ปกติเราเลี้ยงลูกเอง ทำงานด้วย ลูกสาวเราสี่ขวบกว่าค่ะ
ทุกวันลูกสาวจะอิดออดตั้งแต่ตื่นนอน อาบน้ำ ทานข้าว ซึ่งเค้าก็เป็นแบบนี้ทุกวัน เรียกให้ตื่นอาบน้ำเป็นสิบๆครั้งกว่าจะลุกมา ซึ่งเราพยายามใจเย็นและทำใจให้ชินค่ะ เวลาทานข้าวเช้า ถ้าอาหารไม่ถูกปาก จะทานช้ามาก เผื่อเวลาไว้ 1 ชม.แล้ว ก็ไม่เคยทัน ผลคือข้าวเหลือทุกวัน ทานได้น้อย เร่งมากไม่ได้ จะทำท่าจะอาเจียน ซึ่งเราเบื่อมากก และรับไม่ค่อยจะได้ (คือเช็ดอ้วกลูกจนขยาดแล้ว) สุดท้ายคือ ลูกเหมือนจะรู้ทางแม่ว่า ทานช้าแล้วจะไม่ต้องทาน เราไม่รู้จะแก้ยังไงค่ะ จะหาแต่ของชอบให้ทานทุกวันคงไม่ได้ บางทีไม่ทัน ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ยิ่งถ้าแม่ไม่ป้อน ก็จะไม่ทานเอง เกือบทุกวันลูกจะอมข้าว จนเราเรียกให้เคี้ยวข้าวตลอด กว่าจะหมดชาม เราว่าเราเรียกให้เคี้ยวเป็นร้อยครั้ง เหนื่อยแทบหมดแรงเพราะเรียกลูกให้ทำโน่นทำนี่ซ้ำๆเนี่ยแหละ เหนื่อยมากแต่ เราก็ยังโดนคุณพ่อคุณยายติว่า ไม่ให้ลูกช่วยเหลือตัวเอง , ลูกทานน้อยไป, เลี้ยงลูกยังไงให้ตัวเล็ก T_T (คนตินี่ไม่ได้เลี้ยงนะคะ) ฟังแล้วท้อ
เรื่องต่อมาที่เบื่อคือ ลูกชอบโวยวายเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนคุณพ่อคุณยาย เข้ามาช่วยดูแลไม่ได้ เพราะไม่ถูกใจเธอ ต้องแม่เท่านั้น เรียกว่า เราแทบไม่มีเวลาทำอะไรเลย พยายามให้ลูกช่วยเหลือตัวเองเล็กๆน้อยๆ ลูกมักจะอิดออด เช่นเข้าห้องน้ำถ่ายเบา ต้องเรียกแม่มาทำความสะอาดให้ ทั้งที่ลูกสามารถทำเองได้ ดังนั้น เวลาแม่อยู่ ลูกจะไม่เอาใครเลย จนคุณยายว่าแม่ว่า เลี้ยงลูกตามใจจนเหลิง T_T (ยังไง)
เวลาเจอเหตุการณ์แบบนี้(ซึ่งก็คือทุกวัน) หากเราใจเย็นพอ จะค่อยๆสอนลูก พูดอธิบายดีๆ แบบที่ตำราทั่วไปเค้าสอนกัน (ซึ่งก็ทำประจำนะ) ผลคือ ลูกฟังไปงั้นๆ แล้วเรื่องเดิมๆก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำอีก นานๆบ่อยๆเข้าเราก็เริ่มมีโมโห อย่างเมื่อเช้า ปรี้ดแตก เพราะเบื่อมาก ลูกไม่ทานข้าวเอง อมข้าว แถมลูกคายน้ำซุปออกมาเลอะเสื้อที่จะใส่ไปโรงเรียน เพียงเพราะหาว่าแม่ป้อนคำใหญ่ไป
คือเราไม่รู้จะทำยังไงละค่ะ ใจเย็นก็ไม่กระดิก โมโหเสียงดัง ตีลูก ลูกก็ร้องไห้ เราก็เสียใจนะ
จะใช้วิธีทำโทษแบบ งดสิทธิพิเศษต่างๆเช่น ทีวี ขนม ดูเธอจะไม่สะทกสะท้าน ก็ยังชิวเหมือนเดิม ตีเธอไปเธอก็เจ็บก็ร้องไห้เปล่าๆ ไม่มีอะไรดีขึ้น
เบื่อค่ะ มีวิธีไหนบ้างคะ ช่วยแชร์หน่อยนะคะ
วันนี้ปรี้ดลูกสาวค่ะ คุณพ่อคุณแม่ลูกตัวน้อยๆ ช่วยมาแชร์ความเห็นหน่อยนะคะ
ทุกวันลูกสาวจะอิดออดตั้งแต่ตื่นนอน อาบน้ำ ทานข้าว ซึ่งเค้าก็เป็นแบบนี้ทุกวัน เรียกให้ตื่นอาบน้ำเป็นสิบๆครั้งกว่าจะลุกมา ซึ่งเราพยายามใจเย็นและทำใจให้ชินค่ะ เวลาทานข้าวเช้า ถ้าอาหารไม่ถูกปาก จะทานช้ามาก เผื่อเวลาไว้ 1 ชม.แล้ว ก็ไม่เคยทัน ผลคือข้าวเหลือทุกวัน ทานได้น้อย เร่งมากไม่ได้ จะทำท่าจะอาเจียน ซึ่งเราเบื่อมากก และรับไม่ค่อยจะได้ (คือเช็ดอ้วกลูกจนขยาดแล้ว) สุดท้ายคือ ลูกเหมือนจะรู้ทางแม่ว่า ทานช้าแล้วจะไม่ต้องทาน เราไม่รู้จะแก้ยังไงค่ะ จะหาแต่ของชอบให้ทานทุกวันคงไม่ได้ บางทีไม่ทัน ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ยิ่งถ้าแม่ไม่ป้อน ก็จะไม่ทานเอง เกือบทุกวันลูกจะอมข้าว จนเราเรียกให้เคี้ยวข้าวตลอด กว่าจะหมดชาม เราว่าเราเรียกให้เคี้ยวเป็นร้อยครั้ง เหนื่อยแทบหมดแรงเพราะเรียกลูกให้ทำโน่นทำนี่ซ้ำๆเนี่ยแหละ เหนื่อยมากแต่ เราก็ยังโดนคุณพ่อคุณยายติว่า ไม่ให้ลูกช่วยเหลือตัวเอง , ลูกทานน้อยไป, เลี้ยงลูกยังไงให้ตัวเล็ก T_T (คนตินี่ไม่ได้เลี้ยงนะคะ) ฟังแล้วท้อ
เรื่องต่อมาที่เบื่อคือ ลูกชอบโวยวายเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนคุณพ่อคุณยาย เข้ามาช่วยดูแลไม่ได้ เพราะไม่ถูกใจเธอ ต้องแม่เท่านั้น เรียกว่า เราแทบไม่มีเวลาทำอะไรเลย พยายามให้ลูกช่วยเหลือตัวเองเล็กๆน้อยๆ ลูกมักจะอิดออด เช่นเข้าห้องน้ำถ่ายเบา ต้องเรียกแม่มาทำความสะอาดให้ ทั้งที่ลูกสามารถทำเองได้ ดังนั้น เวลาแม่อยู่ ลูกจะไม่เอาใครเลย จนคุณยายว่าแม่ว่า เลี้ยงลูกตามใจจนเหลิง T_T (ยังไง)
เวลาเจอเหตุการณ์แบบนี้(ซึ่งก็คือทุกวัน) หากเราใจเย็นพอ จะค่อยๆสอนลูก พูดอธิบายดีๆ แบบที่ตำราทั่วไปเค้าสอนกัน (ซึ่งก็ทำประจำนะ) ผลคือ ลูกฟังไปงั้นๆ แล้วเรื่องเดิมๆก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำอีก นานๆบ่อยๆเข้าเราก็เริ่มมีโมโห อย่างเมื่อเช้า ปรี้ดแตก เพราะเบื่อมาก ลูกไม่ทานข้าวเอง อมข้าว แถมลูกคายน้ำซุปออกมาเลอะเสื้อที่จะใส่ไปโรงเรียน เพียงเพราะหาว่าแม่ป้อนคำใหญ่ไป
คือเราไม่รู้จะทำยังไงละค่ะ ใจเย็นก็ไม่กระดิก โมโหเสียงดัง ตีลูก ลูกก็ร้องไห้ เราก็เสียใจนะ
จะใช้วิธีทำโทษแบบ งดสิทธิพิเศษต่างๆเช่น ทีวี ขนม ดูเธอจะไม่สะทกสะท้าน ก็ยังชิวเหมือนเดิม ตีเธอไปเธอก็เจ็บก็ร้องไห้เปล่าๆ ไม่มีอะไรดีขึ้น
เบื่อค่ะ มีวิธีไหนบ้างคะ ช่วยแชร์หน่อยนะคะ