมซับและผูกพันกับตัวละคร แล้วค่อย ๆ ทวีความเข้มข้นขึ้น... ในช่วงหลังมานี้เราเสพติดกับความรีบเร่งของตัวละครจนเกินไป ...

หลายเรื่อง เร่งให้ตัวละครโตตั้งแต่เบรกแรก เบรก 2 เพื่อให้พระนางเจอกัน แล้วไปใช้วิธีเล่าย้อนหลังวัยเด็กเอา ... โดยส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลมาจากซีรี่ย์ตะวันตก และ ต้องการขายพระนางให้ได้เจอกันไว ๆ

ยกตัวอย่างละครเก่าที่อยู่ในความทรงจำของใครหลายคนอย่าง ผยอง ดาวพระศุกร์ สายโลหิต น้ำใสใจจริง กว่าพระเอกงนางเอกจะเจอกัน ใช้เวลามากตอนอยู่ คนดูได้รู้จักตัวละครไปเรื่อย ๆ ได้ซึมซับความรู้สึกต่าง ๆ ของตัวละคร ... โดยเฉพาะดาวพระศุกร์ คนดูรักดาวรพระศุกร์มาก เพราะเห็นชะตากรรมของดาวพระศุกร์ตั้งแต่แบเบาะ เป็นเด็กเล็ก จนลูกอิจฉามาเกิด จนต้องเร่ร่อนมาอยู่ข้างถนน นอนกลางดิน กินกลางทราย อดอยาก กว่าจะโตและได้พบกับคุณภาคย์ ... ดาวพระศุกร์ถ้าเอามาทำเป็นละครสมัยนี้ ไม่แคล้วคงให้พระนางตอนโตเจอกันตั้งแต่เบรก 2 หรือ เบรก 3 แล้วไปเล่าความหลังชะตากรรมดาวพระศุกร์ย้อนหลังเอา ....

เห็นหลาย ๆ คนบ่นว่าเรือนกาหลงเอื่อย เดินเรื่องช้า เมื่อไรกาหลงจะตายสักที ... ก็ไม่ผิดนะ ความชอบแต่ละคนไม่เหมือนกัน ความคาดหวังของแต่ละคนไม่เหมือนกันอีก ...

แต่สำหรับผม นานแล้ว ที่ไม่ค่อยได้เห็นละครที่ค่อย ๆ เดินเรื่องแบบนี้ ... แต่บางฉากบางตอน บทละครก็เวิ่นเว้อพอสมควรนะ ... ใครรอกาหลงตาย รอผีกาหลง สัปดาห์หน้าเจอกันแน่นอน