สวัสดีครับวันนี้อยากมาขอระบายหน่อย ชาวพันทิปมีความคิดเห็นอย่างไรนำเสนอมาได้นะครับ

ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งคบกับแฟนมานานมากแล้วประมาณ 8 ปีแล้ว ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้วก็ทำงานตามช่วงอายุทั่วไป
คบกันนานมากจนแล้วจนเล่า ทางบ้านฝ่ายแฟนเหมือนไม่ได้กีดกันอะไร แต่อยากให้ผมมั่นคงการทำงาน ผมจึงมีทั้งทำงาน เรียนต่อ เพื่อให้เหมาะสมกับการเป็นสามีที่ได้ (ที่ทำมามันก็เพิ่มความมั่นคงให้ตัวผมเองผมก็เห็นด้วย) จนวันนี้รู้สึกว่าพร้อมทุกอย่างแต่ฝ่ายแฟนได้รับทุนไปศึกษาต่อต่างประเทศ เรื่องความอึดอัดจึงค่อยเพิ่มพูนเข้ามา

การเรียนต่อถือว่าเป็นเรื่องดีสำหรับทุกคน แต่ผมนั้นคิดว่าเรื่องหนึ่งที่ควรคิดคือ น่าจะแต่งงานได้แล้วเพราะอายุก็หลายวันแล้ว แต่คือความพร้อมหลายๆอย่างเริ่มลงตัว เขาก็ได้รับการติดต่อรับเข้าเรียนต่อผมก็ไม่ได้ว่าอะไรยินดีด้วย เพราะตัวเองก็อยากเรียนแบบนั้นด้วย แต่คิดว่าเรื่องความเหมาะสมควรถถึงเวลาแล้ว เดี๋ยวมีลูกไม่ได้ และจากการสังเกตุรุ่นพี่ในที่ทำงานพบว่า ครอบครัวที่มีลูกจะทำให้มีข้อดีหลายๆอย่าง สุขภาพจิตอาจจะยุ่งๆแต่ก็อบอุ่นดี ความเห็นใจจากที่ทำงานก็มีเพราะเขาถือว่ามีภาระที่ต้องดูแล(ไม่ได้อิจฉานะ 555) และคิดว่าหากอยู่กันแค่ 2 คนเมื่อแก่ไปใครจะมาอยู่เป็นเืพื่อนเรา (หากจะคิดว่าให้ลูกมาดูแลยังไม่ได้คิดถึงนะครับ เพราะไม่รู้ว่าบุญจะมีให้ลูกมาดูแลไหม หลายคนบอกว่าอย่าคาดหวัง ) แต่ขอให้มีเพื่อนที่เป็นลูกได้คุยกันสนิทกันก็พอครับ

ตอนนี้ทุกๆวันก็คิดถึงว่าอยากมีลูกมากๆ แต่ไม่รู้จะคิดว่าจะได้มีไหม ส่วนหากบอกว่าอยากมีก็แต่งงานสิก็คงใช่แต่อีกฝ่ายไปเรียนต่อนี่แหละ หากจะ say goodbye ก็คงไม่ใช่เพราะมันเลยจากคำว่าแฟนไปนานแล้วครับ

จึงอยากจะขอแชร์แล้วเผื่อมีใครมีเรื่องราวทำนองนี้มาเล่าสู่กันฟังขอรับ