ตุลาคม 2556

วันนี้ อากาศเย็น ท้องฟ้ามืดครึ้มปกคลุมด้วยเมฆฝน ลมพัดเอื่อยๆ  เย็นสบาย ฉันนั่งเหม่อมองไปยังขอบฟ้าที่ฉันไม่รู้ว่ามันจะจบลงตรงใหน

ตอนนี้ฉันเป็นอย่างไรแล้วนะ ฉันได้แต่ถามตัวเอง และตอบแบบเข้าข้างตัวเองว่า ฉันมีความสุขดี แต่...

ทุกครั้งที่คิดถึง ฉันจะมีคำว่าแต่ แย้งตัวเองอยู่ในใจเงียบๆ คนเราหากสามารถอยู่คนเดียวได้คงจะดีไม่น้อย  เกิดเป็นลูกคนเดียว

ไปเรียนคนเดียว  อยู่เงียบๆคนเดียว กินนอนคนเดียว ทำทุกอย่างคนเดียว ฉันอยากจะคิดอย่างนั้นและทำอย่างนั้นได้

ฉันมันพวกรักสงบ ใช่ฉันคิดว่างั้นนะ ฉันไม่ชอบเสวนากับใคร ไม่ชอบไปใหนมาใหนกับเพื่อนๆ หรือเพราะว่าฉันไม่มีเพื่อน

ไม่นะฉันมีเพื่อน ต้องบอกว่าเคยมีถึงจะถูก  ฉันกำลังคิดถึงอดีต ใช่มันเป็นอดีตที่นานมาแล้ว แต่ฉันไม่เคยลืมมันได้สักครั้ง

เมื่อไหร่หนอฉันจะลืมมันเสียที   ฉันรู้สึกถึงหยาดอุ่นๆ ที่แก้มทั้งสองข้าง  เมื่อน้ำไสๆ มันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวทุกครั้งที่ฉันนึกถึงเพื่อน.....