ไม่ได้ตั้งกระทู้ถึงละครในความทรงจำเสียหลายวัน และก็นึกถึงละครเรื่องนี้ขึ้นมา "โซ่เสน่หา" ถ้าดูตามเนื้อเรื่องแล้วต้องถือว่าเป็นละครที่น้ำเน่าสุดๆ (ความเห็นส่วนตัว) แต่ละครทำออกมาได้น่าประทับใจมาก ต้องขอชมมากที่สุดก็คือ ภาพสวยๆ ริมทะเล และ ฉากน่ารักๆ ของพระ-นาง คุณอั้มเป็นผู้หญิงที่เซ็กซี่ น่าหลงใหล (แบบไม่ต้องพยายาม) ซึ่ง ณ ตอนนั้นก็ยังนึกไม่ออกนะว่าถ้าคุณอั้มไม่แสดงเรื่องนี้จะน่าดูเท่านี้หรือเปล่า (ความเห็นส่วนตัว) ส่วนคุณออยกับเรื่องนี้...เราชอบที่สุดแล้ว นี่ยังไม่นับนักแสดงสมทบท่านอื่น (อย่างคุณดวงดาวที่แอ๊บร้ายได้ถึงใจจริงๆ) ที่มาสร้างสีสีนได้มากทีเดียวค่ะ...

ขอขอบคุณเจ้าของภาพ และเจ้าของคลิปประกอบในกระทู้นี้ด้วยนะคะ



“โซ่เสน่หา” (ช่อง 7 / พ.ศ.2546)

บทประพันธ์ : ชลาลัย (จากเรื่อง บำเหน็จสวาท)
บทโทรทัศน์ : ปัณณ์ สิเน่ห์
ผลิตโดย : เป่าจินจง
ผู้กำกับ : ชุติกุล สุตสุนทร
นักแสดงนำ : ธนา สุทธิกมล รับบท “ราเมศว์”, พัชราภา ไชยเชื้อ รับบท “ปราลี”
ร่วมด้วย : ดวงดาว จารุจินดา, ภัสสร บุณยเกียรติ, ศิววงศ์ ปิยเกศิน, ปานวาด เหมมณี และ ฯลฯ

เรื่องย่อ :

“ราเมศว์” ลูกชายคนโตที่ “ลิ้นจี่” รักและหวงดุจไข่ในหิน  ชีวิตของราเมศว์ต้องเป็นทั้งลูกที่กตัญญูของแม่ น้องที่รักและเข้าใจพี่สาว พี่ชายที่แสนดีของน้องชาย ยอมเสียสละความรักและสิ่งอื่นๆได้เพียงเพื่อได้ตอบแทนพระคุณแม่ ลิ้นจี่จึงคาดหวังและเรียกร้องทุกสิ่งจากราเมศว์เพราะ “สุคนธ์” พี่สาวคนโตและ “รังสรรค์” น้องสุดท้อง ไม่มีใครปรนนิบัติและรู้ใจแม่ได้ดีเท่าราเมศว์ ราเมศว์จึงมีชีวิตที่เรียบง่าย เป็นคนของครอบครัวโดยเฉพาะลูกรักของแม่ไปวันๆ แต่แล้วก็มีสิ่งที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิตของราเมศว์ เมื่อลิ้นจี่ต้องการทายาทที่เกิดจากราเมศว์โดยไม่ต้องการการผูกมัดจาก ผู้หญิงคนไหนทั้งสิ้น หล่อนจึงลงประกาศรับสมัครผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียชั่วคราวเพื่อผลิตทายาทโดย ที่ราเมศว์ไม่อาจขัดใจแม่ได้ จึงต้องยอมรับสภาพผัวชั่วคราวเพื่อผลิตหลานให้แม่ เพราะนอกจากความสำนึกในความกตัญญูแล้ว คุณลิ้นจี่ยังมีสภาพน่าสงสารเป็นอัมพาตตั้งนั่งอยู่บนรถเข็น ซ้ำยังเป็นโรคหัวใจที่พร้อมจะตายได้ทุกเวลาหากมีเรื่องสะเทือนใจ

“ปราลี” หญิงสาวสวย แต่มีปมเรื่อง “แสงรวี”  ผู้เป็นแม่ที่กำลังจะแต่งงานใหม่กับ “สารัตน์” ผู้ชายที่ปราลีรังเกียจและตราหน้าเขาว่าเป็นไอ้แมงดาที่จะมาเกาะแม่ของเธอกินมากกว่าจะรักแม่เธอจริง ปราลีจึงอาละวาดเอากับแสงรวี แสงรวีเองก็ใช่ว่าจะอ่อนข้อให้ลูกสาวที่เอาแต่ใจคนนี้ง่ายๆ แสงรวีจึงยืนยันว่าเป็นตายยังไงก็จะแต่งงานกับสารัตน์ให้ได้เพราะเธอรักเขา มากและเขาเป็นคนเดียวที่จะให้ความสุขกับเธอได้ จนปราลีต้องประกาศว่าหากแม่ยังไม่เปลี่ยนความตั้งใจ แม่ก็ต้องเลือกว่าจะเอาลูกหรือผัว เพราะหล่อนจะออกจากบ้านนี้ทันทีถ้าแสงรวีแต่งงานกับสารัตน์ แล้วปราลีก็ต้องออกจากบ้านไปจริง ๆ เพราะแสงรวีไม่ยอม ปราลีต้องไปอาศัยอยู่กับ “เตือนตา” เพื่อนสนิทเพื่อตั้งหลักตอบโต้แม่ให้ถึงที่สุดเพื่อทำให้แม่รู้ซึ้งถึงความ เจ็บปวดบ้าง แล้วปราลีก็เลือกวิธีที่จะตอบโต้แม่ด้วยการสมัครเป็นเมียชั่วคราวของ ราเมศว์ โดยปราลีไม่รู้เลยว่าที่แท้ราเมศว์เป็นพี่ชายของรังสรรค์เพื่อนสนิทที่หลงรักปราลีอยู่ ลิ้นจี่ดีใจที่สุดที่รู้ว่าปราลีจะสมัครมาเป็นเมียชั่วคราว เพราะสืบรู้ว่าปราลีคือลูกสาวของแสงรวี…ผู้หญิงที่เคยแย่งคนรักไปจากเธอ แล้ววันแห่งการตกลงก็มาถึง ปราลีตกลงเซ็นต์สัญญาทันทีพร้อมทั้งรับเงินไปครึ่งหนึ่งคือสองล้านห้า ก่อนจะเดินทางไปรับตำแหน่งเมียชั่วคราว ส่วนราเมศว์ต้องเดินทางไปยังเกาะส่วนตัวของลิ้นจี่ด้วยความรู้สึกว่าตัวเอง ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ที่กำลังถูกส่งไปผสมพันธุ์

ที่บ้านตากอากาศบนเกาะส่วนตัวมี “พวน” หญิงร่างยักษ์ที่ลิ้นจี่ส่งมาคอยรับใช้ แต่บุคคลที่ปราลีคาดไม่ถึงว่าจะได้พบบนเกาะคือ ราเมศว์ นั่นเอง สองคนไม่ชอบหน้ากันเพราะต่างมองกันว่าไร้ศักดิ์ศรี จึงคอยพูดจาดูถูกและหาเรื่องทะเลาะกันได้ตลอดเวลา รังสรรค์รู้เรื่องจากเตือนตา จึงขับรถตระเวนหาปราลี เขาได้พบกับเตือนตาอีกในสภาพที่เมามาย ด้วยความเมา รังสรรค์ที่กำลังอยู่ในอารมณ์ห่วงใยและโหยหาในตัวปราลี จึงปลุกปล้ำเตือนตาจนเตือนตาต้องตกเป็นของรังสรรค์ ลิ้นจี่กลุ้มใจ เรื่องที่รังสรรค์ต้องแต่งงาน และความขัดแย้งระหว่างราเมศว์กับปราลี ราเมศว์จะขอกลับมางานแต่งงานน้องชาย แต่ลิ้นจี่ไม่ยอมและยังโพล่งความจริงออกมาว่ารังสรรค์ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของตน พร้อมทั้งพร่ำพรรณาความผิดหวังในชีวิตและขอร้องว่าราเมศว์ต้องไม่ทำให้แม่ ผิดหวัง ราเมศว์จึงต้องทนรับสภาพต่อไป ราเมศว์มีชีวิตอยู่กับปราลีอย่างสับสน สองคนยังไม่วายทะเลาะกัน พวนรายงานให้ลิ้นจี่รู้ ลิ้นจี่รีบวางแผนให้สองหนุ่มสาวได้ใกล้ชิดกัน โดยสั่งให้พวนจัดงานแต่งงานขึ้นมาและสร้างบรรยากาศให้โรแมนติก แต่ราเมศว์ก็ยังไม่ยอมหลับนอนกับปราลี ลิ้นจี่พูดกับราเมศว์อีกครั้งว่าราเมศว์กำลังจะผิดสัญญาและทำให้แม่เสียใจ ราเมศว์จึงต้องปรับตัวเอาใจปราลีโดยไม่รู้ตัวว่าจริง ๆ แล้วคือความรักที่ค่อย ๆ ก่อตัวนั่นเอง ปราลีเองก็เห็นในความนุ่มนวลของราเมศว์ ส่วนราเมศว์เองก็เริ่มเห็นในความอ่อนหวานของปราลีและความอ่อนแออย่างชนิดที่ควรจะมีใครสักคนคอยดูแลคุ้มครอง…ซึ่งในที่สุดเขาก็แอบอาสาในใจขอเป็นผู้ปก ป้องดูแลปราลี แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาหนึ่งเดือนตามสัญญาก็ตาม แล้วหัวใจที่อ่อนไหวด้วยความรักที่ซ่อนเร้นก็มิอาจหยุดความปรารถนาภายในได้ ทั้งสองยอมมอบกายให้แก่กันอย่างเต็มใจมิใช่ทำตามเงื่อนไขหรือพันธะสัญญาใดๆ ปราลีรักราเมศว์ และราเมศว์ก็รักปราลี เกาะที่เคยเป็นเช่นกรงขัง จึงกลายเป็นเกาะสวาทหาดสวรรค์ของทั้งคู่ไปในทันที



ปราลีเริ่มตั้งท้องแต่ยังไม่รู้ตัว พวนเริ่มสงสัยรายงานลิ้นจี่ ลิ้นจี่สั่งให้ราเมศว์กลับทันทีโดยอ้างเรื่องงาน ราเมศว์ต้องกลับมารับสภาพลูกที่ต้องคอยปรนนิบัติแม่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ความยินดีไม่ได้มีเหมือนในอดีต เพราะราเมศว์ทั้งรักและเป็นห่วงปราลีแต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้เพราะลิ้นจี่วาง แผนเปิดบริษัทใหม่ให้ราเมศว์ต้องรับผิดชอบมากมาย รังสรรค์เตือนพี่ชายเรื่องปราลี ด้วยความคิดถึงราเมศว์ทนไม่ไหวจึงไปหาปราลีอีกครั้งโดยไม่รู้ว่าปราลีกำลัง ตั้งท้อง ปราลีมึนตึงกับราเมศว์เรื่องพรนภา แฟนเก่าที่ลิ้นจี่วางแผนให้ปราลีเข้าใจผิดว่าถ่านไฟเก่ากำลังคุ ราเมศว์เฝ้าตามงอนง้อ ลิ้นจี่เรียกตัวราเมศว์กลับแต่ราเมศว์ไม่ยอมกลับ ลิ้นจี่วางแผนวางเพลิงโรงงาน ราเมศว์ต้องรีบกลับกรุงเทพฯอีกโดยไม่ร่ำลา ราเมศว์วุ่นอยู่กับงานต่าง ๆ ทั้งการสร้างโรงงานใหม่และการประคองบริษัทให้แย่งชิงตลาดจากคู่แข่งจนแทบไม่มีเวลาของตัวเอง พอว่างจะโทรหาปราลีก็ถูกกีดกัน

เวลาผ่านไปจนปราลีท้องแก่ใกล้คลอด ราเมศว์ตัดสินใจจะไปหาปราลีอีก ลิ้นจี่เตรียมคิดแผนร้ายโดย สั่งพวนหลอกปราลีให้กินยาเร่งคลอดก่อนกำหนด  เม่นที่ไปรับราเมศว์ก็แกล้งทำเรือเสียแล้วอ้างว่าต้องแวะเกาะร้างใกล้ๆ ซ่อมเรือ ถ่วงเวลาให้ราเมศว์ค้างคืนแต่ราเมศว์สงสัยเลยไม่ยอม ราเมศว์เอาเรือออกไปเองในเวลาที่เกิดพายุโหมกระหน่ำ ราเมศว์เกือบจมน้ำตาย ดีที่เม่นไปช่วยไว้ทัน ราเมศว์จึงต้องค้างคืนรอพายุฝนสงบ พวนทำคลอดให้ปราลีด้วยตัวเอง ลิ้นจี่สั่งพวนให้ฆ่าปราลีทันทีที่คลอดแล้วให้พวนหลบไปที่อื่น พวนตามฆ่าปราลีหนีหัวซุกหัวซุน ปราลีอ้อนวอนกราบกรานขอแค่ให้นมลูก สุดท้ายพวนก็ใจอ่อนเพราะตัวเองเคยมีลูกแต่ลูกต้องมาตายจากไป พวนจึงตัดสินใจจะพาปราลีลงเรือหนีไป เวลาเดียวกับที่เม่นมาส่งราเมศว์ ราเมศว์วิ่งเข้าไปหาปราลีในบ้าน ขณะที่เม่นออกไปพบพวนกำลังพาปราลีหนี เกิดการต่อสู้แต่เม่นเพลี่ยงพล้ำ  พวนจึงพาปราลีหนีไปได้ ฝ่ายราเมศว์ ตกใจที่ไม่เจอปราลี ตามไปแต่ไม่พบ ถามเม่น เม่นก็ได้แต่บอกไม่รู้ไม่เห็น เม่นรายงานลิ้นจี่ว่าพวนพาปราลีหนี ลิ้นจี่สั่งเม่นตามฆ่าปราลีกับพวนให้ได้แล้วเอาเด็กกลับมา ราเมศว์ที่ยังกระเซอะกระเซิงตามหาปราลี ก็ได้รับคำสั่งจากลิ้นจี่ให้กลับกรุงเทพฯ ราเมศว์ไม่ยอม ลิ้นจี่โกรธจนล้มป่วย สุคนธ์รีบโทรบอกราเมศว์ว่าลิ้นจี่เข้าไอซียู ราเมศว์ทุกข์ใจสาหัสเพราะเป็นห่วงปราลี แต่ก็ต้องยอมกลับไป เม่นตามไปจนเจอปราลีกับลูกจะฆ่าแต่พวนมาช่วยไว้ทัน และบอกให้ปราลีหนีไป พวนกับเม่นสู้กันจนตายทั้งคู่ จากนั้นก็ไม่มีใครได้รับรู้เรื่องราวของปราลีอีกเลย  ราเมศว์พยายามจะไปตามหาปราลีอีก แต่ลิ้นจี่ไม่ยอมให้ราเมศว์อยู่ห่างกายและแกล้งป่วยกระเสาะกระแสะตลอดเวลา ราเมศว์จึงต้องอยู่กับแม่ในสภาพที่ไร้หัวใจปล่อยตัวจนทรุดโทรมลงทุกวัน